ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 17:32-39
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 17:32-39 MSBZ
ဒါဝိဒ္ကလည္း ေရွာလုမင္းႀကီးအား “ထိုသူေၾကာင့္ မည္သူမွ်စိတ္မပ်က္ၾကပါႏွင့္။ အရွင့္အေစအပါးအကြၽႏ္ုပ္သည္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သားကို ထြက္တိုက္ပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္ရာ ေရွာလုမင္းႀကီးက ဒါဝိဒ္အား “ထိုဖိလိတၱိျပည္သားကို သင္ထြက္တိုက္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ သင္ကား လူငယ္မွ်သာရွိေသး၏။ ထိုသူမွာမူ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကပင္ စစ္သူရဲျဖစ္ခဲ့၏”ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ဒါဝိဒ္က ေရွာလုမင္းႀကီးအား “အရွင့္အေစအပါးသည္ ဖခင္၏သိုးမ်ားကို ထိန္းေက်ာင္းေနစဥ္ ျခေသၤ့၊ ဝက္ဝံတို႔သည္ လာ၍ သိုးအုပ္ထဲမွ သိုးသငယ္ကို ကိုက္ဆြဲပါ၏။ ထိုအခါ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ျခေသၤ့၊ ဝက္ဝံတို႔ကို လိုက္၍ တိုက္ခိုက္ၿပီး ထိုအေကာင္တို႔၏ပါးစပ္မွ သိုးတို႔ကို ကယ္ခဲ့ပါ၏။ ထိုအေကာင္က အကြၽႏ္ုပ္ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္လွ်င္ ထိုအေကာင္၏မုတ္ဆိတ္ကိုဖမ္းဆြဲၿပီး ႐ိုက္သတ္ပါ၏။ ထိုသို႔ ျခေသၤ့ႏွင့္ ဝက္ဝံတို႔ကို အရွင့္အေစအပါး သတ္ခဲ့ပါ၏။ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာဘုရားသခင္၏စစ္သည္တို႔ကို ေစာ္ကားေနသည့္ အေရဖ်ားလွီးျခင္းမခံေသာ ဤဖိလိတၱိျပည္သားသည္လည္း ထိုအေကာင္ထဲမွတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ထို႔ျပင္ ဒါဝိဒ္က “ျခေသၤ့လက္၊ ဝက္ဝံလက္မွ အကြၽႏ္ုပ္ကိုကယ္ေတာ္မူေသာထာဝရဘုရားသည္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သား၏လက္မွလည္း ကယ္ေတာ္မူလိမ့္မည္”ဟု ဆိုလွ်င္ ေရွာလုမင္းႀကီးက ဒါဝိဒ္အား “သို႔ျဖစ္လွ်င္ သြားပါေလာ့။ ထာဝရဘုရားသည္ သင္ႏွင့္အတူ ရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ဆိုၿပီး ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ မိမိ၏စစ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ဒါဝိဒ္အား ဝတ္ဆင္ေစ၏။ ဦးေခါင္းတြင္ ေၾကးနီခေမာက္ကိုေဆာင္းေစၿပီး သံခ်ပ္အက်ႌကို ဝတ္ေစ၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ စစ္ဝတ္တန္ဆာေပၚ၌ ဓားကိုသိုင္းလြယ္ထားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္၏။ စစ္ဝတ္တန္ဆာကို တစ္ခါမွ် မဝတ္ဖူးသျဖင့္ ေလွ်ာက္၍မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္က ေရွာလုမင္းႀကီးအား “အကြၽႏ္ုပ္ဝတ္ေနက်မဟုတ္ေသာ ဤဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ မသြားႏိုင္ပါ”ဟု ဆိုၿပီး ဒါဝိဒ္သည္ ကိုယ္ေပၚမွ စစ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ခြၽတ္ပစ္ေလ၏။