1
ยอห์นผู้ให้บัพติศมาเตรียมทาง
(มธ.3:1-11; ลก.3:2-16)
1ข่าวประเสริฐเรื่องพระเยซู พระเมสสิยาห์#1:1 หรือ พระเยซูคริสต์ พระเมสสิยาห์ (ภาษาฮีบรู) และ พระคริสต์ (ภาษากรีก) ทั้งสองคำมีความหมายว่า ผู้ที่ได้รับการเจิมตั้ง พระบุตรของพระเจ้า#1:1 ฉบับสำเนาบางฉบับไม่มี พระบุตรของพระเจ้า ทุกอย่างเริ่มต้น 2ตามที่เขียนไว้ในหนังสือของผู้เผยพระวจนะอิสยาห์ว่า
“เราจะส่งทูตของเรามาก่อนท่าน
เพื่อเตรียมทางไว้ให้ท่าน#1:2 มลค.3:1
3เสียงของผู้หนึ่งร้องในถิ่นทุรกันดารว่า
‘จงเตรียมทางสำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า
จงทำทางให้ตรงสำหรับพระองค์’ ”#1:3 อสย.40:3
4แล้วยอห์นผู้ให้บัพติศมาก็ปรากฏตัวในถิ่นทุรกันดาร และเทศนาเรื่องบัพติศมาที่แสดงถึงการกลับใจใหม่เพื่อรับการอภัยบาป 5ผู้คนทั่วแคว้นยูเดียและชาวกรุงเยรูซาเล็มพากันมาหายอห์น เมื่อสารภาพบาปทั้งหลายแล้ว ยอห์นก็ให้พวกเขารับบัพติศมาในแม่น้ำจอร์แดน 6ยอห์นสวมเสื้อผ้าที่ทำจากขนอูฐ คาดเข็มขัดหนัง และกินตั๊กแตนกับน้ำผึ้งป่าเป็นอาหาร 7เขาประกาศว่า “หลังจากเรา จะมีผู้หนึ่งมาด้วยฤทธิ์เดชยิ่งกว่า ซึ่งเราไม่คู่ควรแม้แต่จะก้มลงแก้เชือกรองเท้าของพระองค์ 8เราให้พวกเจ้ารับบัพติศมาด้วย#1:8 หรือ ในน้ำ แต่พระองค์จะให้พวกเจ้ารับบัพติศมาด้วย#1:8 หรือ ในพระวิญญาณบริสุทธิ์”
พระเยซูรับบัพติศมาและถูกมารทดสอบ
(มธ.3:13-17; 4:1-11; ลก.3:21,22; 4:1-13)
9ในเวลานั้น พระเยซูมาจากเมืองนาซาเร็ธในแคว้นกาลิลี และรับบัพติศมาจากยอห์นในแม่น้ำจอร์แดน 10เมื่อพระเยซูขึ้นจากน้ำ ก็เห็นท้องฟ้าเปิดออก และพระวิญญาณลงมาอยู่บนพระองค์คล้ายนกพิราบ 11แล้วมีเสียงจากฟ้าสวรรค์ว่า “เจ้าคือลูกที่รักของเรา เราพอใจเจ้ายิ่งนัก”
12ทันใดนั้น พระวิญญาณก็ส่งพระองค์เข้าไปในถิ่นทุรกันดาร 13และพระองค์ถูกซาตานล่อใจ#1:13 ภาษากรีกสำหรับ ล่อใจ ยังหมายถึง ทดสอบ ตลอดสี่สิบวันในถิ่นทุรกันดารที่นั่นพระองค์อยู่กับสัตว์ป่าและพวกทูตสวรรค์มาปรนนิบัติพระองค์
พระเยซูประกาศข่าวประเสริฐ
14หลังจากยอห์นถูกจับขังคุก พระเยซูจึงกลับไปยังแคว้นกาลิลีและประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้า 15พระองค์พูดว่า “ถึงเวลาแล้ว อาณาจักรของพระเจ้ามาใกล้แล้ว จงกลับใจใหม่และเชื่อข่าวประเสริฐ”
พระเยซูเรียกสาวกกลุ่มแรก
(มธ.4:18-22; ลก.5:2-11; ยน.1:35-42)
16ขณะที่พระเยซูเดินอยู่ริมทะเลสาบกาลิลี ก็เห็นซีโมนกับน้องชายชื่ออันดรูว์กำลังทอดแหอยู่ที่ทะเลสาบ เพราะทั้งสองเป็นชาวประมง 17พระเยซูพูดว่า “จงตามเรามา แล้วเราจะตั้งเจ้าให้เป็นผู้หาคนแทนหาปลา” 18ทั้งสองก็ละแหตามพระองค์ไปทันที
19เมื่อพระองค์เดินต่อไปอีกหน่อยก็เห็นยากอบลูกชายเศเบดี กับยอห์นน้องชายกำลังเตรียมอวนอยู่ในเรือ 20พระองค์เรียกพวกเขาทันที ทั้งสองก็ละเศเบดีผู้เป็นพ่อไว้ที่เรือกับลูกจ้าง และตามพระองค์ไป
พระเยซูขับไล่วิญญาณโสโครก
(ลก.4:31-37)
21พระเยซูกับสาวกมาที่เมืองคาเปอรนาอุม เมื่อถึงวันสะบาโตพระองค์เข้าไปในธรรมศาลาและเริ่มสอน 22ผู้คนทึ่งในคำสอนของพระองค์ เพราะพระองค์สอนอย่างผู้มีสิทธิอำนาจ ต่างจากพวกครูสอนกฎบัญญัติ 23ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งในธรรมศาลาซึ่งมีวิญญาณโสโครกเข้าสิงก็ร้องขึ้นว่า 24“พระเยซูชาวนาซาเร็ธ ท่านต้องการอะไรจากพวกเรา จะมาทำลายพวกเราหรือ ข้ารู้ว่าท่านเป็นใคร องค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า!”
25พระเยซูสั่งอย่างเฉียบขาดว่า “เงียบ! ออกจากเขาเดี๋ยวนี้” 26วิญญาณโสโครกก็ทำให้คนนั้นชักอย่างรุนแรง กรีดร้องและออกจากตัวเขา
27ทุกคนประหลาดใจมากจึงถามกันว่า “นี่คืออะไร เป็นคำสอนใหม่และมีสิทธิอำนาจ! เขาสั่งได้แม้กระทั่งวิญญาณโสโครกและมันก็เชื่อฟัง” 28ข่าวของพระองค์จึงแพร่ไปอย่างรวดเร็วทั่วแคว้นกาลิลี
พระเยซูรักษาคนมากมาย
(มธ.8:14-17; ลก.4:38-41)
29ทันทีที่ออกจากธรรมศาลา พระเยซูกับสาวก รวมทั้งยากอบและยอห์น ก็ไปยังบ้านของซีโมนกับอันดรูว์ 30แม่ยายของซีโมนนอนเป็นไข้อยู่ พวกเขาจึงบอกพระเยซูทันที 31พระองค์จึงเข้าไปจับมือของเธอ พยุงให้ลุกขึ้น เธอก็หายไข้และมาปรนนิบัติพระองค์กับสาวก
32เย็นวันนั้นหลังจากตะวันลับฟ้า ผู้คนพาคนป่วย และคนถูกผีสิงมาหาพระเยซู 33คนทั้งเมืองมาออกันอยู่ที่ประตู 34พระเยซูรักษาโรคต่างๆ ให้คนมากมาย และยังขับผีออกหลายตน แต่พระองค์สั่งห้ามไม่ให้พวกผีพูด เพราะพวกมันรู้ว่าพระองค์คือใคร
พระเยซูอธิษฐานในที่เงียบสงบ
(ลก.4:42,43)
35ตอนเช้ามืดพระเยซูลุกขึ้น แล้วออกจากบ้านไปที่เงียบสงบเพื่ออธิษฐาน 36ซีโมนกับเพื่อนๆ ออกตามหาพระองค์ 37เมื่อพบแล้วก็ร้องบอกว่า “ทุกคนกำลังตามหาพระองค์!”
38พระเยซูตอบว่า “ให้เราไปที่อื่นในหมู่บ้านละแวกนี้กัน เราจะได้ไปเทศนาที่นั่นด้วย ที่เรามาก็เพื่อการนี้” 39แล้วพระองค์เดินทางไปทั่วกาลิลี เทศนาในธรรมศาลาของพวกเขาและขับผีออกหลายตน
พระเยซูรักษาคนโรคเรื้อน
(มธ.8:2-4; ลก.5:12-14)
40มีชายคนหนึ่งเป็นโรคเรื้อน#1:40 คำภาษากรีกดั้งเดิมสำหรับ โรคเรื้อน หมายถึงโรคผิวหนังต่างๆ ด้วยมาคุกเข่าอ้อนวอนพระองค์ว่า “ถ้าพระองค์เต็มใจ พระองค์ก็รักษาข้าพเจ้าให้หายได้”
41พระเยซูขุ่นเคือง#1:41 ฉบับสำเนาหลายฉบับว่า พระเยซูเต็มไปด้วยความสงสารจึงยื่นมือแตะตัวชายคนนั้นและพูดว่า “เราเต็มใจ จงหายสะอาดเถิด!” 42ทันใดนั้นโรคเรื้อนก็หายไปและตัวเขาก็สะอาด
43พระเยซูให้เขาไปทันทีกำชับว่า 44“จงระวัง อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร แต่จงไปแสดงตัวต่อปุโรหิต และถวายเครื่องบูชาสำหรับการหายโรคตามที่โมเสสสั่งไว้ เพื่อเป็นพยานกับพวกเขาว่าเจ้าหายโรคแล้ว” 45แต่เขาออกไปและเริ่มเล่าเรื่องนี้ไปทั่ว จนพระเยซูเข้าเมืองอย่างเปิดเผยไม่ได้อีก แต่ต้องอยู่ที่เปลี่ยวนอกเมือง กระนั้นผู้คนจากทุกหนทุกแห่งก็ยังมาหาพระองค์