တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 13:26-52
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 13:26-52 MSBZ
အာျဗဟံ၏အမ်ိဳးအႏြယ္ဝင္ျဖစ္သူမ်ားႏွင့္ သင္တို႔ထဲမွ ဘုရားသခင္ကိုေၾကာက္႐ြံ႕ေသာညီအစ္ကိုတို႔၊ ဤကယ္တင္ျခင္းသတင္းစကားသည္ ငါတို႔ထံသို႔ ေပးပို႔ျခင္းခံရ၏။ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ေသာသူမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏အႀကီးအကဲမ်ားသည္ ထိုအရွင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဥပုသ္ေန႔တိုင္းဖတ္ၾကားသည့္ ပေရာဖက္တို႔၏စကားကိုလည္းေကာင္း မသိနားမလည္ၾက၍ ထိုအရွင္ကို ျပစ္ဒဏ္စီရင္ျခင္းအားျဖင့္ ထိုစကားတို႔ကို ျပည့္စုံေစၾက၏။ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ႏိုင္သည့္ျပစ္မႈတစ္စုံတစ္ခုကိုမွ် မေတြ႕ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္ကိုကြပ္မ်က္ရန္ ပိလတ္မင္းအား ေတာင္းဆိုၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ကိုရည္ၫႊန္း၍ ေရးထားေသာအရာအားလုံးတို႔ကို ျပဳၾကၿပီးေသာအခါ အေလာင္းေတာ္ကို သစ္တိုင္မွခ်၍ သခ်ႋဳင္းဂူထဲတြင္ သြင္းထားၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဂါလိလဲနယ္မွ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ မိမိႏွင့္အတူလိုက္ပါခဲ့ၾကေသာသူတို႔အား ရက္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ကိုယ္ထင္ရွားျပေတာ္မူ၏။ ယခုအခါ ထိုသူတို႔သည္ လူတို႔ေရွ႕တြင္ ကိုယ္ေတာ္၏သက္ေသမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ငါတို႔သည္လည္း ဘိုးေဘးမ်ားအားေပးေတာ္မူေသာ ကတိေတာ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းကို သင္တို႔အား ေဟာေျပာၾက၏။ ဘုရားသခင္သည္ ေယရႈကိုထေျမာက္ေစ၍ ဘိုးေဘးတို႔၏သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာငါတို႔အတြက္ ထိုကတိေတာ္တို႔ကို ျပည့္စုံေစေတာ္မူၿပီ။ ဤသည္ကား ဒုတိယေျမာက္ေသာဆာလံက်မ္း၌ ‘သင္သည္ ငါ၏သားျဖစ္၏။ ယေန႔ပင္ သင့္ကို ငါဖြားျမင္ေစၿပီ’ဟု ေရးထားသည့္အတိုင္းျဖစ္၏။ ကိုယ္ေတာ္ကို ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ေစၿပီး ေနာက္တစ္ဖန္ ပုပ္ပ်က္ျခင္းသို႔မေရာက္ေစသည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္က ‘ငါသည္ ဒါဝိဒ္အားေပးထားသည့္ သန႔္ရွင္း၍ယုံၾကည္ထိုက္ေသာေကာင္းခ်ီးကို သင္တို႔အားေပးမည္’ဟု မိန႔္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားေသာဆာလံက်မ္းတြင္လည္း ‘ကိုယ္ေတာ္၏သန႔္ရွင္းေသာသူအား ပုပ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ခြင့္ေပးေတာ္မူမည္မဟုတ္’ဟု မိန႔္ဆိုထား၏။ အေၾကာင္းမွာ ဒါဝိဒ္သည္ မိမိလက္ထက္၌ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ၿပီးလွ်င္ အိပ္ေပ်ာ္၍ မိမိဘိုးေဘးတို႔၏သခ်ႋဳင္းတြင္ သၿဂႋဳဟ္ျခင္းခံရလ်က္ ပုပ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရ၏။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ထေျမာက္ေစေတာ္မူေသာအရွင္မူကား ပုပ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ မႀကဳံေတြ႕ခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ညီအစ္ကိုတို႔၊ ထိုအရွင္အားျဖင့္ အျပစ္မ်ားခြင့္လႊတ္ျခင္းတရားကို သင္တို႔အား ေဟာေျပာသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ယုံၾကည္သူအေပါင္းတို႔သည္ ေမာေရွ၏ပညတ္တရားအားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟုအသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရႏိုင္ေသာအရာအားလုံးတို႔မွလြတ္၍ ထိုအရွင္အားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္သည္ဟုအသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံရသည္ကိုလည္းေကာင္း သင္တို႔သိမွတ္ၾကေလာ့။ သို႔ျဖစ္၍ ‘မထီမဲ့ျမင္ျပဳတတ္ေသာသူတို႔၊ ၾကည့္ရႈလ်က္အံ့ဩၾကကာ ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ သင္တို႔လက္ထက္၌ အမႈတစ္ခုကို ျပဳလုပ္မည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ထိုအမႈကို သင္တို႔အား အကုန္အစင္ေျပာျပေသာ္လည္း သင္တို႔သည္ လုံးဝယုံၾကည္ၾကမည္မဟုတ္’ဟု ပေရာဖက္မ်ားအားျဖင့္ မိန႔္ေတာ္မူထားေသာအရာသည္ သင္တို႔အေပၚ မသက္ေရာက္မည့္အေၾကာင္း သတိျပဳၾကေလာ့”ဟု ဆိုေလ၏။ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔ ထြက္ခြာလာၾကစဥ္ လူတို႔က လာမည့္ဥပုသ္ေန႔၌လည္း ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို မိမိတို႔အား ေဟာေျပာပါရန္ေတာင္းပန္ၾက၏။ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းဆင္းေသာအခါ မ်ားစြာေသာဂ်ဴးလူမ်ိဳးမွစ၍ ဘုရားသခင္ကိုကိုးကြယ္သည့္ ဂ်ဴးဘာသာဝင္ျဖစ္လာသူတို႔သည္ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔ေနာက္သို႔ လိုက္ၾက၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္လည္း ထိုသူတို႔အား ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္၌ ဆက္လက္တည္ေနၾကရန္ အားေပးတိုက္တြန္းၾက၏။ ေနာက္ဥပုသ္ေန႔တြင္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ၾကားနာရန္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးနီးပါး စုေဝးလာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ ထိုလူအစုအေဝးကိုျမင္လွ်င္ မနာလိုစိတ္ႏွင့္ျပည့္၍ ေပါလုေဟာေျပာေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဆန႔္က်င္လ်က္ ေစာ္ကားေျပာဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔သည္ ရဲရင့္စြာေဟာေျပာလ်က္ “ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို သင္တို႔အား ဦးစြာေဟာေျပာရန္လိုအပ္၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔သည္ ၎ကိုျငင္းပယ္၍ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ထာဝရအသက္ႏွင့္မထိုက္တန္ဟု စီရင္ၾကေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ လူမ်ိဳးျခားတို႔ထံသို႔ လွည့္သြားၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား သခင္ဘုရားက ‘သင္တို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းေက်းဇူးကို ေျမႀကီးစြန္းတိုင္ေအာင္ ေရာက္ရွိေစရန္ ငါသည္ သင္တို႔ကို လူမ်ိဳးျခားတို႔အတြက္ အလင္းအျဖစ္ ခန႔္ထားၿပီ’ဟူ၍ ငါတို႔အား မိန႔္မွာေတာ္မူ၏”ဟု ဆိုေလ၏။ လူမ်ိဳးျခားတို႔သည္ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္လ်က္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ ထာဝရအသက္ရရွိရန္ သတ္မွတ္ထားျခင္းခံရေသာသူရွိသမွ်တို႔သည္လည္း ယုံၾကည္ၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သခင္ဘုရား၏ႏႈတ္ကပတ္တရားသည္ ထိုအရပ္ေဒသတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုကိုးကြယ္ေသာ ဂုဏ္သေရရွိအမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕၏ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တိုက္တြန္း၍ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔ကို ညႇဥ္းဆဲေစရန္ ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္ကာ သူတို႔ကို မိမိတို႔၏အရပ္ေဒသမွ ႏွင္ထုတ္ၾက၏။ ထိုအခါ ေပါလုႏွင့္ဗာနဗတို႔သည္ ထိုသူတို႔တစ္ဖက္၌ ေျခဖဝါးမွေျမမႈန႔္ကို ခါခ်ၿပီးလွ်င္ ဣေကာနိၿမိဳ႕သို႔ သြားၾက၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္လည္းေကာင္း ျပည့္ဝလ်က္ရွိၾက၏။