Ап.паш 7 - 인기 성경 구절

공유

Стефан ӱмбаке кӱм кышкеныт, а тудыжо кумалын: «Господь Иисус, мыйын чонем нал». Вара пулвуйыш сукалтен, виян йӱк дене кычкыралын: «Господь! Тиде языкыштлан нуным ит титакле». Тыге каласымеке, тудо колен.

”Пылпомыш – Мыйын престолем, мланде – Мыйын йол шындыме верем. Мыланем могай пӧртым чоҥеда, але могай верыште Мый канаш тӱҥалам? – ойла Господь.

Тунам нуно чот кычкыраш тӱҥалыныт, пылышыштым петыреныт да Стефан ӱмбаке ик еҥ семын керылтыныт. Нуно тудым ола деч ӧрдыжкӧ шӱдырен луктыныт да, пушташ манын, ӱмбакыже кӱм кышкаш тӱҥалыныт. А таныклыше-влак ӱмбал вургемыштым Савл лӱман самырык пӧръеҥын йол воктекыже кудаш пыштеныт.