တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 3:2-8

ထိုစဥ္ လူ​တို႔​သည္ အမိ​ဝမ္းတြင္း​က​ပင္ ေျခ​မသန္စြမ္း​သူ​တစ္​ဦး​ကို ထမ္း​လာ​ၾက​၏။ သူ​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​ေသာ​သူ​တို႔​ထံမွ ေပးကမ္း​စြန႔္ႀကဲ​ျခင္း​ကို​ေတာင္းခံ​ရန္​အတြက္ လူ​တို႔​သည္ သူ႔​ကို တင့္တယ္​ဟု​ေခၚ​ေသာ ဗိမာန္​ေတာ္​တံခါး​အနီး​တြင္ ေန႔တိုင္း​ခ်ထား​ေလ့​ရွိ​ၾက​၏။ ထို​သူ​သည္ ေပတ႐ု​ႏွင့္​ေယာဟန္​တို႔ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​မည္​ျပဳ​သည္​ကို​ျမင္​ေသာအခါ ေပးကမ္း​စြန႔္ႀကဲ​ရန္​ေတာင္းခံ​ေလ​၏။ ေပတ႐ု​သည္ ေယာဟန္​ႏွင့္အတူ သူ႔​ကို​ေစ့ေစ့​ၾကည့္​လ်က္ “ငါ​တို႔​ကို​ၾကည့္​ပါ”​ဟု ဆို​၏။ ထို​သူ​သည္​လည္း သူ​တို႔​ထံမွ တစ္စုံတစ္ခု​ရ​မည္​ဟု​ေမွ်ာ္လင့္​၍ သူ​တို႔​ကို အာ႐ုံစိုက္​လ်က္​ေန​၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ု​က “ငါ​၌ ေ႐ႊ၊ ေငြ​မ​ရွိ။ သို႔ေသာ္ ရွိ​သည့္​အရာ​ကို သင့္​အား ငါ​ေပး​မည္။ နာဇရက္​ၿမိဳ႕သား​ေယရႈ​ခရစ္ေတာ္​၏​နာမ​ေတာ္​၌ ထ​၍ လမ္းေလွ်ာက္​ေလာ့”​ဟု ဆို​လ်က္ ထို​သူ​၏​လက္ယာ​လက္​ကို​ဆုပ္ကိုင္​၍ ထူမ​လိုက္​ရာ သူ​၏​ေျခ​ႏွင့္​ေျခက်င္းဝတ္​တို႔​သည္ ခ်က္ခ်င္း​သန္မာ​လာ​သျဖင့္ သူ​သည္ ထခုန္​လ်က္​မတ္တတ္​ရပ္​ကာ လမ္းေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ လမ္းေလွ်ာက္​လ်က္၊ ခုန္ေပါက္​လ်က္၊ ဘုရားသခင္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​လ်က္ တမန္ေတာ္​တို႔​ႏွင့္အတူ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​ေလ​၏။