ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 9:3-20
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 9:3-20 MSBZ
တစ္ေန႔တြင္ ေရွာလု၏ဖခင္ကိရွသည္ ျမည္းမ်ားေပ်ာက္ဆုံးေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိရွက မိမိသားေရွာလုအား “ထေလာ့။ သင္ႏွင့္အတူ ငယ္သားတစ္ေယာက္ကို ေခၚ၍ ျမည္းမ်ားကို သြားရွာေလာ့”ဟု ဆို၏။ သူသည္ ဧဖရိမ္ေတာင္ေပၚေဒသတစ္ေလွ်ာက္လုံးႏွင့္ ရွိလိရွနယ္ေျမတစ္ေလွ်ာက္လုံးတို႔တြင္ ရွာေသာ္လည္း မေတြ႕။ ရွာလိမ္နယ္တစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း မရွိ။ ဗယၤာမိန္နယ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ရွာေသာ္လည္း မေတြ႕။ သူတို႔သည္ ဇုဖနယ္သို႔ပင္ ေရာက္လာၾက၏။ ထိုအခါ ေရွာလုက မိမိႏွင့္အတူပါလာေသာငယ္သားအား “လာပါ။ ငါတို႔ျပန္လွည့္ၾကစို႔။ ငါ၏ဖခင္သည္ ျမည္းအတြက္ မစိုးရိမ္။ ငါတို႔အတြက္ စိုးရိမ္ေနရလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ ငယ္သားကလည္း “ၾကည့္ပါ။ ဤၿမိဳ႕တြင္ ဘုရားသခင္၏လူတစ္ဦးရွိ၏။ သူသည္ လူအမ်ား႐ိုေသေလးစားျခင္းကို ခံရသူျဖစ္၏။ သူေျပာသမွ်စကားတို႔သည္လည္း အလုံးစုံျဖစ္လာတတ္၏။ ယခု သူ႔ထံသို႔သြားၾကစို႔။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သြားရမည့္လမ္းကို သူၫႊန္ျပေကာင္းၫႊန္ျပလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ ေရွာလုကလည္း မိမိငယ္သားအား “ယခု ထိုသူ႔ထံသြားလွ်င္ မည္သည့္အရာယူေဆာင္သြားရမည္နည္း။ ငါတို႔အိတ္ထဲတြင္ မုန႔္လည္းကုန္ၿပီ။ ဘုရားသခင္၏လူထံသို႔ ယူေဆာင္သြားရန္ ဘာလက္ေဆာင္မွ် မရွိ။ ငါတို႔၌ ဘာက်န္ေသးသနည္း”ဟု ဆို၏။ ငယ္သားကလည္း ေရွာလုအား “ၾကည့္ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္၌ ေငြရွယ္ကယ္တစ္မတ္ ရွိပါ၏။ ဤေငြကို ဘုရားသခင္၏လူအား ေပးပါမည္။ သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သြားရမည့္လမ္းကို ျပပါလိမ့္မည္”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ (ေရွးယခင္က အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔တြင္ တစ္စုံတစ္ဦးက ဘုရားသခင္ထံ သြားေရာက္ေမးျမန္းလိုလွ်င္ “လာၾက။ စိတ္အာ႐ုံရသူထံ သြားၾကစို႔”ဟု ဆိုေလ့ရွိ၏။ ယခု ပေရာဖက္ဟု ေခၚဆိုသူကို ယခင္က စိတ္အာ႐ုံရသူဟု ေခၚဆိုၾက၏။) ေရွာလုကလည္း မိမိငယ္သားအား “သင္ေျပာသည့္အတိုင္း ေကာင္းပါ၏။ လာပါ။ ငါတို႔ သြားၾကစို႔”ဟု ဆိုလ်က္ ဘုရားသခင္၏လူရွိရာၿမိဳ႕သို႔ သြားၾက၏။ ထိုၿမိဳ႕သို႔သြားရန္ ေတာင္ကုန္းကိုတက္လာၾကစဥ္ ေရခပ္ထြက္လာေသာမိန္းမပ်ိဳတို႔ႏွင့္ေတြ႕၍ “ဤၿမိဳ႕တြင္ စိတ္အာ႐ုံရသူ ရွိပါသေလာ”ဟု ေမး၏။ သူတို႔ကလည္း “ရွိပါ၏။ ၾကည့္ရႈေလာ့။ သင္တို႔ေရွ႕၌ သြားလ်က္ရွိပါ၏။ အလ်င္အျမန္လိုက္သြားပါေလာ့။ ယေန႔တြင္ လူတို႔သည္ အထြတ္အျမတ္ထားရာကုန္းျမင့္၌ ယဇ္ပူေဇာ္ၾကမည္ျဖစ္၍ ဤၿမိဳ႕သို႔ ယခု သူေရာက္လာပါ၏။ သူမေရာက္လာမခ်င္း လူတို႔သည္ စားခြင့္မရွိ။ သူလာ၍ ယဇ္ေကာင္ကိုေကာင္းခ်ီးေပးၿပီးမွ ဖိတ္ေခၚထားေသာသူတို႔သည္ စားရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စားေသာက္ဖို႔ အထြတ္အျမတ္ထားရာကုန္းျမင့္သို႔ သူမတက္သြားမီ သင္တို႔ ၿမိဳ႕ထဲဝင္သည္ႏွင့္ သူ႔ကိုေတြ႕ရလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု သင္တို႔တက္သြားလွ်င္ သူ႔ကိုေတြ႕ႏိုင္ေကာင္းပါ၏”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ သူတို႔သည္ ၿမိဳ႕သို႔တက္သြား၍ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ဝင္လာစဥ္တြင္ ရွေမြလသည္လည္း အထြတ္အျမတ္ထားရာကုန္းျမင့္သို႔ တက္သြားသည္ႏွင့္ဆုံ၏။ ေရွာလုမလာမီတစ္ရက္အလိုတြင္ ထာဝရဘုရားက ရွေမြလအား “မနက္ျဖန္ ယခုလိုအခ်ိန္တြင္ ဗယၤာမိန္ျပည္သားတစ္ေယာက္ကို သင့္ထံသို႔ ငါေစလႊတ္မည္။ ငါ၏လူမ်ိဳးေတာ္အစၥေရးတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္းအျဖစ္ သူ႔ကို သင္ဘိသိက္ေပးရမည္။ သူသည္ ငါ့လူမ်ိဳးေတာ္ကို ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔လက္မွ ကယ္တင္လိမ့္မည္။ သူတို႔၏ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးသံသည္ ငါ့ထံသို႔ေရာက္လာသည္ျဖစ္၍ ငါ၏လူမ်ိဳးေတာ္တို႔ကို ငါၾကည့္ရႈၿပီ”ဟု ၾကားသိေစ၏။ ရွေမြလသည္ ေရွာလုကိုျမင္ေသာအခါ ထာဝရဘုရားက ရွေမြလအား “ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဤသူသည္ သင့္အား ငါမိန႔္ၾကားထားေသာသူ ျဖစ္၏။ သူသည္ ငါ့လူမ်ိဳးေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေရွာလုသည္ ၿမိဳ႕တံခါးနားရွိ ရွေမြလထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာလ်က္ “စိတ္အာ႐ုံရသူ၏အိမ္သည္ အဘယ္မွာရွိသနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္အား ေျပာျပပါေလာ့”ဟု ဆို၏။ ရွေမြလကလည္း ေရွာလုအား “စိတ္အာ႐ုံရသူမွာ ငါပင္ျဖစ္၏။ အထြတ္အျမတ္ထားရာကုန္းျမင့္သို႔ ငါ့ေရွ႕မွတက္သြားေလာ့။ ယေန႔တြင္ သင္တို႔သည္ ငါႏွင့္အတူ စားေသာက္ရမည္။ မနက္ျဖန္မွ ျပန္ၾကပါ။ သင့္စိတ္ထဲ၌ သိလိုေသာအရာအားလုံးကိုလည္း ငါေျပာျပမည္။ လြန္ခဲ့ေသာသုံးရက္က ေပ်ာက္သြားေသာျမည္းမ်ားအတြက္ စိတ္မပူႏွင့္။ ထိုျမည္းတို႔ကို ျပန္ေတြ႕ၿပီ။ အစၥေရးလူမ်ိဳးသည္ မည္သူ႔ကို အလိုရွိပါသနည္း။ သင္ႏွင့္ သင့္ဖခင္၏အိမ္သူအိမ္သားအေပါင္းတို႔ကိုမဟုတ္ေလာ”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။
Bible App
Bible App for Kids
