ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 12:1-5

ထိုအခါ ရွေမြလ​က အစၥေရး​လူမ်ိဳး​အေပါင္း​တို႔​အား “​ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ သင္​တို႔​စကား​၊ သင္​တို႔​ေျပာ​သမွ်​ကို ငါ​နားေထာင္​ၿပီး သင္​တို႔​ကို အုပ္စိုး​မည့္ ရွင္ဘုရင္​ကို ငါ​တင္ေျမႇာက္​ေပး​ခဲ့​ၿပီ​။ ယခုမွာ ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ သင္​တို႔​ကို ဦးေဆာင္​မည့္ ရွင္ဘုရင္​မွာ သူ​ပင္​ျဖစ္​၏​။ ငါ​မူကား အသက္ႀကီး​၍ ဆံပင္ျဖဴ​ေလ​ၿပီ​။ ငါ့​သား​တို႔​လည္း သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရွိ​၏​။ ငါ​သည္ ငယ္စဥ္​မွစ၍ ယေန႔​အထိ သင္​တို႔​ကို ဦးေဆာင္​ေပး​ခဲ့​ၿပီ​။ ယခု သင္​တို႔​ေရွ႕​မွာ ငါ​ရွိ​၏​။ မည္သူ႔​ႏြား​ကို ငါ​ယူ​ဖူး​သနည္း​၊ မည္သူ႔​ျမည္း​ကို ငါ​ယူ​ဖူး​သနည္း​။ မည္သူ႔​ကို ငါ​လွည့္စား​ဖူး​သနည္း​။ မည္သူ႔​ကို ငါ​ညႇဥ္းဆဲ​ဖူး​သနည္း​။ မသိက်ိဳးကြၽန္​ျပဳ​ရန္​အတြက္ မည္သူ႔​ထံမွ ငါ​လာဘ္​ယူ​ဖူး​သနည္း​။ ထာဝရဘုရား​ေရွ႕​၊ ဘိသိက္ခံ​ဘုရင္​၏​ေရွ႕​တြင္ သင္​တို႔​သက္ေသ​ျပ​ေလာ့​။ ရွိ​ခဲ့​လွ်င္ ငါ​ျပန္​ေပးဆပ္​မည္​”​ဟု ဆို​၏​။ သူ​တို႔​က​လည္း “​အရွင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ကို မ​လွည့္စား​ဖူး​ပါ​။ မ​ညႇဥ္းဆဲ​ဖူး​ပါ​။ မည္သူ႔​ထံမွ မည္သည့္​ပစၥည္း​တစ္စုံတစ္ခု​ကို​မွ်​လည္း မ​ယူ​ဖူး​ပါ​”​ဟု ျပန္ေျပာ​ၾက​၏​။ ရွေမြလ​က​လည္း “​သင္​တို႔​ထံမွ မည္သည့္​ပစၥည္း​တစ္စုံတစ္ရာ​မွ် မ​ယူ​ခဲ့​ေၾကာင္း ထာဝရဘုရား​သည္ သက္ေသ​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏​။ ယေန႔ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဘိသိက္ခံ​သူ​လည္း သက္ေသ​ျဖစ္​၏​”​ဟု ဆို​လွ်င္ သူ​တို႔​က​လည္း “​သက္ေသ​ျဖစ္​ပါ​၏​”​ဟု ဆို​ၾက​၏​။