ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 25:10-17

နာဗလ​က ဒါဝိဒ္​၏​အေစအပါး​တို႔​အား “​ဒါဝိဒ္​ကား မည္သူ​နည္း​။ ေယရွဲ​၏​သား​ကား မည္သူ​နည္း​။ ယခု​ေန႔ရက္​တို႔​တြင္ သခင့္​ထံ​မွ ထြက္ေျပး​ေသာ​အေစအပါး မ်ားျပား​လွ​ပါ​တကား​။ သိုးေမြးညႇပ္​သူ​တို႔​အတြက္ ငါ​ျပင္ဆင္​ေပး​ထား​ေသာ မုန႔္​၊ ေရ​ႏွင့္ အသား​တို႔​ကို​ယူ​ၿပီး မည္သည့္​အရပ္​မွ​လာ​သည္​ကို ငါ​မ​သိ​ေသာ​သူ​တို႔​အား ေပး​ရ​မည္ေလာ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္​၏​ငယ္သား​တို႔​သည္ လာ​ရာ​လမ္း​သို႔ လွည့္​၍ ျပန္လာ​ၾက​၏​။ သူ​တို႔ ျပန္ေရာက္​ေသာအခါ ဒါဝိဒ္​အား ထို​စကား​အားလုံး​ကို ျပန္​ေျပာျပ​ၾက​၏​။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္​က မိမိ​လူ​တို႔​အား “​ကိုယ့္​ဓား​ကိုယ္ အသီးသီး​စြဲကိုင္​ၾက​ေလာ့​”​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ့္​ဓား​ကိုယ္​စြဲကိုင္​၍ ဒါဝိဒ္​သည္​လည္း မိမိ​ဓား​ကို​စြဲကိုင္​၏​။ လူ​ေလး​ရာ​ခန႔္​သည္ ဒါဝိဒ္​ေနာက္သို႔​လိုက္​၍ လူ​ႏွစ္ရာ​ခန႔္​မွာ ပစၥည္း​ေစာင့္​ရန္​က်န္​ေန​ခဲ့​၏​။ ထိုအခါ အေစအပါး​တို႔​ထဲမွ ငယ္သား​တစ္​ဦး​က နာဗလ​၏​မယား အဘိဂဲလ​အား “​ဒါဝိဒ္​သည္ ေတာကႏၲာရ​မွ ေစတမန္​ကို​လႊတ္​၍ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သခင္​အား ႏႈတ္ဆက္​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သခင္​သည္ သူ​တို႔​အား ႐ိုင္းျပ​စြာ​ေျပာဆို​လိုက္​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အေပၚ အလြန္​ေကာင္း​ပါ​၏​။ ေတာ​ထဲတြင္ သူ​တို႔​ႏွင့္​လွည့္လည္သြားလာ​ေသာ​ကာလ​ပတ္လုံး အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို အေႏွာင့္အယွက္​မ​ေပး​။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ပစၥည္း​မ်ား​လည္း ေပ်ာက္ရွ​ျခင္း မ​ရွိ​ခဲ့​ပါ​။ ထိုသို႔ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ သိုး​ထိန္း​ခဲ့​ခ်ိန္​တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူ​တို႔​သည္ ေန႔​ေရာ​ည​ပါ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အဖို႔ အကြယ္အကာ ျဖစ္​ခဲ့​ပါ​၏​။ ယခုမွာ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သခင္​ႏွင့္ အိမ္သူအိမ္သား​အားလုံး​သည္ ေဘး​ေရာက္​ေတာ့​မည္​ျဖစ္၍ မည္သို႔​ျပဳ​ရ​မည္​ကို သခင္မ သိျမင္​ပါ​ေလာ့​။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သခင္​သည္ ဆိုးညစ္​သူ​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ သူ႔​ကို​ေျပာ​၍​ရ​မည္​မ​ဟုတ္​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။