ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 30:1-10
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 30:1-10 MSBZ
သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔သည္ ဇိကလတ္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေရာက္လာၾက၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အာမလက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ေနေဂ့အရပ္ႏွင့္ ဇိကလတ္ၿမိဳ႕ကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းၿပီး ဇိကလတ္ၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္မီးရႈိ႕ကာ ထိုၿမိဳ႕ရွိ မိန္းမမ်ားႏွင့္ လူႀကီးလူငယ္အားလုံးကို ဖမ္းဆီးၿပီး တစ္ေယာက္ကိုမွ် မသတ္ဘဲ သူတို႔ႏွင့္အတူ ေခၚေဆာင္သြား၏။ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔ ၿမိဳ႕သို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕မွာ မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးထားျခင္းခံရသည္ကို ေတြ႕ရွိရ၏။ သူတို႔၏ဇနီးႏွင့္ သားသမီးတို႔ကိုလည္း ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔လူတို႔သည္ ငိုေႂကြးဖို႔ အားမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ အသံကုန္ငိုေႂကြးၾကေလ၏။ ဒါဝိဒ္၏မယားႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေယဇေရလၿမိဳ႕သူ အဟိေနာင္ႏွင့္ နာဗလ၏မယားျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ကရေမလၿမိဳ႕သူ အဘိဂဲလတို႔သည္လည္း ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္းခံရ၏။ လူအေပါင္းတို႔သည္ မိမိတို႔၏သားသမီးမ်ားအတြက္ စိတ္ေသာကေရာက္လ်က္ ဒါဝိဒ္ကို ခဲႏွင့္ေပါက္သတ္ရန္ ေျပာဆိုၾကသျဖင့္ ဒါဝိဒ္မွာ အလြန္စိတ္ဒုကၡေရာက္ရေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ သူ၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားထံေတာ္မွ အားယူေလ၏။ ဒါဝိဒ္က အဟိမလက္၏သား ယဇ္ပုေရာဟိတ္အဗ်ာသာအား “ဧဖုဒ္ကို ငါ့ထံယူလာေပးပါေလာ့”ဟု ဆိုသျဖင့္ အဗ်ာသာသည္လည္း ဒါဝိဒ္ထံ ဧဖုဒ္ကို ယူလာေပး၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က ထာဝရဘုရားအား “ထိုဓားျပတို႔ေနာက္သို႔ လိုက္ရပါမည္ေလာ။ သူတို႔ကို မီႏိုင္ပါမည္ေလာ”ဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္ ထာဝရဘုရားက “လိုက္ေလာ့။ အမွန္ပင္မီလိမ့္မည္။ လူတို႔ကို အမွန္ပင္ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္လူေျခာက္ရာတို႔သည္ ခ်ီသြား၍ ေဗေသာ္ေခ်ာင္းနားသို႔ေရာက္လွ်င္ ေနာက္၌က်န္ခဲ့သူတို႔က ထိုေနရာတြင္ ေနရစ္ခဲ့ၾက၏။ ဒါဝိဒ္ႏွင့္အတူ လူေလးရာတို႔သည္ ဆက္၍လိုက္ၾက၏။ လူႏွစ္ရာမူကား ေမာပန္းလြန္းသျဖင့္ ေဗေသာ္ေခ်ာင္းကိုပင္ မေက်ာ္ႏိုင္ဘဲ ေနရစ္ခဲ့ၾက၏။