ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14:1-17
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 14:1-17 MSBZ
ေဇ႐ုယာသား ယြာဘက ရွင္ဘုရင္သည္ အဗရွလုံအား စိတ္ထဲမွလြမ္းဆြတ္ေနသည္ကို သိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယြာဘသည္ ေတေကာၿမိဳ႕သို႔ လူလႊတ္၍ ထိုၿမိဳ႕မွ လိမၼာပါးနပ္ေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို ေခၚလာေစၿပီးလွ်င္ “ယခု သင္သည္ ဆီမလိမ္းဘဲ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းရာဝတ္စုံကိုဝတ္ၿပီး လူေသအတြက္ ေန႔ရက္မ်ားစြာငိုေႂကြးျမည္တမ္းေနေသာမိန္းမကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ငိုေႂကြးလ်က္ ရွင္ဘုရင္ထံသြား၍ ဤစကားမ်ားကို ေလွ်ာက္တင္ရမည္”ဟု ဆိုၿပီး သူေျပာရမည့္စကားမ်ားကို ယြာဘသင္ေပး၏။ ေတေကာၿမိဳ႕သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ရွင္ဘုရင္ထံသြား၍ ေျမေပၚပ်ပ္ဝပ္ဦးၫႊတ္လ်က္ “အရွင္မင္းႀကီး၊ ကယ္မေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္၏။ ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အား “သင္၌ အဘယ္အမႈေရာက္ေနသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ ခင္ပြန္းသည္ဆုံးသြားေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးျဖစ္ပါ၏။ အရွင့္ကြၽန္မ၌ သားႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ ထိုသားႏွစ္ေယာက္သည္ လယ္ေတာတြင္ရန္ျဖစ္ၾကပါ၏။ သူတို႔ကို ဖ်န္ေျဖေပးမည့္သူမရွိသျဖင့္ ရန္ျဖစ္ရင္း တစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ကို ႐ိုက္သတ္လိုက္မိပါ၏။ ယခုမွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအားလုံးထ၍ အရွင့္ကြၽန္မအား ဆန႔္က်င္လ်က္ ‘ညီအစ္ကိုခ်င္း သတ္ေသာသူကို ငါတို႔ထံအပ္ပါ။ သူသတ္ခဲ့ေသာ သူ႔ညီအစ္ကို၏အသက္အစား သူ႔ကိုျပန္သတ္မည္။ အေမြခံျဖစ္ေနလွ်င္လည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ရမည္’ဟု ဆိုၾကပါ၏။ သူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္အတြက္ က်န္ေနေသးေသာမီးခဲကိုျငႇိမ္းၿပီး အကြၽႏ္ုပ္ခင္ပြန္း၏အမည္ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္ကို ေျမႀကီးေပၚမွပေပ်ာက္သြားေအာင္ ျပဳၾကပါေတာ့မည္”ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။ ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးအား “သင့္အိမ္သို႔ျပန္ပါ။ သင့္အမႈအတြက္ ငါစီရင္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ေတေကာၿမိဳ႕သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း ရွင္ဘုရင္အား “အကြၽႏ္ုပ္သခင္အရွင္မင္းႀကီး၊ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္ဖခင္၏မိသားစု၌သာ အျပစ္ေရာက္ပါေစေသာ။ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ သူ၏ရာဇပလႅင္မူကား အျပစ္ကင္းပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္၏။ ရွင္ဘုရင္ကလည္း “သင့္အား ထပ္၍ေျပာဆိုေႏွာင့္ယွက္ေသာသူရွိလွ်င္ ငါ့ထံသို႔ေခၚလာပါ။ သင့္ကို ေနာက္ထပ္ မထိပါးေစရ”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး၊ ေသြးေႂကြးေတာင္းေသာသူတို႔သည္ လူ႔အသက္ကို ထပ္၍မသတ္ၾကေစရန္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏သားကိုမဖ်က္ဆီးၾကေစရန္ အရွင္မင္းႀကီး၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို ေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “ထာဝရဘုရား အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သင့္သား၏ဆံခ်ည္တစ္မွ်င္မွ် ေျမေပၚမက်ေစရ”ဟု ျပန္မိန႔္ဆို၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလည္း “အရွင့္ကြၽန္မသည္ အကြၽႏ္ုပ္သခင္အရွင္မင္းႀကီးအား စကားတစ္ခြန္းကိုေလွ်ာက္တင္ပါရေစ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “ေလွ်ာက္ေစ”ဟု ခြင့္ျပဳ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရွင္မင္းႀကီး၊ ဘုရားသခင္၏လူမ်ိဳးေတာ္ကိုဆန႔္က်င္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔စီရင္ရပါသနည္း။ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာသူကို အရွင္မင္းႀကီးျပန္မလာေစဘဲ အရွင္မင္းႀကီး ဤသို႔မိန႔္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ျပေလၿပီ။ စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ေသတတ္ေသာအမ်ိဳးျဖစ္ၾကပါ၏။ ေျမေပၚသြန္ၿပီးမွ ျပန္ယူ၍မရေသာေရႏွင့္တူၾကပါ၏။ ဘုရားသခင္မူကား အသက္တစ္ေခ်ာင္းကိုပင္ မေသေစလိုပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ထံမွ ႏွင္ထုတ္ခံရေသာသူကို အပယ္ခံမျဖစ္ေစလိုသျဖင့္ နည္းလမ္းရွာေဖြေတာ္မူတတ္ပါ၏။ လူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုၿခိမ္းေျခာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ယခုအကြၽႏ္ုပ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္အရွင္မင္းႀကီးထံလာ၍ ဤအမႈကို ေလွ်ာက္တင္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အရွင့္ကြၽန္မက ‘ရွင္ဘုရင္ကို ငါေလွ်ာက္တင္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္သည္ သူ႔ကြၽန္မ၏ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပဳေကာင္းျပဳေပးပါလိမ့္မည္။ ရွင္ဘုရင္သည္ ငါ့စကားကိုနားေထာင္ၿပီး သူ၏ကြၽန္မျဖစ္ေသာငါႏွင့္ ငါ့သားကို ဘုရားသခင္၏အေမြေတာ္အျဖစ္မွ ဖ်က္ဆီးမည့္သူ၏လက္မွ ကယ္ႏုတ္ေကာင္းကယ္ႏုတ္လိမ့္မည္’ဟု ေတြးမိ၍ ေလွ်ာက္တင္ရျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အရွင့္ကြၽန္မက ‘ငါ့သခင္ အရွင္မင္းႀကီးသည္ အေကာင္းအဆိုးကိုခြဲျခားသိျမင္ေသာ ဘုရားသခင္၏ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ ငါ့သခင္ အရွင္မင္းႀကီးမိန႔္ေသာစကားသည္ စိတ္သက္သာရာရေစလိမ့္မည္’ဟု ေတြးမိပါ၏။ အရွင္၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားသည္ အရွင္ႏွင့္အတူရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။
Bible App
Bible App for Kids
