ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 3:1-21
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 3:1-21 MSBZ
ေရွာလုမင္းႀကီးအမ်ိဳးအႏြယ္ႏွင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔သည္ ၾကာရွည္စြာ စစ္ျဖစ္ၾက၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးမွာ အင္အားႀကီးလာေသာ္လည္း ေရွာလုမင္းႀကီးအမ်ိဳးအႏြယ္မွာ အားယုတ္လာ၏။ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕၌ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးရေသာသားမ်ားတြင္ သားဦးမွာ ေယဇေရလၿမိဳ႕သူ အဟိေနာင္ႏွင့္ရေသာအာမႏုန္၊ ဒုတိယသားမွာ ကရေမလၿမိဳ႕သူ နာဗလ၏မယားျဖစ္ဖူးခဲ့ေသာအဘိဂဲလႏွင့္ရေသာခိလပ္၊ တတိယသားမွာ ေဂရႈရဘုရင္တာလမဲမင္းႀကီး၏သမီးေတာ္မာခါႏွင့္ရေသာအဗရွလုံ၊ စတုတၳသားမွာ ဟဂၢိတ္ႏွင့္ရေသာအေဒါနိယ၊ ပၪၥမသားမွာ အဘိတလႏွင့္ရေသာေရွဖတိ၊ ဆ႒မသားမွာ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏မယား ဧဂလာႏွင့္ရေသာဣသရတို႔ျဖစ္ၾက၏။ ဤသူတို႔သည္ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕တြင္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးရေသာသားမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးအမ်ိဳးအႏြယ္ႏွင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔ စစ္ျဖစ္ေနစဥ္ကာလတြင္ အာဗနာသည္ ေရွာလုမင္းႀကီးအမ်ိဳးအႏြယ္ထဲ၌ ၾသဇာအာဏာႀကီးသူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးတြင္ အာယ၏သမီး ရိဇပ အမည္ရွိေသာေမာင္းမတစ္ဦးရွိ၏။ ဣရွေဗာရွက္က အာဗနာအား “သင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ခမည္းေတာ္၏ေမာင္းမထံ ဝင္ရသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ဣရွေဗာရွက္မင္းႀကီး၏စကားေၾကာင့္ အာဗနာ အလြန္အမ်က္ထြက္ၿပီး “ငါ့ကို ယုဒအမ်ိဳး၏ေခြးေခါင္းမ်ားမွတ္ေနသေလာ။ ယခု ငါသည္ သင့္ဖခင္ေရွာလုမင္းႀကီး၏အမ်ိဳးအႏြယ္ႏွင့္ သူ႔ညီအစ္ကို၊ သူ႔မိတ္ေဆြတို႔ကို ေမတၱာျပခဲ့၏။ သင့္ကိုလည္း ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးလက္သို႔ မအပ္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအမွားအတြက္ ငါ့အား အျပစ္တင္ရသေလာ။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား ထာဝရဘုရား က်ိန္ဆိုထားသည့္အတိုင္း သူ႔အတြက္ ငါမျပဳခဲ့လွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ငါအာဗနာကို စီရင္ေတာ္မူပါေစေသာ။ ထိုထက္မက ျပဳေတာ္မူပါေစေသာ။ ဘုရားသခင္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေရွာလုမင္းႀကီး၏အမ်ိဳးအႏြယ္လက္မွ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ဒန္ၿမိဳ႕မွစ၍ ေဗရေရွဘၿမိဳ႕တိုင္ေအာင္ အစၥေရးျပည္၊ ယုဒျပည္တို႔တြင္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏ရာဇပလႅင္ကို တည္ေစေတာ္မူမည္”ဟု ဆိုလွ်င္ ဣရွေဗာရွက္သည္ အာဗနာကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ စကားတစ္ခြန္းမွ် မတုံ႔ျပန္ဝံ့ေတာ့ေပ။ ထို႔ေနာက္ အာဗနာသည္ မိမိကိုယ္စား ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးထံ တမန္ကိုလႊတ္၍ “ဤျပည္ကို မည္သူပိုင္သနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ပါေလာ့။ အစၥေရးလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလုံး အရွင့္ဘက္ပါလာေအာင္ အကြၽႏ္ုပ္ကူညီပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ေစ၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကလည္း “ေကာင္းၿပီ။ သင္ႏွင့္ မဟာမိတ္ဖြဲ႕မည္။ သို႔ရာတြင္ သင့္ကို တစ္ခုေတာင္းဆိုမည္။ ငါ့ထံသို႔ သင္လာေသာအခါ ေရွာလုမင္းႀကီး၏သမီး မိခါလကို မေခၚလာလွ်င္ ငါ့မ်က္ႏွာကို သင္ျမင္ရမည္မဟုတ္”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏သား ဣရွေဗာရွက္မင္းႀကီးထံသို႔လည္း တမန္ကိုေစလႊတ္၍ “ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔၏အေရဖ်ားတစ္ရာျဖင့္ လဲယူခဲ့ရေသာ ငါ့မယားမိခါလကို ျပန္ေပးပါ”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဣရွေဗာရွက္မင္းႀကီးသည္ လူလႊတ္၍ မိခါလကို သူ႔ေယာက္်ားျဖစ္ေသာ လဲရွ၏သား ပါလေတလထံမွ ျပန္ေခၚလာေစ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔ခင္ပြန္းသည္ ငိုေႂကြးလ်က္ သဗာဟုရိမ္ၿမိဳ႕တိုင္ေအာင္ သူႏွင့္အတူလိုက္လာ၏။ အာဗနာက သူ႔အား “ျပန္သြားပါ”ဟု ဆိုမွ သူျပန္သြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ အာဗနာက အစၥေရးသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔ႏွင့္တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး “သင္တို႔သည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကို ယခင္ကတည္းကပင္ မင္းေျမႇာက္လိုၾက၏။ ထာဝရဘုရားကလည္း ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား ‘ငါ့အေစအပါးဒါဝိဒ္အားျဖင့္ ငါ့လူမ်ိဳးေတာ္အစၥေရးကို ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔လက္မွ၊ ရန္သူအေပါင္းတို႔လက္မွကယ္ႏုတ္မည္’ဟု ကတိထားၿပီျဖစ္၍ ယခုပင္ သူ႔ကိုမင္းေျမႇာက္ပါေလာ့”ဟု ဆို၏။ အာဗနာသည္ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးအႏြယ္တို႔ႏွင့္လည္း တိုင္ပင္ေျပာဆိုခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ အစၥေရးလူမ်ိဳးအပါအဝင္ ဗယၤာမိန္တစ္မ်ိဳးႏြယ္လုံး၏ေကာင္းေသာထင္ျမင္ခ်က္အလုံးစုံတို႔ကို ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား တင္ျပရန္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးရွိရာေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ သြားေလ၏။ အာဗနာႏွင့္ သူ႔လူအေယာက္ႏွစ္ဆယ္တို႔သည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးရွိရာေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာၾက၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ အာဗနာႏွင့္ သူ႔လူတို႔အတြက္ စားေသာက္ပြဲက်င္းပေပး၏။ အာဗနာက ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးအား “အစၥေရးတစ္မ်ိဳးႏြယ္လုံးအရွင္မင္းႀကီးထံေရာက္လာ၍ အရွင့္ထံ၌ ကတိသစၥာခံၾကမည့္အေၾကာင္း၊ အရွင္မင္းႀကီးစိတ္ရွိသည့္အတိုင္း သူတို႔ကို အုပ္စိုးႏိုင္မည့္အေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္ထသြား၍ သူတို႔ကို စု႐ုံးပါမည္”ဟု ဆိုလွ်င္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးျပန္ခြင့္ျပဳသျဖင့္ အာဗနာလည္း ေအးခ်မ္းစြာျပန္သြားေလ၏။