ปฐมกาล 31

31
ยาโคบ/หนีไป/จาก/ลาบัน
1ยาโคบ/ได้ยิน/ลูกๆ ของ/ลาบัน/พูดกันว่า “ยาโคบ/เอา/ทุกสิ่ง/ที่/เป็น/ของ/พ่อ/เรา/ไป ที่/เขา/ร่ำรวย/ขึ้นมา/ทั้งหมด/นี้/ก็/ได้/มา/จาก/สิ่ง/ที่/เป็น/ของ/พ่อ/ของเรา/แท้ๆ” 2และ/ยาโคบ/สังเกต/ว่า/ลาบัน/เมินหน้า/หนี/ตน/ซึ่ง/ต่าง/ไป/จาก/แต่ก่อน
3แล้ว/องค์พระผู้เป็นเจ้า/ตรัส/กับ/ยาโคบ/ว่า “จง/กลับ/ไป/ยัง/ดินแดน/ของ/บิดา/ของ/เจ้า ไป/หา/ญาติพี่น้อง/ของ/เจ้า และ/เรา/จะ/อยู่/กับ/เจ้า”
4ยาโคบ/จึง/ให้/คน/ไป/ตาม/ราเชล/กับ/เลอาห์/ออกมา/พบ/เขา/ที่/ทุ่ง/ซึ่ง/เขา/เลี้ยงสัตว์/อยู่ 5เขา/บอก/นาง/ทั้งสอง/ว่า “ฉัน/เห็นว่า/ท่าที/ของ/พ่อ/เธอ/ต่อ/ตัว/ฉัน/เปลี่ยนไป แต่/พระเจ้า/ของ/พ่อ/ฉัน/สถิตอยู่/กับ/ฉัน 6เธอ/สอง/คน/ก็/รู้ว่า/ฉัน/พากเพียร/ทำงาน/ให้/พ่อ/ของ/เธอ/ด้วย/สุดกำลัง 7แต่/พ่อ/ของ/เธอ/ก็/ยัง/บิดพลิ้ว/ผิดสัญญา/ค่าจ้าง/ของ/ฉัน/ถึง/เป็น/สิบ/ครั้ง แต่/พระเจ้า/ไม่/ทรง/ยอมให้/เขา/ทำ/อันตราย/ฉัน 8ถ้า/เขา/กล่าว/ว่า ‘สัตว์/ลายด่าง/จะ/เป็น/ค่าจ้าง/ของ/เจ้า’ สัตว์/ทุก/ตัว/ใน/ฝูง/ก็/จะ/ตกลูก/เป็น/ลายด่าง และ/ถ้า/เขา/กล่าว/ว่า ‘สัตว์/ลาย/ริ้ว/จะ/เป็น/ค่าจ้าง/ของ/เจ้า’ สัตว์/ทั้งฝูง/ก็/จะ/ตกลูก/เป็น/ลาย/ริ้ว 9ดังนั้น/พระเจ้า/จึง/ทรงยึด/เอา/ฝูงสัตว์/จาก/พ่อ/ของ/เธอ/มา/ประทาน/แก่/ฉัน
10“ครั้งหนึ่ง/ใน/ฤดู/ผสมพันธุ์ ฉัน/ฝันไป/ว่า/ฉัน/เงยหน้า/ขึ้น/เห็น/แพะ/ตัวผู้/ที่/กำลัง/ผสมพันธุ์/มี/ลาย/ริ้ว ลายด่าง หรือ/ลายจุด 11ทูต/ของ/พระเจ้า/กล่าว/กับ/ฉัน/ใน/ฝัน/ว่า ‘ยาโคบ/เอ๋ย’ ฉัน/ตอบว่า ‘ข้าพเจ้า/อยู่/ที่นี่’ 12และ/ทูต/นั้น/กล่าว/ว่า ‘จง/เงยหน้า/ขึ้น/ดูเถิด แพะผู้/ที่/กำลัง/ผสมพันธุ์/นั้น/ล้วน/มี/ลาย/ริ้ว ลายด่าง หรือ/ลายจุด/เพราะ/เรา/ได้/เห็น/ทุกอย่าง/ที่/ลาบัน/ทำ/กับ/เจ้า 13เรา/คือ/พระเจ้า/แห่ง/เบธเอล ที่/ซึ่ง/เจ้า/ได้/เจิม/เสา/และ/ได้/กล่าว/ปฏิญาณ/ไว้/กับ/เรา บัดนี้/เจ้า/จง/ออก/จาก/แผ่นดิน/นี้/ทันที/และ/กลับ/ไป/ยัง/บ้านเกิด/เมือง/นอน/ของ/เจ้า’ ”
14แล้ว/ราเชล/กับ/เลอาห์/ตอบว่า “เรา/ยัง/มี/ส่วนแบ่ง/ใน/มรดก/ของ/พ่อ/อีก/หรือ? 15พ่อ/ไม่/ถือว่า/เรา/เป็น/เหมือน/คน/ต่างชาติ/หรอกหรือ? พ่อ/ไม่/เพียงแต่/ขาย/เรา แต่/ยัง/ใช้เงิน/ส่วน/ที่/เป็น/ค่าตัว/ของเรา/จนหมด 16แน่/ทีเดียว/ทรัพย์/สมบัติ/ทั้งสิ้น/ที่/พระเจ้า/ทรงเอา/มา/จาก/พ่อ/เป็น/ของเรา/กับ/ลูกๆ ฉะนั้น/เชิญ/ท่าน/ทำ/ทุกอย่าง/ตามที่/พระเจ้า/ตรัส/สั่ง/เถิด”
17แล้ว/ยาโคบ/จึง/ให้/ลูกๆ กับ/ภรรยา/ขึ้น/อูฐ 18ตัวเขา/ก็/ต้อน/ฝูงสัตว์/ทั้งหมด/ไป/ข้างหน้า/เขา พร้อมกับ/สิ่งของ/ต่างๆ ซึ่ง/เขา/สะสมไว้/ได้/ที่/ปัดดาน/อารัม ออก/เดินทาง/กลับไป/หา/อิสอัค/บิดา/ของเขา/ใน/แผ่นดิน/คานาอัน
19เมื่อ/ลาบัน/ออกไป/ตัด/ขน/แกะ ราเชล/ก็/ขโมย/เหล่า/เทวรูป/ประจำ/บ้าน/ของ/บิดา/ติด/ตัว/ไป/ด้วย 20ยิ่งกว่านั้น/ยาโคบ/หลอกลวง/ลาบัน/ชาว/อารัม/โดย/การ/ไม่บอก/ว่า/เขา/กำลัง/จะ/หนีไป 21เขา/จึง/ลอบหนี/ไป/พร้อมกับ/ข้าวของ/ทั้งหมด/ที่/มี เมื่อ/ข้าม/แม่น้ำ/ยูเฟรติส/แล้ว เขา/ก็/มุ่งหน้า/ไป/ยัง/แดน/เทือกเขา/กิเลอาด
ลาบัน/ไล่ตาม/ยาโคบ
22สามวัน/ต่อมา/มี/คน/บอก/ลาบัน/ให้/รู้/ว่า/ยาโคบ/หนีไป/แล้ว 23เขา/จึง/พา/ญาติ/พี่น้อง/ตาม/ล่า/ยาโคบ/ไป/เป็น/เวลา/เจ็ดวัน และ/ตาม/มา/ทัน/ที่/แดน/เทือกเขา/กิเลอาด 24คืนนั้น/พระเจ้า/ทรง/ปรากฏ/แก่/ลาบัน/คน/อารัม/ใน/ความฝัน/และ/ตรัส/ว่า “ไม่ว่า/อะไร/ก็ตาม จง/ระวัง อย่า/พูดจา/คุกคาม/ข่มขู่/ยาโคบ”
25ขณะที่/ยาโคบ/ตั้งเต็นท์/อยู่/ที่/แดน/เทือกเขา/กิเลอาด ลาบัน/ก็/ตาม/มา/ทัน/และ/ลาบัน/กับ/ญาติพี่น้อง/ก็/ตั้ง/ค่าย/ที่นั่น/ด้วย 26แล้ว/ลาบัน/จึง/กล่าว/กับ/ยาโคบ/ว่า “ทำไม/เจ้า/ทำ/อย่างนี้? เจ้า/ได้/หลอกลวง/เรา/และ/กวาดต้อน/ลูกสาว/ของเรา/มา/ราวกับ/เป็น/เชลยศึก 27ทำไม/เจ้า/ต้อง/แอบ/หนี/มา/และ/หลอกลวง/เรา? ทำไม/ไม่บอก/เรา/เพื่อ/เรา/จะ/ได้/ส่ง/เจ้า/มา/ด้วย/ความยินดี/ด้วย/การ/ร้องเพลง/พร้อมกับ/เล่น/พิณ/และ/รำมะนา? 28เจ้า/ไม่ยอม/แม้แต่/จะ/ให้/เรา/ได้/จูบลา/ลูกหลาน/บ้าง/เลย เจ้า/ได้/ทำ/สิ่ง/ที่/โง่เขลา 29เรา/มี/อำนาจ/ที่/จะ/ทำ/ร้าย/พวกเจ้า แต่/เมื่อ/คืนนี้/พระเจ้า/ของ/บิดา/เจ้า/กล่าว/กับ/เรา/ว่า ‘ไม่ว่า/อะไร/ก็ตาม จง/ระวัง อย่า/พูดจา/คุกคาม/ข่มขู่/ยาโคบ’ 30ที่/เจ้า/จาก/มา/เพราะ/อยากจะ/กลับไป/บ้าน/บิดา/ของ/เจ้า แต่/ทำไม/เจ้า/จึง/ขโมย/บรรดา/เทวรูป/ของเรา/ไป?”
31ยาโคบ/ตอบ/ลาบัน/ว่า “ฉัน/กลัว เพราะ/ฉัน/คิดว่า/ท่าน/จะ/ใช้/กำลัง/พราก/ลูกสาว/ของ/ท่าน/คืนไป/จาก/ฉัน 32แต่ถ้า/ท่าน/เจอ/เทวรูป/ของ/ท่าน/อยู่/กับ/ใคร เขา/จะ/ต้อง/ตาย ท่าน/จง/ค้นดู/ต่อหน้า/ญาติพี่น้อง/ของเรา/เอาเอง/เถิดว่า/มี/สิ่งใด/ที่/เป็น/ของ/ท่าน/อยู่/กับ/ฉัน/หรือไม่ ถ้า/มี/ก็/จง/เอาไป/เถิด” ยาโคบ/ไม่รู้ว่า/ราเชล/ได้/ขโมย/เทวรูป/มา
33ดังนั้น/ลาบัน/จึง/เข้าไป/ค้น/ใน/เต็นท์/ของ/ยาโคบ แล้ว/เข้า/ไป/ใน/เต็นท์/ของ/เลอาห์ และ/เต็นท์/ของ/สาวใช้/ทั้งสอง แต่/เขา/ไม่/พบ/อะไร หลังจาก/ออกมา/จาก/เต็นท์/ของ/เลอาห์ เขา/เข้า/ไป/ใน/เต็นท์/ของ/ราเชล 34ฝ่าย/ราเชล/ขโมย/เทวรูป/ประจำ/บ้าน/มา/ไว้/ใต้/กูบ/อูฐ/แล้ว/นั่ง/ทับ/ไว้ ลาบัน/ค้น/จนทั่ว/เต็นท์/แต่/ไม่/พบ/อะไร
35ราเชล/พูดกับ/บิดา/ของ/นาง/ว่า “ท่าน/เจ้าข้า ขอ/อย่า/โกรธ/ที่/ลูก/ไม่ได้/ยืนขึ้น/ต้อนรับ เพราะ/ลูก/กำลัง/มี/ประจำเดือน” ดังนั้น/เขา/จึง/ค้น/แต่/ไม่/พบ/เทวรูป/ประจำ/บ้าน
36ยาโคบ/ก็/โกรธ/และ/ตำหนิ/ลาบัน/อย่าง/รุนแรง เขา/ถาม/ลาบัน/ว่า “ฉัน/ไป/ก่อเรื่อง/อะไร/ไว้/หรือ? ฉัน/ไป/ทำ/ผิด/อะไร/มา ท่าน/จึง/ไล่ล่า/ฉัน/อย่างนี้? 37เมื่อ/ท่าน/ค้น/ข้าวของ/ทุกอย่าง/ของ/ฉัน/แล้ว ท่าน/พบ/อะไร/ที่/เป็น/ของ/ท่าน/บ้าง? จง/เอามา/วาง/ต่อหน้า/ญาติ/ของ/ท่าน/และ/ของ/ฉัน/เถิด ให้/พวกเขา/ตัดสิน/เรื่อง/ระหว่าง/เรา/ทั้งสอง
38“ฉัน/อยู่/กับ/ท่าน/มา/จนถึง/วันนี้/ก็/ยี่สิบ/ปี/แล้ว ฉัน/ไม่เคย/ทำให้/แพะ/แกะ/ของ/ท่าน/แท้งลูก ทั้ง/ฉัน/ก็/ไม่เคย/กิน/แกะ/ของ/ท่าน/เลย 39ตัวไหน/ถูก/สัตว์ร้าย/กัด/กิน ฉัน/ก็/ไม่ได้/เอาไป/ให้/ท่าน ฉัน/รับผิดชอบ/ความสูญเสีย/นั้นเอง และ/ท่าน/ก็/เรียกร้อง/ให้/ฉัน/ชดใช้/สัตว์/ทุก/ตัว/ที่/ถูก/ขโมยไป ไม่ว่า/จะ/หายไป/ตอน/กลางวัน/หรือ/กลางคืน 40ตอน/กลางวัน/ก็/ถูก/ความร้อน/แผดเผา ตอน/กลางคืน/ก็/ต้อง/ทน/เหน็บหนาว/จน/หลับตา/ไม่ได้ 41เป็น/อย่างนี้/ตลอด/ยี่สิบ/ปี/ที่/ฉัน/อยู่/ใน/ครอบครัว/ของ/ท่าน ฉัน/ทำงาน/ให้/ท่าน/สิบ/สี่/ปี/เพื่อ/จะ/ได้/ลูกสาว/สอง/คน/ของ/ท่าน และ/อีก/หก/ปี/เพื่อ/จะ/ได้/ฝูงสัตว์ และ/ท่าน/ยัง/เปลี่ยน/ค่าจ้าง/ของ/ฉัน/เป็น/สิบ/ครั้ง 42ถ้า/พระเจ้า/ของ/บรรพบุรุษ/ของ/ฉัน คือ/พระเจ้า/ของ/อับราฮัม/และ/พระเจ้า/ที่/อิสอัค/ยำเกรง/ไม่ได้/อยู่/กับ/ฉัน ท่าน/ก็/คงจะ/ให้/ฉัน/มา/มือเปล่า/เป็น/แน่ แต่/พระเจ้า/ทอดพระเนตร/ความ/ยากลำบาก/และ/การ/ตรากตรำ/ของ/ฉัน พระองค์/จึง/ทรง/ว่ากล่าว/ท่าน/เมื่อคืนนี้”
43ลาบัน/ตอบ/ยาโคบ/ว่า “ผู้หญิง/เหล่านี้/เป็น/ลูกสาว/ของเรา เด็กๆ ก็/เป็น/ลูกหลาน/ของเรา ฝูงสัตว์/เหล่านี้/ก็/เป็น/ฝูงสัตว์/ของเรา และ/ทุกอย่าง/ที่/เจ้า/เห็น/อยู่/นี้/ล้วนเป็น/ของเรา แต่/เรา/จะ/ทำ/อะไร/ลูกสาว/ของเรา และ/ลูกๆ ที่/พวก/นาง/ให้กำเนิด/ได้/เล่า? 44มาเถิด/ให้/เรา/ทำ/สนธิสัญญา/ระหว่าง/เจ้า/กับ/เรา ให้/เป็น/พยาน/หลักฐาน/ระหว่าง/เรา/ทั้งสอง”
45ดังนั้น/ยาโคบ/จึง/เอา/หิน/ก้อน/หนึ่ง/ตั้งขึ้น/เป็น/เสา 46แล้ว/เขา/บอก/กับ/ญาติ/ว่า “รวบรวม/ก้อนหิน/มา” ดังนั้น/พวกเขา/ก็/เอา/หิน/มา/กอง/รวมกัน/เป็น/พะเนิน และ/พวกเขา/ก็/รับประทาน/อาหาร/ด้วยกัน/ข้าง/กอง/หิน/นั้น 47ลาบัน/เรียก/กอง/หิน/นั้น/ว่า/เยการ์สหดูธา#31:47 เป็น/คำ/ภาษา/อารเมค/แปลว่ากอง/พยาน และ/ยาโคบ/เรียกว่า/กาเลเอด#31:47 เป็น/คำ/ภาษาฮีบรู/แปลว่ากอง/พยาน
48ลาบัน/กล่าว/ว่า “ใน/วันนี้/กอง/หิน/นี้/จะ/เป็น/พยาน/ระหว่าง/เรา/กับ/เจ้า” นี่/เป็น/เหตุ/ที่/กอง/หิน/นั้น/ได้/ชื่อ/ว่า/กาเลเอด 49ทั้ง/มี/ชื่อว่า/มิสปาห์#31:49 แปลว่าหอ/สังเกต/การณ์ด้วย เพราะ/เขา/กล่าว/ว่า “ขอให้/องค์พระผู้เป็นเจ้า/ทรง/เฝ้าดู/เรา/กับ/เจ้า/เมื่อ/เรา/จาก/กัน/ไป 50ถ้า/เจ้า/ข่มเหง/บรรดา/ลูกสาว/ของเรา/หรือ/มี/ภรรยา/ใหม่/นอกจาก/ลูกสาว/ของเรา ถึงแม้/ไม่มี/ใคร/อยู่/กับ/เรา ก็/ขอให้/จำไว้/ว่า/พระเจ้า/ทรงเป็น/พยาน/ระหว่าง/เจ้า/กับ/เรา”
51ลาบัน/กล่าว/กับ/ยาโคบ/ด้วยว่า “นี่/เป็น/กอง/หิน/และ/เสา/ซึ่ง/เรา/ตั้งไว้/ระหว่าง/เรา/กับ/เจ้า 52กอง/หิน/นี้/เป็น/พยาน/และ/เสานี้/เป็น/พยาน/ว่า เรา/จะ/ไม่/ล่วงล้ำ/ผ่าน/กอง/หิน/ไป/ทาง/เขต/แดน/ของ/เจ้า/เพื่อ/ทำร้าย/เจ้า และ/เจ้า/ก็/จะ/ไม่/ล่วงล้ำ/ผ่าน/กอง/หิน/และ/เสา/นี้/มา/ทาง/เขต/แดน/ของเรา/เพื่อ/ทำ/อันตราย/เรา 53ขอให้/พระเจ้า/ของ/อับราฮัม/และ/เทพเจ้า/ของ/นาโฮร์ คือ/บรรดา/พระ/ของ/บรรพบุรุษ#31:53 หรือพระเจ้า/ของ/อับราฮัม/และ/ของ/นาโฮร์ พระเจ้า/ของ/บรรพบุรุษของ/พวกเขา ทรงตัดสิน/ระหว่าง/เรา/และ/เจ้า”
ดังนั้น/ยาโคบ/จึง/กล่าว/ปฏิญาณ/ใน/พระนาม/พระเจ้า/ผู้/ซึ่ง/อิสอัค/บิดา/ของ/ตน/ยำเกรง 54เขา/ถวาย/เครื่อง/บูชา/ที่นั่น ที่/เทือกเขา/นั้น/และ/เชิญ/ญาติพี่น้อง/รับประทาน/อาหาร หลังจาก/รับประทาน/อาหาร/แล้วก็/พักค้างคืน/ที่นั่น
55เช้าตรู่/วันรุ่งขึ้น ลาบัน/จูบ/อำลา/และ/ให้/พร/ลูกหลาน/แล้วก็/เดินทาง/กลับ/บ้าน

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

ปฐมกาล 31: TNCV

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល