တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 9:26-43

ေရွာလု​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ေသာအခါ တပည့္​ေတာ္​မ်ား​ႏွင့္​ေပါင္းေဖာ္​ရန္ ႀကိဳးစား​ေသာ္လည္း သူ​တို႔​အားလုံး​သည္ သူ႔​ကို တပည့္​ေတာ္​ျဖစ္​ေၾကာင္း မ​ယုံ​ဘဲ ေၾကာက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ဗာနဗ​သည္ သူ႔​ကို​ေဖးမ​၍ တမန္ေတာ္​တို႔​ထံသို႔ ေခၚေဆာင္​လာ​ၿပီးလွ်င္ ေရွာလု​သည္ လမ္း​ခရီး​၌ သခင္​ဘုရား​ကို ေတြ႕ျမင္​ခဲ့​ပုံ​မွစ၍ သခင္​ဘုရား​က သူ႔​အား​မိန႔္​ေတာ္မူ​ခဲ့​ပုံ​ႏွင့္ ဒမတ္စကပ္​ၿမိဳ႕​တြင္ ေယရႈ​၏​နာမ​ေတာ္​၌ ရဲရင့္​စြာ သူ​ေဟာေျပာ​ခဲ့​ပုံ​တို႔​ကို သူ​တို႔​အား ေျပာျပ​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ ေရွာလု​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၌ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ေန​လ်က္ ဝင္​ထြက္​သြားလာ​ကာ သခင္​ဘုရား​၏​နာမ​ေတာ္​၌ ရဲရင့္​စြာ​ေဟာေျပာ​ေလ​၏။ သူ​သည္ ဂရိ​စကား​ကို​ေျပာ​ေသာ​ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​ႏွင့္ ေဆြးေႏြး​ေျပာဆို​လ်က္​ေန​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​သည္ ေရွာလု​ကို​သတ္​ရန္ ႀကံစည္​အားထုတ္​ၾက​၏။ ထို​အေၾကာင္း​ကို ညီအစ္ကို​တို႔​ၾကားသိ​ၾက​ေသာအခါ သူ႔​ကို ဆီဇာရီးယား​ၿမိဳ႕​သို႔ ေခၚေဆာင္​သြား​၍ တာရႈ​ၿမိဳ႕​သို႔​လႊတ္​လိုက္​ၾက​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ယုဒ​နယ္၊ ဂါလိလဲ​နယ္​ႏွင့္ ရွမာရိ​နယ္​တစ္ေလွ်ာက္လုံး​၌ အသင္းေတာ္​သည္ ၿငိမ္းခ်မ္း​မႈ​ကို​ရရွိ​၍ တည္ေဆာက္​ျမႇင့္တင္​ျခင္း​ခံရ​ကာ သခင္​ဘုရား​ကို​ေၾကာက္႐ြံ႕​ျခင္း​၌​လည္းေကာင္း၊ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ဝိညာဥ္​ေတာ္​၏​တိုက္တြန္း​အားေပး​ျခင္း​၌​လည္းေကာင္း ေလွ်ာက္လွမ္း​လ်က္ တိုးပြား​ေလ​၏။ ေပတ႐ု​သည္ အရပ္ရပ္​သို႔​လွည့္လည္​၍ လုဒၵ​ၿမိဳ႕​၌​ေနထိုင္​ေသာ သန႔္ရွင္း​သူ​မ်ား​ထံသို႔​ေရာက္လာ​ခဲ့​ရာ ထို​ၿမိဳ႕​တြင္ ေလျဖတ္​၍ ရွစ္​ႏွစ္​ပတ္လုံး အိပ္ရာ​ေပၚ၌​လဲေလ်ာင္း​ေန​သည့္ အဲေန​အမည္​ရွိ​ေသာ​လူ​တစ္​ဦး​ကို ေတြ႕​ေလ​၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ု​က “အဲေန၊ ေယရႈ​ခရစ္ေတာ္​သည္ သင့္​ကို​က်န္းမာ​ေစ​ေတာ္မူ​ၿပီ။ ထ​၍ ကိုယ့္​အိပ္ရာ​ကို ကိုယ္​သိမ္း​ေလာ့”​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ထ​ေလ​၏။ လုဒၵ​ၿမိဳ႕​ႏွင့္​ရွာ႐ုန္​ေဒသ​၌ ေနထိုင္​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ အဲေန​ကို​ျမင္​၍ သခင္​ဘုရား​ထံ​ေတာ္​သို႔ ေျပာင္းလဲ​လာ​ၾက​၏။ ယုေပၸ​ၿမိဳ႕​တြင္ ေဒၚကာ​ဟု အဓိပၸာယ္​ရ​သည့္ တဗိသ​အမည္​ရွိ​ေသာ တပည့္​ေတာ္​မ​တစ္​ဦး​ရွိ​၏။ သူ​သည္ ေကာင္း​ေသာ​အမႈ၊ ေပးကမ္း​စြန႔္ႀကဲ​ျခင္း​အမႈ​တို႔​ႏွင့္ ျပည့္စုံ​၏။ ထို​ေန႔ရက္​မ်ား​တြင္ သူ​သည္ နာမက်န္း​ျဖစ္​ၿပီး​ေသဆုံး​သြား​သျဖင့္ လူ​တို႔​သည္ သူ​၏​အေလာင္း​ကို​ေရခ်ိဳး​ေပး​ၿပီးလွ်င္ အထက္ခန္း​၌ ထား​ၾက​၏။ ယုေပၸ​ၿမိဳ႕​သည္ လုဒၵ​ၿမိဳ႕​ႏွင့္ နီး​သည္​ျဖစ္​၍ လုဒၵ​ၿမိဳ႕​တြင္ ေပတ႐ု​ရွိ​ေၾကာင္း တပည့္​ေတာ္​တို႔​ၾကား​လွ်င္ လူ​ႏွစ္​ဦး​ကို သူ႔​ထံသို႔​ေစလႊတ္​ကာ “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ထံသို႔ အလ်င္အျမန္​ႂကြလာ​ခဲ့​ပါ”​ဟု ေတာင္းပန္​ၾက​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပတ႐ု​သည္ ထ​၍ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​လိုက္သြား​ေလ​၏။ ေပတ႐ု​ေရာက္လာ​ေသာအခါ လူ​တို႔​သည္ သူ႔​ကို အထက္ခန္း​သို႔ ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏။ မုဆိုးမ​အားလုံး​တို႔​သည္ ေပတ႐ု​အနီး​၌​ရပ္​လ်က္ ငိုေႂကြး​ကာ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ ေဒၚကာ​ရွိ​စဥ္​က ခ်ဳပ္လုပ္​ခဲ့​ေသာ​အက်ႌ​ႏွင့္​ဝတ္႐ုံ​မ်ား​ကို ျပ​ၾက​၏။ ေပတ႐ု​သည္ အားလုံး​ကို အခန္း​အျပင္​သို႔​ထြက္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ ဒူး​ေထာက္​လ်က္ ဆုေတာင္း​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ အေလာင္း​ဘက္သို႔​လွည့္​၍ “တဗိသ၊ ထ​ေလာ့”​ဟု ဆို​ေလ​ရာ တဗိသ​သည္ မိမိ​မ်က္စိ​ကို​ဖြင့္​ၿပီး ေပတ႐ု​ကို​ျမင္​ေသာအခါ ထ​၍​ထိုင္​ေလ​၏။ ေပတ႐ု​သည္ လက္​ကမ္း​ေပး​၍ သူ႔​ကို​ဆြဲထူ​ၿပီးလွ်င္ သန႔္ရွင္း​သူ​တို႔​ႏွင့္​မုဆိုးမ​တို႔​ကို​ေခၚ​၍ အသက္ရွင္​လ်က္​ရွိ​ေသာ​တဗိသ​ကို ျပ​ေလ​၏။ ဤ​သတင္း​သည္ ယုေပၸ​တစ္​ၿမိဳ႕​လုံး​အႏွံ႔​ေက်ာ္ၾကား​သြား​၍ လူ​မ်ားစြာ​တို႔​သည္ သခင္​ဘုရား​ကို​ယုံၾကည္​ၾက​၏။ ေပတ႐ု​သည္ ယုေပၸ​ၿမိဳ႕​တြင္ သားေရနယ္သမား​ရွိမုန္​ထံ၌ ရက္​ေပါင္း​မ်ားစြာ​တည္းခို​ေန​၏။