ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 24:8-20
ဓမၼရာဇဝင္စတုတၳေစာင္ 24:8-20 MSBZ
ေယာယခိမ္နန္းတက္ေသာအခါ သက္ေတာ္တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီး ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ သုံးလစိုးစံ၏။ မယ္ေတာ္ကား ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သားဧလနာသန္၏သမီး နဟုတၱအမည္ရွိ၏။ သူသည္ ခမည္းေတာ္ျပဳခဲ့သမွ်အတိုင္း ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ မေကာင္းမႈကို ျပဳ၏။ ထိုကာလ၌ ေဘဘီလုံဘုရင္ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔သည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕ကို ခ်ီတက္ဝိုင္းရံထား၏။ မင္းမႈထမ္းမ်ား ၿမိဳ႕ကိုဝိုင္းရံထားစဥ္ ေဘဘီလုံဘုရင္ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ စစ္ခ်ီလာ၍ ထိုၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္ေလ၏။ ထိုအခါ ယုဒဘုရင္ေယာယခိမ္မင္းႀကီးသည္ မယ္ေတာ္မွစ၍ မင္းမႈထမ္းမ်ား၊ မႉးမတ္မ်ားႏွင့္ မိန္းမစိုးမ်ားပါလ်က္ ေဘဘီလုံဘုရင္ထံ အညံ့ခံေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘဘီလုံဘုရင္သည္ နန္းစံရွစ္ႏွစ္တြင္ ေယာယခိမ္မင္းႀကီးကို ဖမ္းေခၚသြား၏။ ထာဝရဘုရား မိန႔္ေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ ထာဝရဘုရား၏အိမ္ေတာ္ဘ႑ာတိုက္ႏွင့္ ဘုရင့္နန္းေတာ္ဘ႑ာတိုက္တို႔မွ ရွိသမွ်ကို ယူေဆာင္သြား၏။ ထာဝရဘုရား၏ဗိမာန္ေတာ္ရွိ အစၥေရးဘုရင္ေရွာလမုန္မင္းႀကီးျပဳလုပ္ထားခဲ့ေသာ ေ႐ႊအသုံးအေဆာင္အားလုံးကိုလည္း ခ်ိဳးဖဲ့ဖ်က္ဆီး၍ယူေဆာင္သြားေလ၏။ ထို႔ျပင္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သားမ်ားအပါအဝင္ မႉးမတ္မ်ား၊ စစ္သူရဲမ်ား၊ လက္မႈပညာသည္မ်ား၊ ပန္းပဲသမားမ်ားအားလုံး စုစုေပါင္းလူတစ္ေသာင္းကို ဖမ္းေခၚသြား၏။ ဆင္းရဲေသာျပည္သူျပည္သားမ်ားမွအပ မည္သူမွ်မက်န္ေတာ့ေပ။ ဤသို႔ျဖင့္ ေဘဘီလုံဘုရင္သည္ ေယာယခိမ္မင္းႀကီးကို ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔ဖမ္းေခၚသြား၏။ ရွင္ဘုရင္၏မယ္ေတာ္၊ ရွင္ဘုရင္၏မိဖုရားမ်ား၊ မႉးမတ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္အႀကီးအကဲအားလုံးတို႔ကိုလည္း ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔ သုံ႔ပန္းအျဖစ္ ဖမ္းေခၚသြားေလ၏။ ေဘဘီလုံဘုရင္သည္ စစ္သူရဲေပါင္းခုနစ္ေထာင္၊ လက္မႈပညာသည္ႏွင့္ပန္းပဲပညာသည္ေပါင္းတစ္ေထာင္စသည့္ စစ္တိုက္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာသူအားလုံးကိုလည္း ေဘဘီလုံၿမိဳ႕သို႔ သုံ႔ပန္းအျဖစ္ဖမ္းေခၚသြား၏။ ထို႔ျပင္ ေဘဘီလုံဘုရင္သည္ ေယာယခိမ္မင္းႀကီး၏ဘေထြးေတာ္မတၱနိကို မင္းႀကီး၏အ႐ိုက္အရာကို ဆက္ခံေစၿပီး ေဇဒကိဟုအမည္ေျပာင္းေပး၏။ ေဇဒကိနန္းတက္ေသာအခါ သက္ေတာ္ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ရွိၿပီး ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္စိုးစံ၏။ မယ္ေတာ္ကား လိဗနၿမိဳ႕သားေယရမိ၏သမီး မုတလအမည္ရွိ၏။ ေဇဒကိမင္းႀကီးသည္ ေယာယကိမ္မင္းႀကီးျပဳခဲ့သမွ်အတိုင္း ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ မေကာင္းမႈကို ျပဳ၏။ ထာဝရဘုရား အမ်က္ေတာ္ေၾကာင့္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕အပါအဝင္ ယုဒျပည္ကို ေရွ႕ေတာ္မွဖယ္ရွားလိုက္သည္အထိ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္း ျဖစ္၏။ ေဇဒကိမင္းႀကီးသည္လည္း ေဘဘီလုံဘုရင္ကို ျပန္၍ပုန္ကန္၏။