ေကာရိန္သုဩဝါဒစာပထမေစာင္ 12:21-26

မ်က္စိ​က လက္​အား “သင့္​ကို ငါ​အလို​မ​ရွိ”​ဟု ေျပာ​၍​မ​ရ​သကဲ့သို႔ ဦးေခါင္း​က​လည္း ေျခ​တို႔​အား “သင္​တို႔​ကို ငါ​အလို​မ​ရွိ”​ဟု ေျပာ​၍​မ​ရ​ေပ။ ထိုမွ်မက ကိုယ္ခႏၶာ​၌ ပို၍​အားနည္း​သည္​ဟု​ထင္​ရ​ေသာ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​တို႔​သည္ ပို၍​ပင္​လိုအပ္​ေသာ အဂၤါ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​၏။ ကိုယ္ခႏၶာ​တြင္ ဂုဏ္သေရ​မဲ့​သည္​ဟု​ထင္​ရ​ေသာ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​တို႔​ကို ပို၍​ႀကီး​ေသာ​ဂုဏ္သေရ​ျဖင့္ ငါ​တို႔​ဆင္ယင္​တတ္​ၾက​၏။ ငါ​တို႔​၏​အျမင္​မ​တင့္တယ္​ေသာ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​မ်ား​ကို​လည္း အျမင္​တင့္တယ္​ေအာင္ ပို၍​ဂ႐ုစိုက္​တတ္​၏။ အျမင္​တင့္တယ္​ေသာ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​မ်ား​မူကား ထိုသို႔​ျပဳ​ရန္​မ​လိုအပ္​ေပ။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္​သည္ ဂုဏ္ငယ္​ေသာ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​မ်ား​အား သာ၍​ႀကီး​ေသာ​ဂုဏ္သေရ​ကို​ေပး​၍ ကိုယ္ခႏၶာ​ကို ေပါင္းစပ္​ဖြဲ႕စည္း​ေတာ္မူ​၏။ ဤသည္ကား ကိုယ္ခႏၶာ​၌ ကြဲျပား​မႈ​မ​ရွိ​ဘဲ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​မ်ား​သည္ အခ်င္းခ်င္း​ဂ႐ုစိုက္​ၾက​ေစရန္​အတြက္​ျဖစ္​၏။ သို႔ျဖစ္၍ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​တစ္​ခု​သည္ ေဝဒနာ​ခံစား​ရ​လွ်င္ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​ရွိသမွ်​သည္ အတူတကြ​ခံစား​ရ​ၾက​၏။ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​တစ္​ခု​သည္ ခ်ီးေျမႇာက္​ျခင္း​ခံရ​လွ်င္ အဂၤါ​အစိတ္အပိုင္း​ရွိသမွ်​သည္ အတူတကြ​ဝမ္းေျမာက္​ၾက​၏။