یِه رو دَ وختی عیسی مِنِه یکی وَ شهرَل بی، مِردی اومَه که جذام تموم بَیَنِشَه گِرُتَه بی. وختی او جذامی عیسی نَه دی، سَجدَه کِه وِ بی التماس گُت: «خداوند، اَر بِخِی ایتَری مِنَه شفا بِیی.» عیسی دَسِ خِشَه دِراز کِه وِ دَس نَها وَ ریش وِ گُت: «ایخوام؛ شفا بِگِه!» هَمو دَقَه، او مِرد وَ جذام شَفا گِرُت .