တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 25:22-27

ထိုအခါ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​သည္ ေဖတၱဳ​မင္း​အား “အကြၽႏ္ုပ္​ကိုယ္တိုင္​လည္း ထို​သူ​၏​စကား​ကို နားေထာင္​လို​ပါ​သည္”​ဟု ဆို​သျဖင့္ ေဖတၱဳ​မင္း​က “မနက္ျဖန္ သူ​၏​စကား​ကို အရွင္​နားေထာင္​ရ​ပါ​မည္”​ဟု ဆို​၏။ ေနာက္တစ္ေန႔​တြင္ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​ႏွင့္​မိဖုရား​ေဗရနိတ္​တို႔​သည္ ခမ္းနား​ႀကီးက်ယ္​ေသာ​အေဆာင္အေယာင္​ျဖင့္ တပ္မႉးႀကီး​မ်ား၊ ထို​ၿမိဳ႕​၏​အေရးပါ​ပုဂၢိဳလ္​မ်ား​ႏွင့္အတူ​ႂကြလာ​၍ ညီလာခံ​ခန္းမ​ထဲသို႔​ဝင္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ေဖတၱဳ​မင္း​သည္ အမိန႔္​ေပး​သျဖင့္ ေပါလု​ကို​ေခၚထုတ္​လာ​ၾက​၏။ ေဖတၱဳ​မင္း​က​လည္း “အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​ႏွင့္တကြ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ၾက​ေသာ လူႀကီးမင္း​အေပါင္း​တို႔၊ အရွင္​တို႔​ျမင္​ေသာ ဤ​သူ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ဂ်ဴး​အမ်ိဳးသား​ထု​အေပါင္း​တို႔​သည္ ‘သူ႔​ကို ဆက္၍​အသက္​မ​ရွင္​ေစ​သင့္​ပါ’​ဟု ေအာ္ဟစ္​လ်က္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၌​ျဖစ္ေစ၊ ဤ​ၿမိဳ႕​၌​ျဖစ္ေစ အကြၽႏ္ုပ္​အား ေတာင္းဆို​ခဲ့​ၾက​ပါ​သည္။ သို႔ရာတြင္ သူ​သည္ ေသဒဏ္​ခံထိုက္​ေသာ​အရာ တစ္စုံတစ္ခု​ကို​မွ် မ​ျပဳ​ခဲ့​ေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​သတိထား​မိ​ပါ​သည္။ သို႔ေသာ္ သူ​ကိုယ္တိုင္ ဧကရာဇ္​မင္း​ထံ အယူခံဝင္​မည္​ဟု​ဆို​သျဖင့္ သူ႔​ကို​ပို႔ေပး​ရန္ အကြၽႏ္ုပ္​ဆုံးျဖတ္​ထား​ပါ​သည္။ သို႔ရာတြင္ အရွင္​ဧကရာဇ္​မင္း​ထံ သူ႔​အေၾကာင္း​ေရးသား​ရန္ တိက်​ေသာ​အေၾကာင္း​အခ်က္ တစ္စုံတစ္ခု​မွ် အကြၽႏ္ုပ္​၌​မ​ရွိ​ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ​စစ္ေဆး​မႈ​ၿပီးဆုံး​ေသာအခါ အကြၽႏ္ုပ္​ေရးသား​ရန္ အေၾကာင္း​အခ်က္​တစ္စုံတစ္ခု​ရရွိ​ႏိုင္​မည့္​အေၾကာင္း သူ႔​ကို အရွင္​တို႔​ေရွ႕၌၊ အထူးသျဖင့္ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး၊ အရွင့္​ေရွ႕၌​အကြၽႏ္ုပ္​ထုတ္ေဆာင္​ခဲ့​ပါ​သည္။ အေၾကာင္းမူကား အက်ဥ္းသား​တစ္​ဦး​ကို သူ႔​အေပၚ​တင္​ထား​သည့္​စြဲခ်က္​မ်ား​မ​ပါ​ဘဲ ေစလႊတ္​ျခင္း​မွာ မ​သင့္ေလ်ာ္​ဟု အကြၽႏ္ုပ္​ထင္​ပါ​သည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။