ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 20:4-42
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 20:4-42 MSBZ
ထိုအခါ ေယာနသန္က ဒါဝိဒ္အား “သင့္စိတ္အလိုရွိသည့္အတိုင္း ငါျပဳေပးမည္”ဟု ဆို၏။ ဒါဝိဒ္က ေယာနသန္အား “မနက္ျဖန္သည္ လဆန္းေန႔ျဖစ္၏။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္အတူ စားေသာက္ပြဲတြင္ ထိုင္စားရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သုံးရက္ေျမာက္ေန႔ ေနဝင္ခ်ိန္အထိ ေတာထဲ၌ သြားပုန္းခြင့္ျပဳပါ။ အကြၽႏ္ုပ္ပ်က္ကြက္ေၾကာင္း သင့္ခမည္းေတာ္ သိသြားခဲ့လွ်င္ ‘မ်ိဳးႏြယ္စုတစ္စုလုံး ႏွစ္စဥ္ပူေဇာ္ပြဲရွိသည္ျဖစ္၍ ဒါဝိဒ္က ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားခြင့္ျပဳပါမည့္အေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္ထံ တစာစာခြင့္ေတာင္းသျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါသည္’ဟု ေလွ်ာက္တင္ေပးပါ။ မင္းႀကီးက ‘ေကာင္းၿပီ’ဟု ဆိုလွ်င္ အရွင္၏အေစအပါးသည္ အသက္ခ်မ္းသာရာရၿပီ။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ အမ်က္ျပင္းစြာထြက္လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ကို မေကာင္းႀကံၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိပါေလာ့။ သို႔ျဖစ္၍ အရွင္ႏွင့္အကြၽႏ္ုပ္သည္ ထာဝရဘုရားေရွ႕တြင္ ပဋိညာဥ္ျပဳထားၾကၿပီျဖစ္၍ အရွင္၏အေစအပါးကို သနားပါေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္အျပစ္ျပဳမိခဲ့လွ်င္ အရွင္ကိုယ္တိုင္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုသတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္ကို အရွင့္ခမည္းေတာ္လက္သို႔အပ္မည္နည္း”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ေယာနသန္က “သင္၌ ထိုသို႔ မျဖစ္ရ။ ငါ့ခမည္းေတာ္သည္ သင့္အား မေကာင္းႀကံသည္ကို ငါသိခဲ့လွ်င္ သင့္ကို ငါမေျပာဘဲ ေနမည္ေလာ”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ဒါဝိဒ္ကလည္း ေယာနသန္အား “အကယ္၍ သင့္ခမည္းေတာ္က သင့္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း စကားျပန္ေျပာလွ်င္ ကြၽႏ္ုပ္ကို မည္သူေျပာျပမည္နည္း”ဟု ဆို၏။ ေယာနသန္ကလည္း ဒါဝိဒ္အား “လာပါ။ ငါတို႔ ေတာထဲသို႔ သြားရေအာင္”ဟု ဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေတာသို႔ ထြက္သြားၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ေယာနသန္က ဒါဝိဒ္အား “အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားကို တိုင္တည္၍ မနက္ျဖန္၊ သန္ဘက္ခါ ဤအခ်ိန္တြင္ ငါ့ခမည္းေတာ္ကို ငါေစာင့္ၾကည့္မည္။ သင္ဒါဝိဒ္အေပၚ ငါ့ခမည္းေတာ္ေကာင္းမည္ဆိုလွ်င္ ငါသည္ သင့္ထံသို႔လူလႊတ္၍ ဆက္ဆက္ေျပာၾကားေပးမည္။ ငါ့ခမည္းေတာ္က သင့္ကိုမေကာင္းႀကံလွ်င္လည္း သင္သည္ ေဘးကင္းစြာ ထြက္သြားႏိုင္ရန္ သင့္ကို ေျပာၾကားေပးမည္။ ထိုသို႔ငါမျပဳလွ်င္ ထာဝရဘုရားသည္ ငါေယာနသန္ကို ထိုထက္မကျပဳေတာ္မူပါေစေသာ။ ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့ခမည္းေတာ္ႏွင့္အတူရွိေတာ္မူသကဲ့သို႔ သင္ႏွင့္လည္း အတူရွိေတာ္မူပါေစေသာ။ ငါမေသရမည့္အေၾကာင္း ငါအသက္ရွင္လ်က္ေနစဥ္တြင္ ငါ့အား ထာဝရဘုရား၏ေမတၱာက႐ုဏာေတာ္ကို မျပဘဲမေနပါႏွင့္။ ထာဝရဘုရားသည္ ဒါဝိဒ္၏ရန္သူအေပါင္းတို႔ကို ေျမမ်က္ႏွာျပင္မွ သုတ္သင္ပယ္ရွင္းေတာ္မူသည့္အခါ ငါ၏အိမ္သူအိမ္သားတို႔အား သင္၏ေမတၱာက႐ုဏာကို မျဖတ္ဘဲ ဆက္၍ျပသေပးပါ”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ေယာနသန္က “ထာဝရဘုရားသည္ ဒါဝိဒ္၏ရန္သူတို႔ကို သုတ္သင္ေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ဆို၍ ဒါဝိဒ္၏အိမ္သူအိမ္သားတို႔ႏွင့္ ကတိသစၥာျပဳေလ၏။ ေယာနသန္သည္ ဒါဝိဒ္ကို မိမိကိုယ္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္ကို ခ်စ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ထပ္မံက်ိန္ဆို၏။ ေယာနသန္က ဒါဝိဒ္အား “မနက္ျဖန္သည္ လဆန္းေန႔ျဖစ္၏။ သင့္ထိုင္ခုံလြတ္ေနလွ်င္ သင္မရွိသည္မွာ သိသာလိမ့္မည္။ သုံးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ အခင္းျဖစ္ေသာေန႔၌ သင္ပုန္းေနခဲ့ေသာေနရာသို႔ အျမန္လာခဲ့ၿပီး ဧေဇလေက်ာက္နားတြင္ ေစာင့္ေနပါ။ ငါသည္ ပစ္မွတ္ကို ပစ္သကဲ့သို႔ ထိုေက်ာက္ေဘးနားသို႔ ျမားသုံးစင္း ပစ္လႊတ္မည္။ လူငယ္တစ္ဦးအား ‘ျမားတို႔ကို လိုက္ရွာေလာ့’ဟု ေစခိုင္းမည္။ အကယ္၍ ငါက ထိုလူငယ္အား ‘ၾကည့္ေလာ့။ ျမားတို႔သည္ သင့္ေဘး၌ရွိ၏။ ေကာက္ယူလာခဲ့ေလာ့’ဟု ဆိုလွ်င္ သင္ထြက္လာေလာ့။ ထာဝရဘုရားအသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သင္၌ အႏၲရာယ္မရွိ။ ေဘးကင္းေလၿပီ။ အကယ္၍ ငါက ထိုလူငယ္အား ‘ျမားတို႔သည္ သင့္ကိုလြန္သြားၿပီ’ဟု ဆိုလွ်င္ သင္ထြက္သြားပါ။ ထာဝရဘုရားသည္ သင့္ကို ထြက္ေျပးေစၿပီ။ ယခု သင္ႏွင့္ ငါကတိသစၥာထားခဲ့ေသာအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ထာဝရဘုရားသည္ သင္ႏွင့္ ငါ၏ၾကားမွာသက္ေသအစဥ္ ျဖစ္ပါေစ”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ ေတာ၌ ပုန္းေအာင္းေန၏။ လဆန္းပြဲေန႔ေရာက္ေသာအခါ ရွင္ဘုရင္သည္ စားေတာ္ေခၚရန္ ေနရာယူေလ၏။ ရွင္ဘုရင္သည္ ယခင္ကကဲ့သို႔ပင္ သူ႔ေနရာျဖစ္ေသာနံရံနားတြင္ ေနရာယူ၏။ ေယာနသန္သည္ ရပ္ေန၍ အာဗနာသည္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏ေဘး၌ ထိုင္၏။ ဒါဝိဒ္၏ေနရာမူကား လြတ္ေန၏။ ထိုေန႔တြင္ ေရွာလုမင္းႀကီးက “ဒါဝိဒ္သည္ တစ္စုံတစ္ရာေၾကာင့္ မစင္မၾကယ္ျဖစ္၍ျဖစ္မည္။ စင္စစ္ သူမစင္မၾကယ္ျဖစ္၍ မလာျခင္းျဖစ္မည္”ဟု ေတြး၍ မည္သို႔မွ်မေျပာေပ။ ေနာက္တစ္ေန႔ လဆန္းပြဲ ဒုတိယေျမာက္ေန႔တြင္လည္း ဒါဝိဒ္၏ေနရာသည္ လြတ္ေနျပန္၏။ ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးက သားေတာ္ေယာနသန္အား “ေယရွဲ၏သားသည္ မေန႔ကေရာ ယေန႔ပါ စားေသာက္ပြဲသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ မလာဘဲေနသနည္း”ဟု ေမး၏။ ေယာနသန္က “ဒါဝိဒ္သည္ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားခြင့္ျပဳပါမည့္အေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္ထံ တစာစာခြင့္ေတာင္းပါ၏။ သူက ‘ထိုၿမိဳ႕၌ အကြၽႏ္ုပ္တို႔မ်ိဳးႏြယ္စု၏ယဇ္ပူေဇာ္ပြဲရွိသည္ျဖစ္၏။ အကြၽႏ္ုပ္၏အစ္ကိုလည္း အကြၽႏ္ုပ္ကို မွာလိုက္ပါၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အရွင္အလိုရွိလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္၏အစ္ကိုတို႔ႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံခြင့္ျပဳပါ’ဟု ဆိုပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု အရွင္မင္းႀကီး၏စားေသာက္ပြဲသို႔ သူမလာႏိုင္ပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။ ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ေယာနသန္အား အမ်က္ျပင္းစြာထြက္လ်က္ “ပုန္ကန္ေဖာက္ျပားေသာမိန္းမ၏သား၊ သင္အရွက္ရေအာင္၊ သင့္မိခင္ အဝတ္အခ်ည္းစည္းျဖစ္ၿပီး အရွက္ကြဲေအာင္ သင္သည္ ေယရွဲ၏သားဘက္၌ ရပ္တည္ေနသည္ကို ငါမသိဘဲေနမည္ေလာ။ ေယရွဲ၏သားသည္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ အသက္ရွင္သမွ်ကာလပတ္လုံး သင္ႏွင့္ သင့္ႏိုင္ငံ တည္ၿမဲမည္မဟုတ္။ ယခုခ်က္ခ်င္း သူ႔ကို လူလႊတ္ေခၚေစ။ သူသည္ ေသသင့္ေသာသူျဖစ္၏”ဟု ဆို၏။ ေယာနသန္ကလည္း ခမည္းေတာ္ေရွာလုမင္းႀကီးအား “အဘယ္ေၾကာင့္ သူေသရမည္နည္း။ မည္သည့္အမႈကို သူျပဳမိသနည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ေယာနသန္ကို သတ္ရန္ လွံႏွင့္ထိုးလိုက္၏။ ေယာနသန္လည္း သူ႔ခမည္းေတာ္သည္ ဒါဝိဒ္ကို သတ္ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ရိပ္မိေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာနသန္သည္ အမ်က္ျပင္းစြာထြက္၍ စားပြဲမွထေလ၏။ မိမိခမည္းေတာ္သည္ ဒါဝိဒ္ကို ႏွိမ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ထိခိုက္သျဖင့္ လဆန္းပြဲဒုတိယေန႔တြင္ အစာကို မစားဘဲေန၏။ နံနက္ေရာက္ေသာအခါ ေယာနသန္သည္ လူငယ္ေလးတစ္ဦးႏွင့္အတူ ဒါဝိဒ္ႏွင့္ခ်ိန္းခ်က္ထားေသာေတာသို႔ သြား၍ လူငယ္ေလးအား “ယခု ေျပးၿပီး ငါပစ္လႊတ္ေသာျမားကို ရွာပါ”ဟု ဆို၏။ ထိုလူငယ္ေလးေျပးေသာအခါ သူ႔ကို ေက်ာ္သြားေအာင္ ေယာနသန္သည္ ျမားကို ပစ္လႊတ္လိုက္၏။ ေယာနသန္ပစ္လိုက္ေသာျမားက်သည့္ေနရာသို႔ လူငယ္ေလးေရာက္သြားေသာအခါ “ျမားက သင့္ေရွ႕ကိုေက်ာ္သြားၿပီမဟုတ္ေလာ”ဟု ေယာနသန္သည္ လူငယ္ေလးေနာက္မွ ေအာ္ေျပာ၏။ ထို႔ျပင္ ေယာနသန္က “အလ်င္အျမန္ ေျပးပါေတာ့။ ရပ္မေနဘဲ အျမန္သာေျပးပါေတာ့”ဟု လူငယ္ေလးေနာက္မွ ေအာ္ဟစ္၏။ လူငယ္ေလးသည္လည္း ေယာနသန္ပစ္လိုက္ေသာျမားကို ေကာက္ၿပီး သခင့္ထံျပန္လာ၏။ လူငယ္ေလးသည္ ဤကိစၥကို ဘာမွ်နားမလည္။ ေယာနသန္ႏွင့္ ဒါဝိဒ္သာ သိေသာကိစၥ ျဖစ္၏။ ေယာနသန္သည္ သူႏွင့္အတူပါလာေသာလူငယ္ေလးအား သူ႔လက္နက္မ်ားကို ေပး၍ “ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ျပန္ယူသြားပါေတာ့”ဟု ဆို၏။ ထိုသူငယ္ထြက္သြားေသာအခါ ဒါဝိဒ္သည္ ေတာင္ဘက္ပုန္းေအာင္းရာမွ ထြက္လာၿပီး ေျမေပၚမွာ ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ သုံးႀကိမ္ဦးခ်ေလ၏။ ၿပီးလွ်င္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ဖက္နမ္းလ်က္ ငိုေႂကြးၾက၏။ ဒါဝိဒ္သည္ ေယာနသန္ထက္ ပို၍ငိုေႂကြးေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ေယာနသန္က ဒါဝိဒ္အား “ေအးေအးေဆးေဆးသြားပါေတာ့။ ‘ထာဝရဘုရားသည္ ငါႏွင့္သင့္ၾကား၊ ငါ့သားစဥ္ေျမးဆက္ႏွင့္ သင့္သားစဥ္ေျမးဆက္တို႔ၾကားတြင္ သက္ေသအစဥ္ျဖစ္ပါေစ’ဟူ၍ ထိုထာဝရဘုရား၏နာမေတာ္၌ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ က်ိန္ဆိုထားၿပီ”ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္ထြက္သြား၍ ေယာနသန္လည္း ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ျပန္သြားေလ၏။
Bible App
Bible App for Kids
