ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 22:1-28
ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 22:1-28 MSBZ
ဆီးရီးယားျပည္ႏွင့္အစၥေရးျပည္အၾကား စစ္မျဖစ္သည္မွာ သုံးႏွစ္ၾကာေလၿပီ။ သုံးႏွစ္ေျမာက္တြင္ ယုဒဘုရင္ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးသည္ အစၥေရးဘုရင္ထံသို႔ ေရာက္လာ၏။ ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္က မိမိအမႈထမ္းတို႔အား “ရာမုတ္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သည္ ငါတို႔အပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔သိလ်က္ႏွင့္ ဆီးရီးယားဘုရင္လက္မွ ျပန္မသိမ္းယူဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနၾကသနည္း”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထို႔ျပင္ ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးကိုလည္း “ရာမုတ္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕ကို သြားတိုက္မည္။ သင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ လိုက္မည္ေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးက အစၥေရးဘုရင္အား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ မင္းႀကီးႏွင့္တစ္သေဘာတည္း ရွိပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္၏စစ္သည္မ်ားသည္ မင္းႀကီး၏စစ္သည္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ျမင္းမ်ားသည္ မင္းႀကီး၏ျမင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ သို႔ေသာ္ ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးက အစၥေရးဘုရင္အား “ထာဝရဘုရားမည္သို႔မိန႔္ေတာ္မူမည္ကို ဦးစြာေမးေလွ်ာက္ၾကည့္ပါေလာ့”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္သည္ ပေရာဖက္ေလးရာခန႔္ကိုစု႐ုံးေစၿပီးလွ်င္ သူတို႔အား “ရာမုတ္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕ကို စစ္ခ်ီ၍တိုက္ခိုက္ရမည္ေလာ။ မတိုက္ဘဲေနရမည္ေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ သူတို႔က “စစ္ခ်ီေတာ္မူပါ။ ဘုရားရွင္သည္ ထိုၿမိဳ႕ကို မင္းႀကီးလက္သို႔ အပ္ေတာ္မူမည္”ဟု ဆင့္ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးက “ဤအရပ္တြင္ ငါတို႔ေမးျမန္း၍ရမည့္ ထာဝရဘုရား၏ပေရာဖက္ မရွိေတာ့ၿပီေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ အစၥေရးဘုရင္က ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးအား “ထာဝရဘုရားကို ေမးျမန္းေပးမည့္သူတစ္ဦး ရွိပါေသး၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုငါမုန္း၏။ အေၾကာင္းမူကား သူသည္ ငါႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ အေကာင္းကိုမေဟာ။ အဆိုးကိုသာ ေဟာေလ့ရွိ၏။ သူသည္ ဣမလ၏သားမိကၡာယျဖစ္၏”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးကလည္း သူ႔အား “မင္းႀကီး၊ ထိုသို႔မေျပာပါႏွင့္”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္သည္ မႉးမတ္တစ္ဦးကိုေခၚၿပီး “ဣမလ၏သားမိကၡာယကို အျမန္ေခၚခဲ့ပါ”ဟု မိန႔္ဆို၏။ အစၥေရးဘုရင္ႏွင့္ ယုဒဘုရင္ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးတို႔သည္ မင္းဝတ္တန္ဆာဝတ္ဆင္လ်က္ ရွမာရိၿမိဳ႕တံခါးနားရွိ ေကာက္နယ္တလင္းတြင္ အသီးသီးပလႅင္ေပၚတြင္ စံျမန္းေနၾက၏။ ပေရာဖက္အေပါင္းတို႔သည္လည္း သူတို႔ေရွ႕တြင္ ပေရာဖက္ျပဳေနၾက၏။ ေခနာနာ၏သားေဇဒကိသည္ သံဦးခ်ိဳမ်ားကိုျပဳလုပ္ၿပီး အာဟပ္မင္းႀကီးအား “ ‘မင္းႀကီးသည္ ဤသံဦးခ်ိဳမ်ားျဖင့္ ဆီးရီးယားလူမ်ိဳးတို႔ ပ်က္စီးကုန္သည့္တိုင္ေအာင္ ေဝွ႔ယမ္းတိုက္ခိုက္ရလိမ့္မည္’ဟူ၍ ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသည္”ဟု ဆင့္ဆို၏။ ထို႔အတူ ပေရာဖက္အေပါင္းတို႔ကလည္း “ရာမုတ္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္ေလာ့။ ေအာင္ျမင္မႈရမည္။ ထာဝရဘုရားသည္ ထိုၿမိဳ႕ကို မင္းႀကီးလက္သို႔ အပ္ေတာ္မူမည္”ဟု ပေရာဖက္ျပဳၾက၏။ မိကၡာယကို သြားေခၚလာခဲ့ေသာတမန္ကလည္း မိကၡာယအား “ၾကည့္ပါ။ ပေရာဖက္တို႔က ရွင္ဘုရင္အဖို႔ ေကာင္းေသာသတင္းတစ္မ်ိဳးတည္းကို ေဟာၾကၿပီ။ သင္သည္လည္း သူတို႔နည္းတူ ေကာင္းေသာသတင္းတစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ ေဟာပါေလာ့”ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ မိကၡာယက “ထာဝရဘုရားအသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ ငါ့အား ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူေသာအရာကိုသာ ငါေဟာမည္”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ရွင္ဘုရင္ထံေရာက္လာေသာအခါ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အား “မိကၡာယ၊ ရာမုတ္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕ကို ငါတို႔စစ္ခ်ီ၍တိုက္ခိုက္ရမည္ေလာ။ မတိုက္ဘဲ ေနရမည္ေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “စစ္ခ်ီေတာ္မူပါ။ ေအာင္ျမင္မႈရလိမ့္မည္။ ထာဝရဘုရားသည္ ထိုၿမိဳ႕ကို မင္းႀကီးလက္သို႔ အပ္ေတာ္မူမည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။ သို႔ေသာ္ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အား “ထာဝရဘုရား၏နာမေတာ္ျဖင့္ မွန္ေသာစကားကိုသာ ေဟာေျပာရန္ သင့္အား ဘယ္ႏွႀကိမ္ က်ိန္ဆိုေစရမည္နည္း”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထိုအခါ မိကၡာယက ရွင္ဘုရင္အား “အစၥေရးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔သည္ သိုးထိန္းမရွိေသာသိုးမ်ားကဲ့သို႔ ေတာင္မ်ားေပၚတြင္ ကြဲလြင့္ေနၾကသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ေတြ႕ပါ၏။ ထာဝရဘုရားကလည္း ‘ဤသူတို႔၌ သခင္မရွိ။ သူတို႔သည္ ကိုယ့္အိမ္သို႔ေအးခ်မ္းစြာျပန္ၾကပါေစ’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။ ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္က ေယာရွဖတ္မင္းႀကီးအား “ငါႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ အေကာင္းကိုမေဟာ။ အဆိုးကိုသာ ေဟာေလ့ရွိသည္ဟု သင့္ကို ငါေျပာခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ဆို၏။ မိကၡာယကလည္း “သို႔ျဖစ္၍ ထာဝရဘုရား၏စကားေတာ္ကို နားေထာင္ပါေလာ့။ ထာဝရဘုရားသည္ မိမိပလႅင္ေပၚတြင္စံျမန္းလ်က္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၏လက္ဝဲဘက္၊ လက္ယာဘက္တို႔၌ ရပ္၍ခစားေနၾကသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ျမင္ပါ၏။ ထာဝရဘုရားက ‘အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ ရာမုတ္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕ကိုခ်ီတက္ၿပီး က်ဆုံးသြားေအာင္ မည္သူျဖားေယာင္းမည္နည္း’ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ တစ္ပါးက ဤသို႔ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ေနာက္တစ္ပါးက ထိုသို႔ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ထိုအခါ ဝိညာဥ္တစ္ပါးထြက္လာ၍ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္၌ရပ္လ်က္ ‘အကြၽႏ္ုပ္ ျဖားေယာင္းပါမည္’ဟု ေလွ်ာက္တင္လွ်င္ ထာဝရဘုရားက ‘မည္သို႔ျဖားေယာင္းမည္နည္း’ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ထိုဝိညာဥ္ကလည္း ‘အကြၽႏ္ုပ္သြား၍ ပေရာဖက္အေပါင္းတို႔၏ႏႈတ္၌ မုသားႁမြက္ဆိုေသာဝိညာဥ္ျဖစ္မည္’ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ထာဝရဘုရားကလည္း ‘သင္ျဖားေယာင္းႏိုင္လိမ့္မည္။ ေအာင္လည္းေအာင္ျမင္လိမ့္မည္။ သြား၍ ထိုသို႔ျပဳေလာ့’ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုၾကည့္ပါ။ ထာဝရဘုရားသည္ မင္းႀကီး၏ပေရာဖက္အေပါင္းတို႔ႏႈတ္၌ မုသားႁမြက္ဆိုေသာဝိညာဥ္ကို သြင္းေတာ္မူၿပီ။ မင္းႀကီးလည္း ေဘးဆိုးႏွင့္ႀကဳံရမည္ဟူ၍ ထာဝရဘုရားမိန႔္ဆိုေလၿပီ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ေခနာနာ၏သားေဇဒကိသည္ မိကၡာယအနားသို႔လာၿပီး ပါးကို႐ိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ “ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ သင္ႏွင့္စကားေျပာရန္ ငါ့ထံမွ မည္သည့္အခ်ိန္က ထြက္သြားသနည္း”ဟု ေမး၏။ မိကၡာယကလည္း “ၾကည့္ပါ။ အခန္းထဲ သင္ဝင္ပုန္းေနရေသာေန႔ေရာက္ေသာအခါ သိျမင္ရလိမ့္မည္”ဟု ျပန္ေျပာ၏။ ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္က “မိကၡာယကို ေခၚသြားၿပီး သူ႔ကိုၿမိဳ႕အုပ္အာမုန္ႏွင့္ ဘုရင့္သားေတာ္ေယာရွထံ အပ္ေလာ့။ ‘ငါ ေဘးကင္းစြာျပန္လာသည့္အခ်ိန္ထိ ဤသူကို ေထာင္ခ်ထား၍ သူ႔အား မေသ႐ုံတမည္သာ မုန႔္ႏွင့္ေရကို ေပးေလာ့’ဟူ၍ ရွင္ဘုရင္အမိန႔္ေပးေၾကာင္းေျပာၾကားေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထိုအခါ မိကၡာယက “အရွင္မင္းႀကီး ေဘးကင္းစြာအမွန္ျပန္လာရသည္ဆိုလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္အားျဖင့္ ထာဝရဘုရားမိန႔္မွာသည္မဟုတ္”ဟု ျပန္ေျပာၿပီးလွ်င္ “လူအေပါင္းတို႔၊ ငါ့စကားကို မွတ္ထားၾကေလာ့”ဟု ဆို၏။
Bible App
Bible App for Kids
