တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:13-37
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:13-37 MSBZ
ထိုသူတို႔သည္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔၏ရဲရင့္ျခင္းကိုျမင္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ပညာမတတ္ေသာ သာမန္လူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသတိထားမိသျဖင့္ အံ့ၾသၾကေလ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ေယရႈႏွင့္အတူရွိခဲ့ၾကေၾကာင္းကိုလည္း မွတ္မိၾက၏။ ထို႔ျပင္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လာေသာသူသည္ သူတို႔ႏွင့္အတူရပ္ေနသည္ကိုျမင္ေနရသျဖင့္ မည္သို႔မွ်ျငင္းခုံေျပာဆို၍မရႏိုင္ၾကေခ်။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ တမန္ေတာ္တို႔ကို တရားလႊတ္ေတာ္႐ုံးအျပင္သို႔ထြက္ရန္အမိန႔္ေပးၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးလ်က္ “ဤသူတို႔ကို မည္သို႔ျပဳၾကမည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔အားျဖင့္ သိသာထင္ရွားေသာနိမိတ္လကၡဏာျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ေနထိုင္သူအားလုံးသိရွိၾကသည္ျဖစ္၍ ငါတို႔ျငင္းဆို၍မရႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ဤအေၾကာင္းသည္ လူတို႔ထံ ပို၍ပ်ံ႕ႏွံ႔မသြားေစရန္ ဤနာမကိုအမွီျပဳလ်က္ ေနာက္တစ္ဖန္ မည္သူ႔ကိုမွ်မေဟာေျပာရမည့္အေၾကာင္း သူတို႔ကိုၿခိမ္းေျခာက္ၾကစို႔”ဟု ဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ တမန္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍ ေယရႈ၏နာမကိုအမွီျပဳလ်က္ ေဟာေျပာျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ သြန္သင္ျခင္းကိုျဖစ္ေစ လုံးဝမျပဳရန္ အမိန႔္ေပးၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔က “ဘုရားသခင္၏စကားေတာ္ထက္ သင္တို႔၏စကားကို ပို၍နားေထာင္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ မွန္၊ မမွန္ သင္တို႔ဆုံးျဖတ္ၾကေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိတို႔ၾကားရ၊ ျမင္ရေသာအရာတို႔ကို မေဟာေျပာဘဲမေနႏိုင္”ဟု သူတို႔အား ျပန္ေျပာၾက၏။ လူအားလုံးတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအမႈအရာအတြက္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းေနၾကသည္ျဖစ္၍ ထိုလူတို႔ေၾကာင့္ တမန္ေတာ္တို႔အား အျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္မည့္နည္းလမ္းကို ရွာမေတြ႕သျဖင့္ သူတို႔သည္ တမန္ေတာ္တို႔ကို ထပ္မံၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးလွ်င္ ျပန္လႊတ္လိုက္ၾက၏။ ဤနိမိတ္လကၡဏာအားျဖင့္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လာေသာသူသည္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိ၏။ တမန္ေတာ္တို႔သည္ လြတ္လာၾကေသာအခါ မိမိတို႔အေပါင္းအေဖာ္မ်ားရွိရာသို႔ ျပန္လာ၍ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားက မိမိတို႔အားေျပာသမွ်တို႔ကို ျပန္ေျပာျပၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္လည္း ၾကားၾကလွ်င္ တညီတၫြတ္တည္းျဖင့္ ဘုရားသခင္ထံ အသံကိုလႊင့္၍ “စိုးပိုင္ေတာ္မူေသာအရွင္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္ ပင္လယ္သမုဒၵရာမွစ၍ ၎တို႔၌ရွိသမွ်တို႔ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာအရွင္ျဖစ္ပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ဘိုးေဘးျဖစ္ေသာ ကိုယ္ေတာ္၏အေစခံဒါဝိဒ္၏ႏႈတ္မွတစ္ဆင့္ ‘တိုင္းႏိုင္ငံတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၾကသနည္း။ လူတို႔သည္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ အခ်ည္းႏွီးေသာအရာမ်ားကိုႀကံစည္ၾကသနည္း။ ကမာၻေျမႀကီး၏ရွင္ဘုရင္တို႔သည္ ထၾက၍ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔သည္ အတူတကြစုေဝးၾကကာ ထာဝရဘုရားႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ခရစ္ေတာ္ကို ဆန႔္က်င္ၾက၏’ဟု မိန႔္ေတာ္မူခဲ့၏။ အမွန္ပင္ ေဟ႐ုဒ္ႏွင့္ပုႏၲိပိလတ္တို႔သည္ လူမ်ိဳးျခားမွစ၍ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ေပါင္းေဖာ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ဘိသိက္ေပးေတာ္မူသည့္ ကိုယ္ေတာ္၏သန႔္ရွင္းေသာအမႈေဆာင္ေယရႈကို ဆန႔္က်င္လ်က္ ဤၿမိဳ႕တြင္စုေဝးၾကကာ ကိုယ္ေတာ္၏လက္ေတာ္ႏွင့္အႀကံအစည္ေတာ္တို႔အားျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္လာရန္ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ထားသမွ်ေသာအရာတို႔ကို ျပဳခဲ့ၾကပါၿပီ။ ထာဝရဘုရား၊ ယခု သူတို႔၏ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားကို သတိမူလ်က္ ကိုယ္ေတာ္၏အေစအပါးတို႔အား ႏႈတ္ကပတ္တရားကိုရဲရင့္ျခင္းအျပည့္အဝျဖင့္ေဟာေျပာရေသာအခြင့္ကိုေပးေတာ္မူပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အနာေရာဂါမ်ားကိုၿငိမ္းေစရန္ ကိုယ္ေတာ္၏လက္ေတာ္ကိုဆန႔္တန္း၍ ကိုယ္ေတာ္၏သန႔္ရွင္းေသာအမႈေဆာင္ေယရႈ၏နာမေတာ္ျဖင့္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံ့ဩဖြယ္ရာမ်ားကိုျပဳခြင့္ေပးေတာ္မူပါ”ဟု ဆုေတာင္းၾက၏။ ထိုသို႔ သူတို႔ဆုေတာင္းၿပီးေသာအခါ သူတို႔စုေဝးေနၾကေသာေနရာသည္ တုန္လႈပ္၍ သူတို႔အားလုံးသည္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ျပည့္ဝလ်က္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ရဲရင့္စြာေဟာေျပာၾက၏။ ယုံၾကည္သူတို႔၏အစုအေဝးသည္ တစ္စိတ္တစ္သေဘာတည္းရွိၾက၍ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် မိမိဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို မိမိပိုင္ဆိုင္သည္ဟုမဆိုဘဲ ရွိသမွ်ေသာအရာတို႔ကို စုေပါင္းပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအျဖစ္ထားၾက၏။ တမန္ေတာ္တို႔သည္ သခင္ေယရႈ၏ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္းကို ႀကီးစြာေသာတန္ခိုးျဖင့္ သက္ေသခံၾက၍ ႀကီးမားေသာေက်းဇူးေတာ္သည္ သူတို႔အားလုံးအေပၚသို႔ သက္ေရာက္ေလ၏။ သူတို႔ထဲတြင္ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့သူတစ္ေယာက္မွ်မရွိေပ။ အေၾကာင္းမူကား ေျမကြက္၊ သို႔မဟုတ္ အိမ္ရာတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ေသာသူရွိသမွ်တို႔သည္ ၎တို႔ကိုေရာင္းၿပီးလွ်င္ ရရွိေသာေငြမ်ားကို ယူေဆာင္လာကာ တမန္ေတာ္တို႔၏ေျခရင္း၌ထား၍ တစ္ဦးခ်င္းစီ၌ လိုအပ္မႈရွိသည့္အတိုင္း အသီးသီးတို႔အား ခြဲေဝေပးၾက၏။ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း၏သားဟူေသာအဓိပၸာယ္ရွိသည့္ ဗာနဗဟု တမန္ေတာ္တို႔ေခၚၾကေသာ ဆိုက္ပရပ္ကြၽန္းသား ေလဝိအႏြယ္ဝင္ ေယာသပ္သည္ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာေျမယာကိုေရာင္းၿပီးလွ်င္ ေငြကိုယူေဆာင္လာကာ တမန္ေတာ္တို႔၏ေျခရင္း၌ထားေလ၏။