«اَدَمی که روجَه گیرا، دو دیمان شوار اِشتن پَکَر آممانا، چون اَوه اِشتن دیمه حالتِه عوض آکَرنده تا مردمه وَرک، آماننده که روجَنده.حقیقتن، شامانه واتَرم، که اَوه اِشتن پاداششان اَرَکته. امّا وختی ته روجه گیری، اِشته سَره روعن آسون و اِشته دیمه بوشو تا مردم مَزاننده ته روجَیِش، بلکم اِشته آسمانیه په که چشمانک نوینه بینه، و اِشته په که نوینه چیان وینه، ته پاداش آدیه.