ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 22:1-10
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 22:1-10 MSBZ
ဒါဝိဒ္သည္ ထိုအရပ္မွထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၿပီး အဒုလံလိုဏ္ဂူ၌ ေရာက္ေနေၾကာင္းကို သူ႔အစ္ကိုမ်ား၊ သူ႔ဖခင္၏ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားၾကားသိေသာအခါ သူရွိရာလိုဏ္ဂူသို႔ ဆင္းလာၾက၏။ ဒုကၡေရာက္ေနသူ၊ အေႂကြးမဆပ္ႏိုင္သူ၊ ဘဝကို ခါးသီးစြာခံစားေနရသူအေပါင္းတို႔သည္ သူ႔ထံလာေရာက္စုေဝးၾကရာ လူေလးရာခန႔္ရွိ၍ ဒါဝိဒ္သည္ သူတို႔ကို ဦးေဆာင္ေလ၏။ ဒါဝိဒ္သည္ ထိုအရပ္မွ ေမာဘျပည္၊ မိဇပါၿမိဳ႕သို႔သြား၍ ေမာဘဘုရင္အား “ဘုရားသခင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္အား မည္သို႔ျပဳေပးမည္ကို အကြၽႏ္ုပ္သိရသည့္အခ်ိန္ထိ အကြၽႏ္ုပ္၏မိဘတို႔ကို အရွင့္ထံ၌ ခိုလႈံခြင့္ျပဳပါ”ဟု ေလွ်ာက္ဆိုၿပီး သူတို႔ကို ေမာဘဘုရင္ထံ၌ အပ္ႏွံထားခဲ့၏။ ဒါဝိဒ္သည္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတြင္ ပုန္းေနရသမွ်ကာလပတ္လုံး သူတို႔သည္ ေမာဘဘုရင္ထံ၌ ခိုလႈံခဲ့ၾက၏။ ထိုအခါ ပေရာဖက္ဂဒ္က ဒါဝိဒ္အား “ပုန္းမေနပါႏွင့္။ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းထဲမွ ထြက္လာ၍ ယုဒျပည္သို႔ သြားေလာ့”ဟု ဆိုသျဖင့္ ဒါဝိဒ္သည္ ထြက္လာ၍ ဟာရက္ေတာသို႔ သြား၏။ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ လွံကိုကိုင္ေဆာင္ၿပီး သူ႔အမႈထမ္းအေပါင္းတို႔လည္း သူ႔ကိုဝန္းရံလ်က္ ဂိဗာၿမိဳ႕၊ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚရွိ ဧရွာလပင္ေအာက္တြင္ စခန္းခ်ေနစဥ္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္အတူ လူတစ္စုကို ေတြ႕ရွိသည္ဟူေသာသတင္းကို ၾကားသိရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာလုမင္းႀကီးက သူ႔ကိုခစားေနေသာအမႈထမ္းတို႔အား “ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔၊ နားေထာင္ၾက။ ေယရွဲ၏သားသည္ သင္တို႔အားလုံးကို လယ္ေျမမ်ား၊ စပ်စ္ၿခံမ်ား ေပးမည္ေလာ။ သင္တို႔အားလုံးကို လူတစ္ေထာင္အုပ္၊ လူတစ္ရာအုပ္အရာ ခန႔္အပ္မည္ေလာ။ သင္တို႔အားလုံးသည္ ငါ့ကို ပူးေပါင္းႀကံစည္ၾကၿပီ။ ငါ့သားႏွင့္ေယရွဲ၏သားတို႔ ကတိသစၥာျပဳၾကသည္ကို ငါ့အား မည္သူမွ်မေျပာျပၾက။ ယခုကဲ့သို႔ ငါ့အေစအပါးသည္ ငါ့အား ေခ်ာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္ရန္ ငါ့သားကိုယ္တိုင္ ေသြးထိုးေပးသည္ကိုလည္း မည္သူမွ် ငါ့အဖို႔ ဝမ္းမနည္းၾက။ ငါ့အား မည္သူမွ်မေျပာျပၾက”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ေရွာလု၏အမႈထမ္းတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဧဒုံအမ်ိဳးသားေဒါဂက “ေယရွဲ၏သားသည္ ေနာဗၿမိဳ႕ရွိ အဟိတုပ္၏သား အဟိမလက္ထံသို႔လာသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ေတြ႕ပါ၏။ အဟိမလက္သည္ သူ႔အတြက္ ထာဝရဘုရားထံ ေမးျမန္းေပးၿပီး သူ႔ကို စားစရာမ်ားလည္း ေပးပါ၏။ ဖိလိတၱိျပည္သား ေဂါလ်တ္၏ဓားကိုလည္း သူ႔အား ေပးလိုက္ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။