Жаратылыу 15 - 인기 성경 구절

공유

Ибрам Раббийге ийнаннганды да, Раббий муну анга тюзлюклюлюкге санагъанды.

Бу болуннган ишледен сора Ибрамгъа кёрюнюуде Раббийден быллай сёз келгенди: – Къоркъма, Ибрам, сени къоруулаучу – Менме. Аллыкъ саугъанг бек уллуду.

Сора Раббий аны чатырдан тышына чыгъарып: – Кёкге къарап, жулдузланы санап кёр: аланы санаяллыкъмыса? – деди. Сора: – Сени туудукъларынг да алай кёп боллукъдула, – деп къошду.

Анга жууапха Раббийден быллай сёз келгенди: – Сени мюлкюнге иелик этерик ол тюйюлдю, алай а сени уланынг боллукъду.

Раббий Ибрамгъа: – Сени туудукъларынг киши жерде киргинчиле боллукъларын билип къал, – деди. – Аланы анда къул этерикдиле да, ала тёртжюз жыл азап чегерикдиле.

Ибрам: – Я Раббий-Таала! Сен манга не берликсе? Мени сабийим жокъду, мюлкюм да дамасклы Элиезерге къаллыкъды, – деди.

Ол кюн Раббий Ибрам бла кесамат этип: – Мисирни сууундан башлап, уллу Эфрат суугъа дери бу жерни

Аморлуланы аманлыкъларыны мардасы алыкъа толмагъаны себепли, туудукъларынг бери тёртюнчю тёлюде къайтырыкъдыла.