ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 25:1-22
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 25:1-22 MSBZ
ရွေမြလ ကြယ္လြန္ေသာအခါ အစၥေရးလူမ်ိဳးအားလုံး စု႐ုံး၍ သူ႔အတြက္ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ရာမၿမိဳ႕ရွိ သူ႔အိမ္တြင္ သၿဂႋဳဟ္ၾက၏။ ဒါဝိဒ္သည္လည္း ထ၍ ပါရန္ေတာကႏၲာရသို႔ ဆင္းသြား၏။ ထိုစဥ္က ကရေမလၿမိဳ႕တြင္ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္၍ အလြန္ခ်မ္းသာေသာသူ ေမာနၿမိဳ႕သားတစ္ဦးရွိ၏။ သူသည္ သိုးအေကာင္သုံးေထာင္၊ ဆိတ္အေကာင္တစ္ေထာင္ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ကရေမလၿမိဳ႕၌ေန၍ သိုးမ်ားကို အေမြးညႇပ္လ်က္ရွိ၏။ သူ႔အမည္မွာ နာဗလ၊ သူ႔မယားအမည္မွာ အဘိဂဲလျဖစ္၏။ သူ႔မယားသည္ ဉာဏ္ရည္ထက္ျမက္ၿပီး ႐ုပ္ရည္လည္း ေခ်ာေမာလွပသူျဖစ္၏။ နာဗလမူကား ကာလက္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းေသာသူ၊ စ႐ိုက္ဆိုးသြမ္းေသာသူျဖစ္၏။ နာဗလသည္ မိမိသိုးမ်ားကို အေမြးညႇပ္လ်က္ေနေၾကာင္း ေတာကႏၲာရတြင္ေနေသာဒါဝိဒ္ၾကားသိလွ်င္ ငယ္သားဆယ္ဦးကို လႊတ္၍ ဒါဝိဒ္က ထိုငယ္သားတို႔အား “ကရေမလၿမိဳ႕သို႔ တက္သြားၿပီး နာဗလထံသို႔ သြားၾကေလာ့။ ငါ့ကိုယ္စား သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၾကေလာ့။ သင္တို႔က ‘အသင္နာဗလ၊ အသက္ရွည္ပါေစ။ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။ သင့္အိမ္သူအိမ္သားမ်ားလည္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ သင္၌ရွိေသာသူအေပါင္းတို႔လည္း ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ အသင္ ယခု သိုးေမြးညႇပ္ေနသည္ဟု ၾကားသိရပါ၏။ သင္၏သိုးထိန္းတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင့္အတူ ရွိေနစဥ္က ငါတို႔သည္ သူတို႔ကို မေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ပါ။ ကရေမလၿမိဳ႕၌ရွိေနစဥ္ကာလပတ္လုံး သူတို႔ပစၥည္းတစ္စုံတစ္ရာမွ် မေပ်ာက္ရွခဲ့ပါ။ အသင့္ငယ္သားတို႔ကို ေမးၾကည့္ပါ။ သူတို႔ေျပာျပပါလိမ့္မည္။ ယခုလို ေန႔ေကာင္းေန႔ျမတ္မွာ ေရာက္လာၾကေသာအကြၽႏ္ုပ္၏ငယ္သားတို႔သည္လည္း အသင့္ထံမွ မ်က္ႏွာသာရပါေစေသာ။ အသင္စိတ္ေစတနာရွိေသာအရာကို အသင့္အေစအပါးမ်ားႏွင့္ အသင့္သားဒါဝိဒ္အား ေပးလိုက္ပါေလာ့’ဟူ၍ သူ႔အား ေျပာၾကားရမည္”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ ဒါဝိဒ္၏ငယ္သားတို႔သည္လည္း သြား၍ ဒါဝိဒ္မွာလိုက္ေသာစကားအလုံးစုံကို နာဗလအား ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ေနၾကစဥ္ နာဗလက ဒါဝိဒ္၏အေစအပါးတို႔အား “ဒါဝိဒ္ကား မည္သူနည္း။ ေယရွဲ၏သားကား မည္သူနည္း။ ယခုေန႔ရက္တို႔တြင္ သခင့္ထံမွ ထြက္ေျပးေသာအေစအပါး မ်ားျပားလွပါတကား။ သိုးေမြးညႇပ္သူတို႔အတြက္ ငါျပင္ဆင္ေပးထားေသာ မုန႔္၊ ေရႏွင့္ အသားတို႔ကိုယူၿပီး မည္သည့္အရပ္မွလာသည္ကို ငါမသိေသာသူတို႔အား ေပးရမည္ေလာ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္၏ငယ္သားတို႔သည္ လာရာလမ္းသို႔ လွည့္၍ ျပန္လာၾက၏။ သူတို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဒါဝိဒ္အား ထိုစကားအားလုံးကို ျပန္ေျပာျပၾက၏။ ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က မိမိလူတို႔အား “ကိုယ့္ဓားကိုယ္ အသီးသီးစြဲကိုင္ၾကေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ သူတို႔သည္ ကိုယ့္ဓားကိုယ္စြဲကိုင္၍ ဒါဝိဒ္သည္လည္း မိမိဓားကိုစြဲကိုင္၏။ လူေလးရာခန႔္သည္ ဒါဝိဒ္ေနာက္သို႔လိုက္၍ လူႏွစ္ရာခန႔္မွာ ပစၥည္းေစာင့္ရန္က်န္ေနခဲ့၏။ ထိုအခါ အေစအပါးတို႔ထဲမွ ငယ္သားတစ္ဦးက နာဗလ၏မယား အဘိဂဲလအား “ဒါဝိဒ္သည္ ေတာကႏၲာရမွ ေစတမန္ကိုလႊတ္၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္အား ႏႈတ္ဆက္သည္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္သည္ သူတို႔အား ႐ိုင္းျပစြာေျပာဆိုလိုက္ပါ၏။ သူတို႔သည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အေပၚ အလြန္ေကာင္းပါ၏။ ေတာထဲတြင္ သူတို႔ႏွင့္လွည့္လည္သြားလာေသာကာလပတ္လုံး အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အေႏွာင့္အယွက္မေပး။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ပစၥည္းမ်ားလည္း ေပ်ာက္ရွျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ထိုသို႔ သူတို႔ႏွင့္အတူ သိုးထိန္းခဲ့ခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူတို႔သည္ ေန႔ေရာညပါ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အဖို႔ အကြယ္အကာ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ယခုမွာ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္ႏွင့္ အိမ္သူအိမ္သားအားလုံးသည္ ေဘးေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ မည္သို႔ျပဳရမည္ကို သခင္မ သိျမင္ပါေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သခင္သည္ ဆိုးညစ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုေျပာ၍ရမည္မဟုတ္ပါ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ အဘိဂဲလသည္ မုန႔္အလုံးႏွစ္ရာ၊ စပ်စ္ဝိုင္ႏွစ္ဘူး၊ ခုတ္ထစ္ၿပီးသားသိုးငါးေကာင္၊ မုန႔္ဆန္းငါးေစအာ၊ စပ်စ္သီးေျခာက္အခိုင္တစ္ရာ၊ သဖန္းပ်ဥ္အခ်ပ္ႏွစ္ရာ တို႔ကို အလ်င္အျမန္ယူ၍ ျမည္းမ်ားေပၚတင္ၿပီးလွ်င္ သူ႔ငယ္သားတို႔အား “သင္တို႔ ငါ့ေရွ႕မွ အလ်င္သြားႏွင့္ၾက။ သင္တို႔ေနာက္မွ ငါလိုက္ခဲ့မည္”ဟု ဆို၏။ ဤကိစၥကို သူ႔ခင္ပြန္းနာဗလအား မေျပာျပဘဲေန၏။ အဘိဂဲလသည္ ျမည္းကိုစီးလ်က္ ေတာင္ေကြ႕တစ္ခုသို႔ေရာက္လာစဥ္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔လူတို႔သည္လည္း ဆင္းလာ၍ ထိုေနရာတြင္ ေတြ႕ဆုံမိၾက၏။ ဒါဝိဒ္က “ေတာထဲတြင္ ဤသူပိုင္ေသာဥစၥာရွိသမွ် တစ္စုံတစ္ရာမွ် မေပ်ာက္ရွေအာင္ ငါေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္မွာ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏။ သူသည္ ငါ့အား အေကာင္းကို အဆိုးႏွင့္ တုံ႔ျပန္ခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ နံနက္မိုးေသာက္ခ်ိန္တြင္ ငါသည္ သူ႔လူေယာက္်ားတစ္စုံတစ္ေယာက္ကို အသက္ရွင္က်န္ေနေစခဲ့လွ်င္ ထာဝရဘုရားသည္ ငါဒါဝိဒ္၏ရန္သူတို႔ကို ထိုထက္မက စီရင္ေတာ္မူပါေစ”ဟု ဆိုထားႏွင့္၏။
Bible App
Bible App for Kids
