ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 2:22-31

အာဗနာ​က​လည္း အာသေဟလ​အား “​ျပန္လွည့္​သြား​ေလာ့​။ ငါ့​ကို မ​လိုက္​ႏွင့္​။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္​ကို ငါ​သတ္​ရ​မည္နည္း​။ သင့္​ကို​သတ္​မိ​လွ်င္ သင့္​အစ္ကို ယြာဘ​ကို ငါ​မည္သို႔​မ်က္ႏွာျပ​ရ​မည္နည္း​”​ဟု ထပ္ေျပာ​၏​။ အာသေဟလ​သည္ ျပန္​မ​လွည့္​ဘဲ​ဆက္၍​လိုက္​ေန​ေသာေၾကာင့္ အာဗနာ​သည္ သူ႔​ကို လွံ​ျဖင့္ ေနာက္ျပန္​ထိုး​လိုက္​ရာ လွံ​သည္ ဝမ္းဗိုက္​မွ ေနာက္ေက်ာ​အထိ ထုတ္ခ်င္းေပါက္​သြား​ၿပီး သူ​သည္ ထို​ေနရာ​တြင္ပင္ လဲက်​ေသဆုံး​သြား​ေလ​၏​။ အာသေဟလ လဲက်​ေသဆုံး​ေသာ​ေနရာ​သို႔ ေရာက္လာ​သူ​အားလုံး​လည္း ရပ္တန႔္​သြား​ၾက​၏​။ ယြာဘ​ႏွင့္ အဘိရွဲ​မူကား အာဗနာ​ကို ဆက္လိုက္​ၾက​ၿပီး ေနဝင္ခ်ိန္​တြင္ ဂိေဗာင္​ေတာကႏၲာရ​သြား​ရာ​လမ္း​၊ ဂိအာ​ၿမိဳ႕​ႏွင့္​မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အမၼ​ေတာင္ကုန္း​သို႔ ေရာက္လာ​ၾက​၏​။ အာဗနာ​ေနာက္တြင္ ဗယၤာမိန္​အမ်ိဳးသား​တို႔​စု႐ုံး​လာ​ၿပီး တစ္စုတည္း​ေပါင္း​မိ​ၾက​ကာ သူ​တို႔​တစ္ဖြဲ႕လုံး​ေတာင္ကုန္း​ထိပ္​တြင္ ေနရာယူ​ၾက​၏​။ အာဗနာ​က ယြာဘ​အား ဟစ္ေခၚ​ၿပီး “​ဓား​သည္ အစဥ္​ဝါးမ်ိဳ​ရ​မည္ေလာ​။ အဆုံး​မွာ ခါးသီးေၾကကြဲ​ရ​မည္​ကို မ​သိ​သေလာ​။ ကိုယ့္​ညီအစ္ကိုခ်င္း​ကို ဆက္၍ မ​လိုက္​ၾက​ရန္ လူ​တို႔​ကို မ​တား​ေတာ့​ၿပီ​ေလာ​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ယြာဘ​က “​ဘုရားသခင္ အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ သင္​သာ ဤသို႔​မ​ေျပာ​ခဲ့​လွ်င္ လူ​တို႔​သည္ ကိုယ့္​ညီအစ္ကိုခ်င္း​ကို မိုးလင္း​သည့္​တိုင္ေအာင္ အမွန္ပင္​ဆက္လိုက္​မိ​ၾက​လိမ့္မည္​”​ဟု ဆို​၏​။ ထို႔ေနာက္ ယြာဘ​သည္ တံပိုး​ကို​မႈတ္​လိုက္​လွ်င္ လူ​အေပါင္း​တို႔​လည္း ရပ္တန႔္​သြား​ၾက​ၿပီး အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ေနာက္​ကို ဆက္​မ​လိုက္​ၾက​ေတာ့​ေပ​။ တိုက္ပြဲ​လည္း ထပ္​မ​ျဖစ္​ေတာ့​ေပ​။ ထို႔ေနာက္ အာဗနာ​ႏွင့္ သူ႔​လူ​တို႔​သည္ တစ္ညလုံး အရာဗ​လြင္ျပင္​တစ္ေလွ်ာက္ ခ်ီတက္​သြား​ၿပီး ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္​ကို​ျဖတ္​ကာ ဗိသ႐ုန္​ျပည္​တစ္ေလွ်ာက္​ျဖတ္​ၿပီးေနာက္ မဟာနိမ္​ၿမိဳ႕​သို႔ ျပန္ေရာက္​ၾက​၏​။ ယြာဘ​သည္ အာဗနာ​ကို​လိုက္​ရာ​မွ ျပန္လာ​ၿပီးေနာက္ လူ​အားလုံး​ကို စုေဝး​ေစ​ရာ အာသေဟလ​ႏွင့္ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​၏​အေစအပါး တစ္ဆယ့္ကိုး​ေယာက္ ေပ်ာက္ဆုံး​ေန​သည္​ကို ေတြ႕​ရ​၏​။ ဒါဝိဒ္​မင္းႀကီး​၏​အမႈထမ္း​တို႔​ကား အာဗနာ​၏​လူ ဗယၤာမိန္​အမ်ိဳး အေယာက္​သုံး​ရာ​ေျခာက္ဆယ္​ကို တိုက္ခိုက္​သတ္ျဖတ္​ခဲ့​၏​။