ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 15:22-31

ရွေမြလ​က​လည္း “​ထာဝရဘုရား​၏​စကား​ေတာ္​ကို နာခံ​ျခင္း​ထက္ မီးရႈိ႕​ရာ​ယဇ္ပူေဇာ္​ျခင္း​ကို ထာဝရဘုရား ပို၍​ႏွစ္သက္​ေတာ္မူ​မည္​ေလာ​။ ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ နာခံ​ျခင္း​သည္ ယဇ္ပူေဇာ္​ျခင္း​ထက္ ပို၍​ေကာင္း​၏​။ အာ႐ုံစိုက္​နားေထာင္​ျခင္း​သည္ သိုးထီး​အဆီ​ထက္ ပို၍​ေကာင္း​၏​။ ပုန္ကန္​ျခင္း​အျပစ္​သည္ ဂမၻီရပညာ​သုံး​ျခင္း​အျပစ္​ႏွင့္ အတူတူပင္​ျဖစ္​၏​။ ေခါင္းမာ​ျခင္း​သည္ မေကာင္းမႈ​ျပဳ​ျခင္း​၊ ႐ုပ္တုကိုးကြယ္​ျခင္း​ပင္​ျဖစ္​၏​။ သင္​သည္ ထာဝရဘုရား​၏​စကား​ကို​ပယ္​ေသာေၾကာင့္ ထာဝရဘုရား​သည္​လည္း သင့္​ကို ဘုရင္​အျဖစ္​မွ​ပယ္​ေတာ္မူ​ၿပီ​”​ဟု သူ႔​အား ဆို​၏​။ ထိုအခါ ေရွာလု​မင္းႀကီး​က ရွေမြလ​အား “​အကြၽႏ္ုပ္ အျပစ္ျပဳ​မိ​ပါ​ၿပီ​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ လူ​တို႔​ကို​ေၾကာက္​၍ သူ​တို႔​စကား​ကို နားေထာင္​မိ​ေသာေၾကာင့္ ထာဝရဘုရား​၏​စကား​ေတာ္​ႏွင့္ အရွင္​၏​စကား​ကို လြန္ဆန္​မိ​ပါ​ၿပီ​။ ယခုမွာ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အျပစ္​ကို ခြင့္လႊတ္​ပါ​။ ထာဝရဘုရား​ကို အကြၽႏ္ုပ္​ရွိခိုးကိုးကြယ္​ရ​ပါ​မည့္​အေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္အတူ ျပန္​လိုက္လာ​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။ သို႔ေသာ္ ရွေမြလ​က ေရွာလု​မင္းႀကီး​အား “​သင္​ႏွင့္အတူ ငါ​ျပန္​မ​လိုက္​ပါ​။ သင္​သည္ ထာဝရဘုရား​၏​စကား​ေတာ္​ကို ပယ္​ေသာေၾကာင့္ ထာဝရဘုရား​သည္​လည္း သင့္​ကို အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္​အျဖစ္​မွ ပယ္​ေတာ္မူ​ၿပီ​”​ဟု ဆို​၏​။ ထို႔ေနာက္ ရွေမြလ လွည့္ထြက္​သြား​မည္​အျပဳ​တြင္ ေရွာလု​မင္းႀကီး​သည္ သူ​၏​ဝတ္႐ုံ​စြန္း​ကို လွမ္းဆြဲ​လိုက္​ရာ ဝတ္႐ုံ​စုတ္ၿပဲ​သြား​ေလ​၏​။ ထိုအခါ ရွေမြလ​က “​ယေန႔ ထာဝရဘုရား​သည္ သင့္​လက္​ထဲရွိ အစၥေရး​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​ကို ႐ုပ္သိမ္း​ၿပီး သင့္​ထက္​ေကာင္း​ေသာ​သင့္​အိမ္နီးခ်င္း​အား ေပးအပ္​ေတာ္မူ​ၿပီ​။ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုန္းပိုင္ရွင္​သည္ မုသား​မ​ႁမြက္ဆို​၊ စိတ္​ေတာ္​လည္း ေျပာင္းလဲ​မည္​မ​ဟုတ္​။ စိတ္​ေတာ္​ေျပာင္းလဲ​ရ​ေအာင္ လူ​ျဖစ္​သည္​မ​ဟုတ္​”​ဟု သူ႔​အား ဆို​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ​က “​အကြၽႏ္ုပ္​ျပစ္မွား​မိ​ပါ​ၿပီ​။ သို႔ေသာ္ ယခု အကြၽႏ္ုပ္​၏​လူမ်ိဳး သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​ေရွ႕​၊ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ေရွ႕​တြင္ အသေရ​မ​ပ်က္​ရ​ပါေစ​ႏွင့္​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ အရွင္​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရဘုရား​ကို ရွိခိုးကိုးကြယ္​ရ​ပါ​မည့္​အေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္အတူ ျပန္လိုက္​ခဲ့​ပါ​”​ဟု ဆို​ျပန္​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွေမြလ​သည္ ေရွာလု​မင္းႀကီး​ႏွင့္အတူ ျပန္လိုက္​ခဲ့​၏​။ ေရွာလု​မင္းႀကီး​သည္​လည္း ထာဝရဘုရား​ကို ရွိခိုးကိုးကြယ္​ေလ​၏​။