ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 1:6-16

ထိုသို႔ ထာဝရဘုရား​သည္ ဟႏၷ​အား သေႏၶတည္​ခြင့္​ေပး​ေတာ္​မ​မူ​ေသာေၾကာင့္ သူ​၏​ၿပိဳင္ဖက္​သည္ ဟႏၷ​စိတ္ဆိုး​ေအာင္ ေဒါသစိတ္​ကို ဆြ​ေလ့​ရွိ​၏​။ ဟႏၷ​သည္ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ထာဝရဘုရား​၏​အိမ္​ေတာ္​သို႔ သြား​သည့္အခါ​တိုင္း ၿပိဳင္ဖက္​သည္ သူ႔​ကို ေဒါသ​ထြက္​ေအာင္ ဆြ​ေလ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ​သည္ အစာ​မ​စား​ဘဲ ငို​၍​သာ​ေန​ရ​၏​။ သူ​၏​ခင္ပြန္း​ဧလကာန​က​လည္း “​ဟႏၷ​၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငိုေႂကြး​ေန​သနည္း​။ အဘယ္ေၾကာင့္ မ​စား​မ​ေသာက္​ဘဲ​ေန​သနည္း​။ အဘယ္ေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲ​ေန​သနည္း​။ ငါ​သည္ သင့္​အေပၚ သား​ဆယ္​ေယာက္​ထက္ ပို၍​ေကာင္း​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​”​ဟု သူ႔​အား ဆို​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ရွိေလာ​ၿမိဳ႕​တြင္ စား​ေသာက္​ၾက​ၿပီးေနာက္ ဟႏၷ​သည္ ထသြား​ေလ​၏​။ ထိုစဥ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​ဧလိ​သည္ ထာဝရဘုရား​၏​ဗိမာန္ေတာ္​တံခါးတိုင္​အနီး​ရွိ ထိုင္ခုံ​ေပၚတြင္ ထိုင္​ေန​၏​။ ဟႏၷ​သည္ စိတ္ႏွလုံး​ေၾကကြဲ​စြာ​ျဖင့္ ထာဝရဘုရား​ထံ ငိုယို​လ်က္ “​ေကာင္းကင္​ဗိုလ္ေျခ​အရွင္​ထာဝရဘုရား​၊ ကိုယ္ေတာ့္​ကြၽန္မ ခံရ​ေသာ​ဆင္းရဲဒုကၡ​ကို အကယ္စင္စစ္ ၾကည့္​ေတာ္မူ​ပါ​။ ကိုယ္ေတာ့္​ကြၽန္မ​ကို မ​ေမ့ေလ်ာ့​ဘဲ ေအာက္ေမ့​ေတာ္မူ​ပါ​။ ကိုယ္ေတာ့္​ကြၽန္မ​အား သား​ေယာက္်ား​ကို​ေပးသနား​ေတာ္မူ​ပါ​။ သို႔ျပဳလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သူ႔​ဘဝ​တစ္ခုလုံး​ကို ထာဝရဘုရား​ထံ ဆက္ကပ္​အပ္ႏွံ​ပါ​မည္​။ သူ႔​ဆံပင္​ကို​လည္း မ​ရိတ္​ပါ​”​ဟု ကတိသစၥာ​ျပဳ​ဆုေတာင္း​ေလ​၏​။ ထိုသို႔ ထာဝရဘုရား​ထံ အဆက္မျပတ္​ဆုေတာင္း​ေန​စဥ္ ဧလိ​သည္ သူ႔​ႏႈတ္​ကို ၾကည့္​လ်က္​ေန​၏​။ ဟႏၷ​သည္ စိတ္​ထဲ၌​ဆုေတာင္း​ေန​ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္း​သာ​လႈပ္​ၿပီး အသံ​မ​ထြက္​။ ထို႔ေၾကာင့္ ဧလိ​က ဟႏၷ ယစ္မူး​ေန​သည္​ဟု ထင္​၍ ဧလိ​က သူ႔​အား “​သင္​သည္ မည္မွ်​ၾကာ​ေအာင္​ယစ္မူး​ေန​မည္နည္း​။ စပ်စ္ဝိုင္​ကို ေရွာင္​ပါ​ေလာ့​”​ဟု ဆို​၏​။ ဟႏၷ​က​လည္း “​သခင္​၊ ထိုသို႔​မ​ဟုတ္​ပါ​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ စိတ္ေသာက​ေရာက္​ေန​ေသာ​မိန္းမ ျဖစ္​ပါ​၏​။ စပ်စ္ဝိုင္ မ​ေသာက္​ပါ​။ ေသရည္ေသရက္​ကို​လည္း မ​ေသာက္​ပါ​။ ထာဝရဘုရား​ေရွ႕​ေတာ္​၌ မိမိ​စိတ္ခံစားခ်က္​ကို ဖြင့္ျပ​ေန​ျခင္း​သာ​ျဖစ္​ပါ​၏​။ သခင့္​ကြၽန္မ​ကို ဆိုးညစ္​ေသာ​မိန္းမ​ဟု မ​ထင္​ပါ​ႏွင့္​။ အကြၽႏ္ုပ္​၌ ပူေဆြး​ဝမ္းနည္းမႈ မ်ားလြန္း​သျဖင့္ အဆက္မျပတ္​ဆုေတာင္း​ေန​ျခင္း​သာ ျဖစ္​ပါ​၏​”​ဟု ျပန္ေျပာ​ေသာ္