တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 25:13-27

ထိုမွ ရက္​အနည္းငယ္​ၾကာ​ၿပီးေနာက္ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​ႏွင့္​မိဖုရား​ေဗရနိတ္​တို႔​သည္ ေဖတၱဳ​မင္း​ကို​ႏႈတ္ဆက္​ရန္ ဆီဇာရီးယား​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​လာ​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ ထို​ၿမိဳ႕​၌ ရက္​အတန္ၾကာ​ေန​ၾက​သျဖင့္ ေဖတၱဳ​မင္း​သည္ ေပါလု​ႏွင့္​ပတ္သက္​ေသာ​အမႈ​မ်ား​ကို မင္းႀကီး​အား​တင္ျပ​လ်က္ “ေဖလဇ္​မင္း​ထားရစ္​ခဲ့​ေသာ အက်ဥ္းသား​တစ္​ဦး​ရွိ​ပါ​သည္။ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔ အကြၽႏ္ုပ္​ေရာက္​စဥ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား​သည္ သူ႔​ကို တရား​စြဲဆို​လ်က္ သူ႔​အေပၚ​အျပစ္ဒဏ္​ေပး​ရန္ ေတာင္းဆို​ၾက​ပါ​သည္။ သို႔ေသာ္ စြပ္စြဲ​ခံရ​သူ​တစ္စုံတစ္ဦး​သည္ စြပ္စြဲ​ေသာ​သူ​ႏွင့္​မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္​၍ စြပ္စြဲ​ခ်က္​ႏွင့္​ပတ္သက္​ၿပီး ေခ်ပ​ေျပာဆို​ခြင့္​မ​ရ​မီ သူ႔​ကို​လႊဲအပ္​ေပး​ျခင္း​သည္ ေရာမ​တို႔​၏​ဓေလ့​ထုံးစံ​မ​ဟုတ္​ေၾကာင္း သူ​တို႔​အား အကြၽႏ္ုပ္​ေျဖၾကား​ခဲ့​ပါ​သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ​ၿမိဳ႕​သို႔ သူ​တို႔​စုေဝး​ေရာက္ရွိ​လာ​ၾက​ေသာအခါ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ မ​ဆိုင္း​မ​ငံ့​ဘဲ ေနာက္တစ္ေန႔​တြင္ တရားခြင္​၌​ထိုင္​လ်က္ ထို​သူ​ကို​ေခၚေဆာင္​လာ​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ခဲ့​ပါ​သည္။ သူ႔​ကို​စြပ္စြဲ​ေသာ​သူ​မ်ား​ထ​ၾက​ေသာအခါ အကြၽႏ္ုပ္​ထင္မွတ္​သေလာက္ ဆိုး​ေသာ​ျပစ္မႈ​မ်ိဳး​ကို မ​တင္ျပ​ခဲ့​ၾက​ပါ။ သူ​တို႔​၏​ျပႆနာ​မွာ သူ​တို႔​၏​ဘာသာ​တရား​ႏွင့္​ပတ္သက္​ေသာ​အရာ​အခ်ိဳ႕​ႏွင့္ အသက္ရွင္​လ်က္​ရွိ​သည္​ဟု ေပါလု​ေျပာဆို​သည့္ ေသလြန္​ၿပီး​ေသာ ေယရႈ​ဆို​သူ​တစ္​ဦး​ႏွင့္​ပတ္သက္​သည့္ အရာ​မ်ား​သာ ျဖစ္​ပါ​သည္။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ဤ​အရာ​မ်ား​ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အျငင္းပြား​မႈ​အတြက္ ေတြးမရ​ျဖစ္​ေန​သျဖင့္ ေပါလု​အား ‘ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​၍ ထို​ၿမိဳ႕​တြင္ ဤ​စြပ္စြဲ​ခ်က္​မ်ား​အတြက္ စစ္ေဆး​စီရင္​ခံ​လို​သေလာ’​ဟု ေမး​ပါ​သည္။ သို႔ေသာ္ ေပါလု​က ဧကရာဇ္​မင္း​၏​စီရင္​ဆုံးျဖတ္​ျခင္း​ကို​ခံယူ​သည္​အထိ သူ႔​အား​ထိန္းသိမ္း​ထား​ပါ​ရန္ ေတာင္းဆို​သျဖင့္ သူ႔​ကို ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​ထံ​ပို႔​သည္​အထိ ထိန္းသိမ္း​ထား​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ထား​ပါ​သည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထိုအခါ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​သည္ ေဖတၱဳ​မင္း​အား “အကြၽႏ္ုပ္​ကိုယ္တိုင္​လည္း ထို​သူ​၏​စကား​ကို နားေထာင္​လို​ပါ​သည္”​ဟု ဆို​သျဖင့္ ေဖတၱဳ​မင္း​က “မနက္ျဖန္ သူ​၏​စကား​ကို အရွင္​နားေထာင္​ရ​ပါ​မည္”​ဟု ဆို​၏။ ေနာက္တစ္ေန႔​တြင္ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​ႏွင့္​မိဖုရား​ေဗရနိတ္​တို႔​သည္ ခမ္းနား​ႀကီးက်ယ္​ေသာ​အေဆာင္အေယာင္​ျဖင့္ တပ္မႉးႀကီး​မ်ား၊ ထို​ၿမိဳ႕​၏​အေရးပါ​ပုဂၢိဳလ္​မ်ား​ႏွင့္အတူ​ႂကြလာ​၍ ညီလာခံ​ခန္းမ​ထဲသို႔​ဝင္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ေဖတၱဳ​မင္း​သည္ အမိန႔္​ေပး​သျဖင့္ ေပါလု​ကို​ေခၚထုတ္​လာ​ၾက​၏။ ေဖတၱဳ​မင္း​က​လည္း “အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး​ႏွင့္တကြ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ၾက​ေသာ လူႀကီးမင္း​အေပါင္း​တို႔၊ အရွင္​တို႔​ျမင္​ေသာ ဤ​သူ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ဂ်ဴး​အမ်ိဳးသား​ထု​အေပါင္း​တို႔​သည္ ‘သူ႔​ကို ဆက္၍​အသက္​မ​ရွင္​ေစ​သင့္​ပါ’​ဟု ေအာ္ဟစ္​လ်က္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၌​ျဖစ္ေစ၊ ဤ​ၿမိဳ႕​၌​ျဖစ္ေစ အကြၽႏ္ုပ္​အား ေတာင္းဆို​ခဲ့​ၾက​ပါ​သည္။ သို႔ရာတြင္ သူ​သည္ ေသဒဏ္​ခံထိုက္​ေသာ​အရာ တစ္စုံတစ္ခု​ကို​မွ် မ​ျပဳ​ခဲ့​ေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​သတိထား​မိ​ပါ​သည္။ သို႔ေသာ္ သူ​ကိုယ္တိုင္ ဧကရာဇ္​မင္း​ထံ အယူခံဝင္​မည္​ဟု​ဆို​သျဖင့္ သူ႔​ကို​ပို႔ေပး​ရန္ အကြၽႏ္ုပ္​ဆုံးျဖတ္​ထား​ပါ​သည္။ သို႔ရာတြင္ အရွင္​ဧကရာဇ္​မင္း​ထံ သူ႔​အေၾကာင္း​ေရးသား​ရန္ တိက်​ေသာ​အေၾကာင္း​အခ်က္ တစ္စုံတစ္ခု​မွ် အကြၽႏ္ုပ္​၌​မ​ရွိ​ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ​စစ္ေဆး​မႈ​ၿပီးဆုံး​ေသာအခါ အကြၽႏ္ုပ္​ေရးသား​ရန္ အေၾကာင္း​အခ်က္​တစ္စုံတစ္ခု​ရရွိ​ႏိုင္​မည့္​အေၾကာင္း သူ႔​ကို အရွင္​တို႔​ေရွ႕၌၊ အထူးသျဖင့္ အၿဂိပၸ​မင္းႀကီး၊ အရွင့္​ေရွ႕၌​အကြၽႏ္ုပ္​ထုတ္ေဆာင္​ခဲ့​ပါ​သည္။ အေၾကာင္းမူကား အက်ဥ္းသား​တစ္​ဦး​ကို သူ႔​အေပၚ​တင္​ထား​သည့္​စြဲခ်က္​မ်ား​မ​ပါ​ဘဲ ေစလႊတ္​ျခင္း​မွာ မ​သင့္ေလ်ာ္​ဟု အကြၽႏ္ုပ္​ထင္​ပါ​သည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။