ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 7:3-9

ထို​အခ်ိန္​တြင္ ၿမိဳ႕​တံခါးဝ​၌ အနာႀကီးေရာဂါစြဲ​ေန​သူ​လူ​ေလး​ေယာက္​ရွိ​၏​။ သူ​တို႔​က “​ငါ​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေသ​သည္​အထိ ဤ​ေနရာ​မွာ​ထိုင္​ေန​ရ​မည္နည္း​။ ၿမိဳ႕​ထဲသို႔​ဝင္​မည္​ဆို​လွ်င္လည္း ၿမိဳ႕​ထဲမွ​ငတ္မြတ္ျခင္းေဘး​ေၾကာင့္ ေသ​ရ​လိမ့္မည္​။ ဤ​ေနရာ​မွာ ထိုင္​ေန​လွ်င္လည္း ေသ​ရ​မည္​။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ဆီးရီးယား​တပ္စခန္း​သို႔ သြား​ၾက​စို႔​။ သူ​တို႔​က အသက္ခ်မ္းသာ​ေပး​လွ်င္ ငါ​တို႔​အသက္ရွင္​ရ​မည္​။ သူ​တို႔​သတ္​လွ်င္လည္း ငါ​တို႔ ေသ​ရ​မည္​”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​ၿပီးလွ်င္ သူ​တို႔​သည္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ​အခ်ိန္​တြင္ ထ​၍​ဆီးရီးယား​တပ္စခန္း​သို႔ သြား​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ဆီးရီးယား​တပ္စခန္း​အစြန္​နား​ေရာက္​ေသာအခါ လူ​တစ္ေယာက္​မွ်​မ​ရွိ​သည္​ကို ေတြ႕​ရ​ေလ​၏​။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားရွင္​သည္ ဆီးရီးယား​တပ္သား​တို႔​အား စစ္ရထားသံ​၊ ျမင္းခြာသံ​မ်ား​ျဖင့္ စစ္တပ္ႀကီး​ခ်ီလာ​ေသာ​အသံ​ကို ၾကား​ရ​ေစ​ေတာ္မူ​သျဖင့္ သူ​တို႔​က “​ၾကည့္​ပါ​။ အစၥေရး​ဘုရင္​သည္ ငါ​တို႔​ကို တိုက္ခိုက္​ရန္ ဟိတၱိ​ဘုရင္​၊ အီဂ်စ္​ဘုရင္​တို႔​ကို စစ္ကူေတာင္း​ၿပီး​ခ်ီလာ​ေလ​ၿပီ​”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​လ်က္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ​အခ်ိန္​တြင္ ထ​၍​ထြက္ေျပး​ၾက​ေလ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ တဲ​မ်ား​၊ ျမင္း​မ်ား​၊ ျမည္း​မ်ား​ကို တပ္စခန္း​တြင္ ဤ​အတိုင္း စြန႔္ပစ္​ခဲ့​ကာ အသက္လြတ္​ေအာင္ ထြက္ေျပး​ခဲ့​ၾက​ျခင္း​ျဖစ္​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ တပ္စခန္း​အစြန္​နား​သို႔​ေရာက္လာ​ေသာ အနာႀကီးေရာဂါစြဲ​ေန​ေသာ​လူ​တို႔​က တဲ​တစ္​ခု​အတြင္း​သို႔​ဝင္​၍ စား​ေသာက္​ၿပီးလွ်င္ ထို​တဲ​မွ ေ႐ႊ​ေငြ​၊ အဝတ္အထည္​တို႔​ကို​ယူ​ၿပီး သြား​ဝွက္​ထား​ၾက​၏​။ ထို႔ေနာက္ ျပန္လာ​ၿပီး အျခား​တဲ​တစ္​ခု​အတြင္း​သို႔​ဝင္​ကာ ပစၥည္း​မ်ား​ကို​ယူ​ၿပီး သြား​ဝွက္​ထား​ၾက​ျပန္​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​က “​ငါ​တို႔ ဤသို႔ မ​ျပဳ​သင့္​။ ဤ​ေန႔​၌ သတင္းေကာင္း​ရွိ​ေန​လ်က္ပင္ ငါ​တို႔​မ​ေျပာ​ဘဲ နံနက္​မိုးလင္းခ်ိန္​အထိ​ေစာင့္​၍ တိတ္ဆိတ္​ေန​မည္​ဆိုလွ်င္ ငါ​တို႔​အျပစ္ ျဖစ္​ေတာ့​မည္​။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ငါ​တို႔ ဘုရင့္​နန္းေတာ္​သို႔​သြား​၍ ဤ​အေၾကာင္း​ကို သြားေျပာ​ၾက​စို႔​”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​ၿပီးလွ်င္