ရောမ 4မွ လူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ က်မ္းပိုဒ္မ်ား။

မၽွေဝရန္

သူသည် သံသယကင်းစွာဖြင့် ဘုရားသခင်၏ကတိတော်ကို ယုံကြည်သည်ဖြစ်၍ သူ၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သူ့ကို တန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံစီပြီးလျှင် ဘုရားသခင်ကိုလည်း ချီးမွမ်းလေ၏။ ထို့ပြင် အာဗြဟံက ဘုရားသခင်သည် မိမိကတိပီးထားသည့်အတိုင်း လုပ်ဆောင်တော်မူသောဘုရားဖြစ်သည်ဟု အပြည့်အဝ ယုံကြည်ခလေ၏။

ကျမ်းစာ လာသည်ကား “ငါသည် သင့်ကို များစွာသော လူမျိုးအပေါင်း၏ အဖ ဖြစ်စီပြီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုအာဗြဟံသည်ကား၊ သီသောသူကို အသက်ရှင်စီတော်မူထသော၊ မဖြစ်သိမ့်သောအရာတိကို ဖြစ်စီတော်မူထသော၊ သူယုံကြည်သည့် ဘုရားသခင်၏မျက်မှောက်တော်၌ ငါရို့၏ အဖဖြစ်လေ၏။

ထိုအသျှင်ယေသျှုသည် ငါရို့အပြစ်ကြောင့် အသီခံတော်မူ၍ ငါရို့ကို ဖြောင့်မတ်ရာသို့ ရောက်စီခြင်းငှာ သီခြင်းမှ ထမြောက်တော်မူလာခြင်း ဖြစ်၏။

အာဗြဟံသည် မျှော်လင့်စရာအကြောင်း မဟိသော်လည်း ယုံကြည်၍ မျှော်လင့်လျက်နိန်သောကြောင့် သူအား “သင်၏အမျိုးအနွယ်ကို ဤသို့ ဖြစ်စီလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူခသည့်အတိုင်း လူမျိုးအပေါင်း၏ အဖ ဖြစ်လာခ၏။

ထို့ကြောင့် ကတိတော်သည် အာဗြဟံ၏ အမျိုးအနွယ်အားလုံးကို ဘုရားသခင်၏အခမဲ့ လက်ဆောင်အဖြစ်ဖြင့် အာမခံဟိစီခြင်းငှာ ယုံကြည်ခြင်းပေါ်တွင် အခြေခံထားခြင်းဖြစ်၏။ ထိုကတိတော်သည် ပညတ်တရားကို ကျင့်သောသူတိ အတွက် မဟုတ်၊ အာဗြဟံကဲ့သို့ ယုံကြည်သောသူတိ အတွက် ဖြစ်၏။ အာဗြဟံသည်ကား ငါရို့ယုံကြည်သူအားလုံး၏ ယုံကြည်ခြင်းဖခင် ဖြစ်၏။

“မိမိပြစ်မှားသော အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်ခြင်းခံရ၍ အပြစ်မှ လွတ်မြောက်ခွင့်ရသော သူရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏။ ထာဝရဘုရားက မိမိ၏အပြစ်ကို မှတ်ယူခြင်းမခံရသော သူသည် မင်္ဂလာဟိ၏” ဟု ဆိုသတည်း။

ကျမ်းစာလာသည်ကား၊ “အာဗြဟံသည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်သည်ဖြစ်၍ သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းကြောင့် ဘုရားသခင်က သူကို ဖြောင့်မတ်သည်ဟု လက်ခံတော်မူခ၏”