ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 19:1-8

“​ရွင္ဘုရင္​သည္ အဗရွလုံ​အတြက္​ေၾကာင့္ ငိုေႂကြး​ျမည္တမ္း​ေန​ရ​ပါ​ၿပီ​”​ဟု ယြာဘ​ထံ သတင္း​ေရာက္လာ​၏​။ “​ရွင္ဘုရင္​သည္ သား​ေတာ္​အဗရွလုံ​ေၾကာင့္ စိတ္ထိခိုက္​ေန​ရ​သည္​”​ဟူေသာ​သတင္း​ကို စစ္သည္​တို႔ ၾကားသိ​ရ​လွ်င္ ထို​ေန႔​၌​ရ​ေသာ​ေအာင္ျမင္​ျခင္း​သည္ သူ​တို႔​အတြက္ ဝမ္းနည္း​ျခင္း​ျဖစ္​ရ​ေလ​၏​။ စစ္ပြဲ​မွ​ထြက္ေျပး​ၿပီး အရွက္ကြဲ​ရ​သူ​တို႔ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး​ျပန္လာ​ရ​သကဲ့သို႔ ထို​ေန႔​တြင္ စစ္သည္​တို႔​သည္ ၿမိဳ႕​ထဲသို႔ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး​ဝင္လာ​ၾက​၏​။ ရွင္ဘုရင္​သည္ မ်က္ႏွာ​ကို​ဖုံး​ထား​၍ “​ငါ့​သား အဗရွလုံ​၊ ငါ့​သား ငါ့​သား အဗရွလုံ​”​ဟု က်ယ္ေလာင္​စြာ​ေအာ္ဟစ္​ငိုေႂကြး​ေလ​၏​။ ယြာဘ​သည္ ရွင္ဘုရင္​ရွိ​ရာ​နန္းတြင္း​သို႔​ဝင္​၍ “​ယေန႔ အရွင္မင္းႀကီး​၏​အသက္​၊ သား​ေတာ္​သမီး​ေတာ္​တို႔​၏​အသက္​၊ မိဖုရား​ေမာင္းမေတာ္​တို႔​၏​အသက္​ကို ကယ္တင္​ေပး​ခဲ့​ေသာ​စစ္သည္​အေပါင္း​တို႔​ကို အရွင္မင္းႀကီး အရွက္ခြဲ​ေလ​ၿပီ​။ အရွင္မင္းႀကီး​သည္ အရွင့္​အား မုန္း​ေသာ​သူ​ကို​ခ်စ္​ၿပီး အရွင့္​အား​ခ်စ္​ေသာ​သူ​ကို မုန္း​ေလ​ၿပီ​။ မႉးမတ္​မ်ား​၊ မင္းမႈထမ္း​မ်ား​သည္ အရွင့္​အဖို႔ ဘာမွ်​မ​ဟုတ္​ေၾကာင္း​ကို ယေန႔ အရွင္မင္းႀကီး ထင္ထင္ရွားရွား​ေဖာ္ျပ​လိုက္​ၿပီ​။ အဗရွလုံ​အသက္ရွင္​က်န္​ခဲ့​ၿပီး ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အားလုံး ေသ​သြား​လွ်င္ပင္ အရွင္မင္းႀကီး​အားရဝမ္းသာ​ျဖစ္​မည္​ကို ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္​သိ​ရ​ပါ​ၿပီ​။ ယခု ထ​ပါ​။ အရွင့္​အမႈထမ္း​တို႔​ထံ​သြား​၍ ႏွစ္သိမ့္စကား​ႁမြက္ဆို​ေပး​ပါ​။ အရွင္မင္းႀကီး​မ​သြား​လွ်င္ ယခု​ည​တြင္ပင္ အရွင္မင္းႀကီး​ထံပါး​၌ မည္သူ​မွ်​က်န္​ခဲ့​မည္​မ​ဟုတ္​ပါ​။ ဤ​အမႈ​သည္ အရွင္မင္းႀကီး ငယ္စဥ္​မွစ၍ ယခု​ခ်ိန္​ထိ ႀကဳံ​ဖူး​ေသာ​ဒုကၡ​အားလုံး​ထဲတြင္ အဆိုးဆုံး​ျဖစ္​လိမ့္မည္​ကို ထာဝရဘုရား​ကို​တိုင္တည္​၍ အကြၽႏ္ုပ္​က်ိန္​ဝံ့​ပါ​၏​”​ဟု ေလွ်ာက္တင္​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္​သည္ ထ​၍​ၿမိဳ႕​တံခါး​၌ သြားထိုင္​၏​။ လူ​အေပါင္း​တို႔​က​လည္း “​ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ ၿမိဳ႕​တံခါး​၌ ရွင္ဘုရင္ ထိုင္​ေတာ္မူ​၏​”​ဟု တစ္ဆင့္စကား​ၾကားသိ​ၾက​လွ်င္ ရွင္ဘုရင္​ထံသို႔ လာ​ၾက​၏​။ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​မူကား မိမိ​တို႔​အိမ္​သို႔ အသီးသီး​ျပန္ေျပး​ၾက​၏​။