انجیلِ مَتّی 6ರಿಂದ ಜನಪ್ರಿಯ ಬೈಬಲ್ ವಚನಗಳು

ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ

امّا ایشا اَوَل وَ دینِ پادشاییِ خدا وِ عدالتِ وِّ بِیت، اوسِه تَمومِ اینگَل هم وَ ایشا عطا ایابو.

پَ هولِ صَبا نَه نَیاشتَه بِیت، سی‌یِکِه صَبا هول‌و‌هراسِ خِشَه دارِه. گِرفتاری‌یَلِ اُمرو سی اُمرو بَسِه!»

«پَ وَ ایشا ایگُم، هولِ زِندِیی خِتونَه نَیاشتَه بِیت که چه بِخَریت یا چه بنوشیت، وِ نَه هولِ بَیَنِ خِتون که چه کِنیت وَ وَر. مَه زِندِیی وَ غذا وِ بَیَن وَ لباس مهمتر نی؟

امّا تِ موقِی که دعا ایکِنی بِرَه مِنِه تو خُوت، دَرَ بویَند وِ طِی بُو آسمونیت که مِنِه خفایَه، دعا کُ. اوسِه بُوت که مِنِه خَفا ایبینِه، وَت پاداش اییِه.

پَ ایشا ایطو دعا کِنیت: «ای بُو ایما که مِنِه آسمونی، نومِ تِ مقدس بو. پادشاییِ تِ بیایِه. ارادۀ تو، هَموطو که مِنِه آسمون اَنجوم ایابو، وَ ری زمین هم وَ اَنجوم بِرَسِه.

نونِ روزیِ ایما نَه اُمرو وَ ایما عطا کُ.

وِ قرضَلِ ایما نَه بویَخش، هَموطو که ایما هم قرضدارَلِ خِمونَه ایبَخشیم

وِ ایما نَه مِنِه امتحان مَیار، بلکم وَ دَسِ شریر نجاتِمون بِیِه. سی‌یِکِه پادشایی وِ قدرت وِ جلال، تا ابد این تِنِه. وَراسی.»

سی‌یِکِه اَر ایشا خطایَل مردمَه بویَخشیت، بُو آسمونی ایشا هم خَطایَلِ ایشا نَه ایبَخشِه.

باهِندِه‌یَلِ آسمونَه سیل کِنیت که نَه ایکارِن وِ نَه ایبِرِن وِ نَه مِنِه امبارَل ذخیرَه ایکِنِن بِی ای هَمَه بُو آسمونی ایشا وَشون روزی اییِه. مَه ایشا وَ اونگَل نَه باارزشتَریت؟

«وَ ری زمین گنج ذخیرَه مَکنیت، جِیئی که بید وِ زنگ، وَش ایزَنِه و یا دِزَل نقاب ایزَنِن وِه نَه ایدِزِن. بلکم گنجِ خِتونَه مِنِه آسمون ذخیرَه کنیت، وُچه که بید وِ زنگ نیزَنِه وِ دِزَل نقاب نیزَنِن وُ وِه نَه نیدِزِن. سی‌یِکِه گنجِت هر جایَه، دلِت هم هَموچِنِه.»

«هیشکَه نیتَرِه دِتا اربابَه خذمت کِنه، سی‌یِکِه یا وَ یکی نفرت داره وُ وَ یِکیدَه محبت ایکِنِه، وِ یا سرسِپردۀ یکی ایابو وِ یِکیدَه نَه خوار ایکِنِه. نیتریت هم بندۀ خدا بِیت، هم بندۀ پیل.»

پَ اَر خدا علف بیابونَه که اُمرو هِسی وِ صبا وِردایَه ایابو مِنِه تنور، ایطو ایپوشَنِه، مَه ایشا نَه، ای کم‌ایمونَل، مهلی بِختَر نیپوشَنِه؟

پَ تِ وختی صدقه ایئی، کاری کُ که دسِ چَپِت وَ اوچیئی که دسِ راسِت ایکِنِه، باخَوَر وانَبو، تا صدقۀ تِ مِنِه خَفا بو؛ اوسِه بُو آسمونی‌ای که تَمومِ رازَلَه دونِه، وَ تِ پاداش اییِه.»

«حَواستون بو که کارَلِ خوبِتونَه وَرِ تییِۀ مردم وَجا مَیاریت، بِی ای نیت که ایشانَه بِوینِن، اَندِی طِی بُو آسمونیتون که مِنِه آسمونَه، پاداشی نَیاریت.

«موقِی که روزَه ایگِریت، مِی ریاکارَل پَکِ پوزِتون مِنِه یَک نَبو، سی‌یِکِه اونگَل ری خِشونَه مِنِه یَک ایکَشِن تا طِی مردم، خِشونَه روزَه‌دار نِشون بییِن. وَراسی، وَ ایشا ایگُم، که اونگَل تَمومِ پاداشِ خِشونَه گِرُتِنِه. امّا تِ وختی روزَه ایگِری، وَ سرِ خُوت روغن بِزَه وِ ری خِتَه بِشور تا مردم نَفَمِن که وَ روزه یِی، بلکم تِنا بُو آسمونیت که وَ هَمَه چی خَوَر دارِه بِیونِه، وِ بُو آسمونیت که چییَلی نَه که مِنِه خَفایَه ایبینِه، وَت پاداش اییِه.»