Лука 10 - 인기 성경 구절

공유

Мин эһиэхэ моҕойдору, сүлүһүннээх ооҕуйдары уонна өстөөх хайа баҕарар күүһүн самнары баттыыр былааһын биэрэбин; эһиэхэ куһаҕаны туох да кыайан оҥоруо суоҕа.

«Марфа, Марфа! – диэбитэ Иисус. – Элбэххэ да кыһаллаҕын, түбүгүрэҕин, дьиҥэр, биир эрэ суол наада эбээт. Мария саамай бастыҥын талан ылла, онтуката киниттэн былдьаныа суоҕа».

«„Айыы Тойон Таҥараҕын ис сүрэххиттэн, ис дууһаҕыттан, туох баар өйгүнэн-санааҕынан, күүскүнэн-күдэххинэн барытынан таптаа“ уонна „чугастааҕыгын, бэйэҕин таптыырыҥ курдук, таптаа“», – диэн эппиэттээбитэ киһи.

баралларыгар эппитэ: «Бурдук үүнүүтэ өлгөм, ол гынан баран бурдук быһааччы аҕыйах, онон буспут бурдук Тойонуттан бурдугун быһыытыгар үлэһиттэри ыытарыгар көрдөһүҥ.

Түөкүттэргэ түбэспит киһиэхэ бу үс киһиттэн, эн санааҕар, хайалара чугас буолуоҕай?» «Киниэхэ амарахтык сыһыаннаспыт киһи», – диэбитэ сокуонньут. «Чэ, бар, эн эмиэ ити киһи холобурун тутуһар буол», – диэбитэ Иисус киниэхэ.

Барыҥ! Мин эһигини бөрөлөр ортолоругар, барааннары ыытардыы, ыыталыыбын.