اَدمی عیسی اِشتن شاگردش داد بکردنده و اَواننه باتشه: «حقیقتن، شامانه واترم، اِم فقیره ویوه زلیه همهی اَوانی که صُندوقک پول درندرنده، پرتر آدیشه. چون اَوه هَمبِلنه، اِشتن مال و ملال اضافشان آدا، امّا اِم زَلیَه اِشتن تی دَسینه، هر چیش که داشته آداشه، یعنی همه چیش که زندگی کردنه را داشته.»