တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 12:6-10

ေဟ႐ုဒ္​မင္း​သည္ ေပတ႐ု​ကို​ထုတ္ေဆာင္​ရန္ ႀကံ႐ြယ္​ထား​သည့္​ေန႔​မတိုင္မီ​ည​၌ ေပတ႐ု​သည္ သံႀကိဳး​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ျဖင့္​ခ်ည္ေႏွာင္​ျခင္း​ခံရ​လ်က္ စစ္သား​ႏွစ္​ဦး​ၾကား​တြင္ အိပ္ေပ်ာ္​ေန​၏။ အေစာင့္​မ်ား​သည္​လည္း တံခါး​ေရွ႕တြင္ ေထာင္​ကို​ေစာင့္ၾကပ္​ေန​ၾက​၏။ ထိုစဥ္ ထာဝရ​ဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​သည္ ႐ုတ္တရက္​ေပၚလာ​သျဖင့္ ေထာင္ခန္း​ထဲ၌ အလင္းေရာင္​ထြန္းလင္း​ေလ​၏။ ေကာင္းကင္တမန္​သည္ ေပတ႐ု​၏​နံေဘး​ကို​ပုတ္​လ်က္ သူ႔​ကို​ႏႈိး​ကာ “ျမန္ျမန္​ထ​ေလာ့”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထိုအခါ သံႀကိဳး​မ်ား​သည္ သူ​၏​လက္​မွ ကြၽတ္က်​သြား​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္တမန္​က “ခါးပန္း​စည္း​၍ သင့္​ဖိနပ္​ကို​စီး​ေလာ့”​ဟု ဆို​သျဖင့္ သူ​သည္ ထို​အတိုင္း​ျပဳ​ေလ​၏။ တစ္ဖန္ “သင္​၏​ဝတ္႐ုံ​ကို​ၿခဳံ​၍ ငါ့​ေနာက္​သို႔​လိုက္​ေလာ့”​ဟု ဆို​ေလ​ရာ ေပတ႐ု​သည္ ထြက္​၍ လိုက္​သြား​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္တမန္​အားျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္​ေန​ေသာ​အရာ​သည္ အမွန္တကယ္​ျဖစ္​ေၾကာင္း​မ​သိ​ဘဲ ႐ူပါ႐ုံ​ကို​ျမင္​ေန​ရ​သည္​ဟူ၍​သာ သူ​ထင္မွတ္​ေန​၏။ သူ​တို႔​သည္ အေစာင့္​ခ်​ရာ​ပထမ​ေနရာ​ႏွင့္​ဒုတိယ​ေနရာ​တို႔​ကို ျဖတ္သြား​ၿပီးလွ်င္ ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​သည့္​သံ​တံခါး​သို႔ ေရာက္လာ​ၾက​၏။ ထို​တံခါး​သည္​လည္း သူ​တို႔​အတြက္ အလိုအေလ်ာက္​ပြင့္​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္​ထြက္​၍ လမ္းၾကား​တစ္​ခု​အတိုင္း ဆက္သြား​ၾက​စဥ္ ေကာင္းကင္တမန္​သည္ ေပတ႐ု​ထံမွ ခ်က္ခ်င္း​ထြက္ခြာ​သြား​ေလ​၏။