Аләмниң яритилиши 37
37
Йүсүп вә униң қериндашлири
1Яқуп өз атиси турған Қанан районида олтирақлишип қалди. 2Төвәндикиләр Яқупниң аилисиниң иш-излиридур.
Йүсүп он йәттә яшқа киргән чағлирида, һемишәм атисиниң кичик хотунлири Билһа вә Зилпаниң оғуллириға ярдәмлишип, қой баққили чиқатти. У акилириниң қилған яман ишлирини атисиға мәлум қилип туратти. 3Исраил Йүсүпни башқа оғуллиридин көпирәк яхши көрәтти. Чүнки Йүсүп униң қериған вақтида тапқан балиси еди. Исраил Йүсүпкә бир ала тон тиктүрүп бәрди. 4Атилириниң уни өзлиридин артуқ көридиғанлиғини сәзгән акилири Йүсүпкә шунчилик өчмәнлик қилаттики, һәтта униңға силиқ гәпму қилматти.
5Бир күни Йүсүп чүш көрүп, уни акилириға ейтип бәрди. Улар униңға бурунқидинму өч болуп кәтти. 6У:
— Қулақ селиңлар! Көргән чүшүмни силәргә ейтип берәй. 7Биз һәммимиз етизда буғдай бағлаватқидәкмиз. Мениң бағлиған буғдийим тиклинип түз турғидәк, силәрниң бағлиғанлириңлар мениңкиниң әтрапида бешини егип тазим қилип турғидәк! — деди.
8Акилири униңдин:
— Сән падиша болуп, бизгә һөкүмранлиқ қилмақчиму? — дәп сориди. Йүсүп чүшини акилириға өрүп бәргәнлигидин, улар униңға техиму өч болуп кәтти.
9Кейин Йүсүп йәнә бир чүш көрүп, униму акилириға ейтип берип, уларға:
— Мән йәнә бир чүш көрүптимән. Чүшүмдә қуяш, ай вә он бир юлтуз маңа тазим қилип турғидәк! — деди.
10Йүсүп бу чүшни атисиғиму ейтип бәрди. Атиси уни әйипләп:
— Қандақ чүш бу? Сән анаң, акилириң вә мениң саңа баш егип тазим қилишимизни ойламсән? — деди.
11Буниң билән Йүсүпниң акилири униңға интайин көрәлмәслик қилишидиған болуп қалди. Лекин атиси бу ишни көңлигә пүкүп қойди.
Йүсүпниң Мисирға сетилиши
12Бир күни Йүсүпниң акилири Шәкәмдики яйлаққа атисиниң қойлирини баққили барған еди.
13Исраил Йүсүпкә:
— Акилириң Шәкәмдә қой беқиватиду. Сән уларниң йениға берип йоқлап кәлгин, — деди.
— Мақул, барай, — дәп җавап бәрди Йүсүп.
14Атиси униңға:
— Сән акилириңниң вә падиларниң аман-есән яки әмәслигини көрүп келип, маңа хәвәр қилғин, — деди. Буниң билән атиси Һиброн җилғисидин уни йолға салди.
Йүсүп Шәкәмгә берип, 15далада акилирини издәп жүргәндә, бир киши уни көрүп:
— Кимни издәватисән? — дәп сориди.
16— Акилиримни издәватимән. Уларниң қәйәрдә қой беқиватқанлиғини ейтип бәрсиңиз, — деди у.
17У киши:
— Улар кетип қалди. Уларниң Дотанға бармақчи болғанлиғини аңлидим, — деди.
Шуниң билән Йүсүп акилириниң кәйнидин меңип, уларни Дотандин тапти.
18Улар Йүсүпни жирақтин көрүп, у йетип кәлгичә мәслиһәтлишип, уни өлтүрүвәтмәкчи болушти. 19Улар өз ара:
— Һелиқи чүш атиси кәпту. 20Мундақ қилайли! Биз уни өлтүрүп, өлүгини сүйи қуруп кәткән қудуққа ташлаветип, жиртқуч һайван йәп кетипту, дәйли. Қени, униң чүшиниң әмәлгә ашқинини бир көрәйли, — дейишти.
21Уларниң сүйиқәстини аңлиған Рубен Йүсүпни қутқузувалмақчи болуп:
— Уни өлтүрсәк болмайду! 22Уни зәхимләндүрмәй, чөлдики сүйи қуруп кәткән бу қудуққа ташлавәтсәкла болди, — деди.
Униң бундақ дейишидики мәхсәт, кейин Йүсүпни бир амал қилип, уларниң қолидин қутулдуруп, атисиға қайтуруп бериш еди.
23-24Йүсүп акилириниң йениға келиш биләнла, улар уни тутуп, учисидики ала тонини салдурувелип, уни бир сусиз қудуққа ташлавәтти.
25Улар тамаққа олтарғинида, бир топ исмаил қәбилисидин болған содигәрләр карвининиң Гилиадтин Мисир тәрәпкә кетиватқанлиғини көрди. Улар төгилиригә дора-дәрмәк, мәлһәм вә мурмәккиләрни артип кәлгән еди. 26Йәһуда өз қериндашлириға:
— Бизниң өз инимизни өлтүрүп, җинайитимизни йошурушимизниң пайдиси немә? 27Уни өзимиз қол селип өлтүргинимиздин көрә, исмаилларға сетивәткинимиз түзүк. У қандақла болмисун бизниң инимиз, бизниң қан қериндишимиз, — деди. Қериндашлири буниңға қошулди. 28Шуңа Мидияндин кәлгән исмаил қәбилисидики содигәрләр у йәрдин өткәндә, Йүсүпниң акилири уни қудуқтин чиқирип, жигирмә күмүч тәңгигә баһалишип, исмаилларға сетивәтти. Бу кишиләр Йүсүпни Мисирға елип кәтти.
29Йүсүп содигәрләргә сетилғанда, Рубен йоқ еди. У қайтип кәлгәндин кейин, қудуқниң йениға берип, Йүсүпниң йоқлиғини көрүп, ечинған һалда кийимлирини житип, 30қериндашлири турған йәргә берип:
— Йүсүп йоқ! Өйгә қандақ баримән? — деди.
31Буниң билән улар өшкидин бирни боғузлап, Йүсүпниң ала тонини өшкиниң қениға миләп, 32атисиниң алдиға апирип:
— Биз бу ала тонни тепивалдуқ, бу Йүсүпниңму қандақ? — деди.
33Яқуп бу тонни тонуп:
— Бу мениң оғлумниңғу! У җәзмән жиртқуч һайванларға йәм бопту! — деди.
34Яқуп һәсрәттә кийимлирини житип ташлап, матәм кийимини кийип, оғли үчүн узунғичә һаза тутти. 35Униң қиз-оғуллириниң һәммиси униңға тәсәлла бәрсиму, қобул қилмиди. У:
— Мән таки өлгичә, оғлумға һаза тутимән! — деди.
У оғли Йүсүп үчүн давамлиқ һәсрәт чәкти.
36Шу арилиқта Мидияндин кәлгән һелиқи содигәрләр Йүсүпни Мисирға апирип, уни падишаниң бир әмәлдари — ясавуллар башлиғи болған Потифарға сетивәткән еди.
လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု
Аләмниң яритилиши 37: HZUTCYR
အေရာင္မွတ္ခ်က္
မၽွေဝရန္
ကူးယူ
မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti
Аләмниң яритилиши 37
37
Йүсүп вә униң қериндашлири
1Яқуп өз атиси турған Қанан районида олтирақлишип қалди. 2Төвәндикиләр Яқупниң аилисиниң иш-излиридур.
Йүсүп он йәттә яшқа киргән чағлирида, һемишәм атисиниң кичик хотунлири Билһа вә Зилпаниң оғуллириға ярдәмлишип, қой баққили чиқатти. У акилириниң қилған яман ишлирини атисиға мәлум қилип туратти. 3Исраил Йүсүпни башқа оғуллиридин көпирәк яхши көрәтти. Чүнки Йүсүп униң қериған вақтида тапқан балиси еди. Исраил Йүсүпкә бир ала тон тиктүрүп бәрди. 4Атилириниң уни өзлиридин артуқ көридиғанлиғини сәзгән акилири Йүсүпкә шунчилик өчмәнлик қилаттики, һәтта униңға силиқ гәпму қилматти.
5Бир күни Йүсүп чүш көрүп, уни акилириға ейтип бәрди. Улар униңға бурунқидинму өч болуп кәтти. 6У:
— Қулақ селиңлар! Көргән чүшүмни силәргә ейтип берәй. 7Биз һәммимиз етизда буғдай бағлаватқидәкмиз. Мениң бағлиған буғдийим тиклинип түз турғидәк, силәрниң бағлиғанлириңлар мениңкиниң әтрапида бешини егип тазим қилип турғидәк! — деди.
8Акилири униңдин:
— Сән падиша болуп, бизгә һөкүмранлиқ қилмақчиму? — дәп сориди. Йүсүп чүшини акилириға өрүп бәргәнлигидин, улар униңға техиму өч болуп кәтти.
9Кейин Йүсүп йәнә бир чүш көрүп, униму акилириға ейтип берип, уларға:
— Мән йәнә бир чүш көрүптимән. Чүшүмдә қуяш, ай вә он бир юлтуз маңа тазим қилип турғидәк! — деди.
10Йүсүп бу чүшни атисиғиму ейтип бәрди. Атиси уни әйипләп:
— Қандақ чүш бу? Сән анаң, акилириң вә мениң саңа баш егип тазим қилишимизни ойламсән? — деди.
11Буниң билән Йүсүпниң акилири униңға интайин көрәлмәслик қилишидиған болуп қалди. Лекин атиси бу ишни көңлигә пүкүп қойди.
Йүсүпниң Мисирға сетилиши
12Бир күни Йүсүпниң акилири Шәкәмдики яйлаққа атисиниң қойлирини баққили барған еди.
13Исраил Йүсүпкә:
— Акилириң Шәкәмдә қой беқиватиду. Сән уларниң йениға берип йоқлап кәлгин, — деди.
— Мақул, барай, — дәп җавап бәрди Йүсүп.
14Атиси униңға:
— Сән акилириңниң вә падиларниң аман-есән яки әмәслигини көрүп келип, маңа хәвәр қилғин, — деди. Буниң билән атиси Һиброн җилғисидин уни йолға салди.
Йүсүп Шәкәмгә берип, 15далада акилирини издәп жүргәндә, бир киши уни көрүп:
— Кимни издәватисән? — дәп сориди.
16— Акилиримни издәватимән. Уларниң қәйәрдә қой беқиватқанлиғини ейтип бәрсиңиз, — деди у.
17У киши:
— Улар кетип қалди. Уларниң Дотанға бармақчи болғанлиғини аңлидим, — деди.
Шуниң билән Йүсүп акилириниң кәйнидин меңип, уларни Дотандин тапти.
18Улар Йүсүпни жирақтин көрүп, у йетип кәлгичә мәслиһәтлишип, уни өлтүрүвәтмәкчи болушти. 19Улар өз ара:
— Һелиқи чүш атиси кәпту. 20Мундақ қилайли! Биз уни өлтүрүп, өлүгини сүйи қуруп кәткән қудуққа ташлаветип, жиртқуч һайван йәп кетипту, дәйли. Қени, униң чүшиниң әмәлгә ашқинини бир көрәйли, — дейишти.
21Уларниң сүйиқәстини аңлиған Рубен Йүсүпни қутқузувалмақчи болуп:
— Уни өлтүрсәк болмайду! 22Уни зәхимләндүрмәй, чөлдики сүйи қуруп кәткән бу қудуққа ташлавәтсәкла болди, — деди.
Униң бундақ дейишидики мәхсәт, кейин Йүсүпни бир амал қилип, уларниң қолидин қутулдуруп, атисиға қайтуруп бериш еди.
23-24Йүсүп акилириниң йениға келиш биләнла, улар уни тутуп, учисидики ала тонини салдурувелип, уни бир сусиз қудуққа ташлавәтти.
25Улар тамаққа олтарғинида, бир топ исмаил қәбилисидин болған содигәрләр карвининиң Гилиадтин Мисир тәрәпкә кетиватқанлиғини көрди. Улар төгилиригә дора-дәрмәк, мәлһәм вә мурмәккиләрни артип кәлгән еди. 26Йәһуда өз қериндашлириға:
— Бизниң өз инимизни өлтүрүп, җинайитимизни йошурушимизниң пайдиси немә? 27Уни өзимиз қол селип өлтүргинимиздин көрә, исмаилларға сетивәткинимиз түзүк. У қандақла болмисун бизниң инимиз, бизниң қан қериндишимиз, — деди. Қериндашлири буниңға қошулди. 28Шуңа Мидияндин кәлгән исмаил қәбилисидики содигәрләр у йәрдин өткәндә, Йүсүпниң акилири уни қудуқтин чиқирип, жигирмә күмүч тәңгигә баһалишип, исмаилларға сетивәтти. Бу кишиләр Йүсүпни Мисирға елип кәтти.
29Йүсүп содигәрләргә сетилғанда, Рубен йоқ еди. У қайтип кәлгәндин кейин, қудуқниң йениға берип, Йүсүпниң йоқлиғини көрүп, ечинған һалда кийимлирини житип, 30қериндашлири турған йәргә берип:
— Йүсүп йоқ! Өйгә қандақ баримән? — деди.
31Буниң билән улар өшкидин бирни боғузлап, Йүсүпниң ала тонини өшкиниң қениға миләп, 32атисиниң алдиға апирип:
— Биз бу ала тонни тепивалдуқ, бу Йүсүпниңму қандақ? — деди.
33Яқуп бу тонни тонуп:
— Бу мениң оғлумниңғу! У җәзмән жиртқуч һайванларға йәм бопту! — деди.
34Яқуп һәсрәттә кийимлирини житип ташлап, матәм кийимини кийип, оғли үчүн узунғичә һаза тутти. 35Униң қиз-оғуллириниң һәммиси униңға тәсәлла бәрсиму, қобул қилмиди. У:
— Мән таки өлгичә, оғлумға һаза тутимән! — деди.
У оғли Йүсүп үчүн давамлиқ һәсрәт чәкти.
36Шу арилиқта Мидияндин кәлгән һелиқи содигәрләр Йүсүпни Мисирға апирип, уни падишаниң бир әмәлдари — ясавуллар башлиғи болған Потифарға сетивәткән еди.
လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု
:
အေရာင္မွတ္ခ်က္
မၽွေဝရန္
ကူးယူ
မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti