႐ွင္ေပတ႐ုဩဝါဒစာဒုတိယေစာင္ 1:4-9

ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထို​ဘုန္း​အသေရ​ႏွင့္​ေကာင္းျမတ္​ေတာ္မူ​ျခင္း​တို႔​အားျဖင့္ ႀကီးျမတ္​၍ အဖိုးတန္​ေသာ​ကတိ​ေတာ္​မ်ား​ကို ငါ​တို႔​အား ေပး​သနား​ေတာ္မူ​၏။ ဤသည္ကား ထို​ကတိ​ေတာ္​အားျဖင့္ သင္​တို႔​သည္ ဤ​ကမာၻ​ေလာက​၌​ရွိ​သည့္​တပ္မက္​ျခင္း​ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚ​လာ​ေသာ​ပ်က္စီး​ျခင္း​မွ လြတ္ေျမာက္​၍ ဘုရား​ဇာတိ​အျဖစ္​ေတာ္​ကို​မွ်ေဝ​ခံစား​သူ​မ်ား​ျဖစ္လာ​ၾက​မည့္​အေၾကာင္း​တည္း။ ဤ​အေၾကာင္း​ေၾကာင့္ သင္​တို႔​၏​ယုံၾကည္​ျခင္း​၌ ေကာင္းျမတ္​ျခင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းျမတ္​ျခင္း​၌ အသိပညာ​ကို​လည္းေကာင္း၊ အသိပညာ​၌ မိမိ​ကိုယ္​ကို​ခ်ဳပ္တည္း​ျခင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ မိမိ​ကိုယ္​ကို​ခ်ဳပ္တည္း​ျခင္း​၌ သည္းခံ​ျခင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ သည္းခံ​ျခင္း​၌ ဘုရား​ဝတ္​၌​ေမြ႕ေလ်ာ္​ျခင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ ဘုရား​ဝတ္​၌​ေမြ႕ေလ်ာ္​ျခင္း​၌ ညီအစ္ကို​ခ်င္း​ခ်စ္​ေသာ​ေမတၱာ​ကို​လည္းေကာင္း၊ ညီအစ္ကို​ခ်င္း​ခ်စ္​ေသာ​ေမတၱာ​၌ ခ်စ္​ျခင္း​ေမတၱာ​ကို​လည္းေကာင္း လုံ႔လ​ဝီရိယ​ရွိသမွ်​ျဖင့္ ထပ္ဆင့္​ျဖည့္စြက္​ၾက​ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ဤ​ပါရမီ​မ်ား​သည္ သင္​တို႔​၌​ရွိ​၍ တိုးပြား​ေန​သည္​ဆိုလွ်င္ သင္​တို႔​သည္ ငါ​တို႔​၏​သခင္​ေယရႈ​ခရစ္ေတာ္​ကို​သိ​ျခင္း​အရာ​၌ အက်ိဳး​မ​ရွိ​ေသာ​သူ၊ အသီး​မ​သီး​ေသာ​သူ ျဖစ္​ၾက​လိမ့္မည္​မ​ဟုတ္။ ထို​ပါရမီ​မ်ား​မ​ရွိ​ေသာ​သူ​မူကား မ်က္စိ​မျမင္​ေသာ​သူ၊ အေဝးမႈန္​ေသာ​သူ​ျဖစ္​ၿပီး ယခင္​ျပဳ​ခဲ့​ေသာ​မိမိ​အျပစ္​မ်ား စင္ၾကယ္​ေစ​ျခင္း​ခံရ​သည္​ကို ေမ့ေလ်ာ့​ေန​၏။