ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 20:1-3

ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္​သည္ ရာမ​ၿမိဳ႕​၊ နာယုတ္​အရပ္​မွ ထြက္ေျပး​၍ ေယာနသန္​ထံသို႔​ေရာက္လာ​ကာ “​အကြၽႏ္ုပ္​မည္သို႔ ျပဳ​မိ​ပါ​သနည္း​။ မည္သည့္​အျပစ္​ကို ျပဳ​မိ​ပါ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​အသက္​ကို လိုက္​ရန္ရွာ​ရ​ေလ​ေအာင္ သင့္​ခမည္းေတာ္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​မည္သည့္ အမွားျပဳ​မိ​ပါ​သနည္း​”​ဟု ေမး​၏​။ ေယာနသန္​က​လည္း “​ထိုသို႔ ျဖစ္​မည္​မ​ဟုတ္​။ သင္​မ​ေသ​ရ​။ ငါ့​ခမည္းေတာ္​သည္ အမႈ​ႀကီးႀကီး​ငယ္ငယ္ ငါ​ႏွင့္​မ​တိုင္ပင္​ဘဲ​မ​ျပဳ​။ ငါ့​ခမည္းေတာ္​သည္ ဤ​အမႈ​ကို ငါ့​အား မ​ေျပာ​ဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္​ဖုံးကြယ္​ထား​မည္နည္း​။ ဤ​အမႈ မ​ျဖစ္​ရ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​ေလ​၏​။ ထို႔ျပင္ ဒါဝိဒ္​က “​သင္​ႏွင့္​ကြၽႏ္ုပ္ အလြန္​ခင္မင္​ၾက​သည္​ကို သင့္​ခမည္းေတာ္ သိ​သည္​ျဖစ္၍ ‘​ဤ​အမႈ​ကို ေယာနသန္ မ​သိ​ေစ​ရ​။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ သူ​စိတ္ထိခိုက္​လိမ့္မည္​’​ဟု ဆို​ပါ​၏​။ အကယ္စင္စစ္ ထာဝရဘုရား​အသက္ရွင္​ေတာ္မူ​သည္​ႏွင့္အညီ​၊ သင္​လည္း အသက္ရွင္​သည္​ႏွင့္အညီ အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္​ေသ​ျခင္း​သည္ ေျခတစ္လွမ္း​သာ ကြာ​ေတာ့​သည္​”​ဟု က်ိန္​၍ ေျပာဆို​ေလ​၏​။