Akara Njirimara YouVersion
Akara Eji Eme Ọchịchọ

उत्‍पत्ति 29

29
याकूब लाबानको घरमा पुग्छन्‌
1याकूब आफ्‍नो बाटो लागे र पूर्वको देशपट्टि गए। 2अचानक उनी एउटा खेतबारीका बीचमा भएको इनारमा आइपुगे। इनारका चारैपट्टि तीन बथान भेडाहरू थिए। भेडाहरूले त्‍यो इनारको पानी पिउँथे। इनारको मुख एउटा ठूलो ढुङ्गाले छोपेको थियो। 3सबै भेडाका बथानहरू त्‍यहाँ आएपछि गोठालाहरूले त्‍यो ढुङ्गा पल्‍टाउँथे र भेडालाई पानी खुवाउँथे। त्‍यसपछि तिनीहरूले ढुङ्गा फेरि त्‍यसकै ठाउँमा राखिदिन्‍थे।
4याकूबले गोठालाहरूलाई सोधे, “ए साथी हो! तिमीहरू कहाँबाट आएका हौ?”
“हारानबाट।” तिनीहरूले जवाफ दिए।
5उनले सोधे, “के नाहोरका नाति लाबानलाई तिमीहरू चिन्‍छौ?”
“हो, चिन्‍छौं।” तिनीहरूले जवाफ दिए, 6“के उनी सन्‍चै छन्?” उनले सोधे। “उनी सन्‍चै छन्‌। उ हेर, उनका भेडाका बथान लिएर उनकी छोरी राहेल आउँदै छे!”
7याकूबले भने, “अहिले उज्‍यालै छ। भेडा-बाख्राहरू भेला गर्ने बेला भएको छैन। तिनीहरूलाई पानी खुवाएर फेरि चराउन लगे कसो होला?”
8तिनीहरूले उत्तर दिए, “हामी त्‍यसो गर्न सक्‍दैनौं, सबै भेडा-बाख्राहरू आइपुगेपछि मात्र इनारका मुखको ढुङ्गा हटाइन्‍छ र हामी तिनीहरूलाई पानी खुवाउँछौं।”
9याकूब यसरी तिनीहरूसँग बोलिरहेको बेलामा राहेल भेडाका बथानसित आइपुगिन्‌। 10मामाकी छोरी राहेललाई देखी याकूब इनारमा गए, ढुङ्गा हटाइदिए र भेडाहरूलाई पानी ख्‍वाइदिए। 11त्‍यसपछि उनले राहेललाई म्‍वाइँ खाए र खुसीले रुन लागे। 12उनले भने, “म तिम्रा बुबाकी बहिनी रिबेकाको छोरो हुँ।”
उनी बुबालाई भन्‍न दगुरेर गइन्‌। 13बुबाले आफ्‍ना भानिज याकूबको बारेमा सुने र दगुरेर उनलाई भेट्‍न आए, उनलाई अँगालो हाली म्‍वाइँ खाए र आफ्‍ना घरमा ल्‍याए। याकूबले सबै कुरा भनिसकेपछि 14लाबानले भने, “हो, साँचो हो, तिमी मेरो मासु र रगत हौ।” याकूब त्‍यहाँ एक महिना बसे।
राहेल र लेआका लागि याकूबको परिश्रम
15लाबानले याकूबलाई भने, “तिमी मेरा आफ्‍नै मानिस हौ भन्‍दैमा तिमीले सित्तैमा मेरो काम गर्नुपर्दैन। तिमी कति ज्‍याला लिन्‍छौ?” 16लाबानका दुईटी छोरीहरू थिए, जेठीको नाम लेआ र कान्‍छीको राहेल थियो। 17लेआका आँखा धमिला थिए तर राहेल हेर्नमा सुन्‍दरी राम्रा जिउ-डाल भएकी थिइन्‌।
18याकूबले राहेललाई माया गरे र भने, “मलाई राहेलसित विवाह गर्न दिने हो भने म सात वर्ष तपाईंको सेवा गर्नेछु।”
19लाबानले उत्तर दिए, “अरू कसैलाई दिनुभन्दा ता बरु म त्‍यसलाई तिमीलाई नै दिनेछु। ठीक छ, मसित बस।” 20याकूबले राहेलको लागि सात वर्ष काम गरे तर त्‍यो उनलाई थोरै दिनजस्‍तो लाग्‍यो, कारण उनले राहेललाई प्रेम गर्थे।
21तब याकूबले लाबानलाई भने, “अब समय पूरा भयो, मलाई तपाईंकी छोरीसित विवाह गर्न दिनुहोस्।” 22यसकारण लाबानले विवाहको भोज लाए र सबैलाई निम्‍त्‍याए। 23तर त्‍यस रात राहेलका सट्टामा लेआलाई उनले याकूबकहाँ पुर्‍याइदिए र याकूब उनीसित सुते। 24(लाबानले आफ्‍नी कमारी केटी जिल्‍पालाई लेआकी दासी बन्‍नलाई दिए।) 25भोलिपल्‍ट बिहान मात्र आफूसँग राती रहने लेआ रहिछन्‌ भनी याकूबलाई पत्तो भयो र उनले लाबानकहाँ गएर भने, “तपाईंले किन मसित यस्‍तो गर्नुभयो? म राहेलको निम्‍ति खटेको थिएँ। किन मलाई छल गर्नुभयो?”
26लाबानले उत्तर दिए, “यहाँ जेठीभन्दा अघि कान्‍छीको विवाह गरिदिने चलन छैन। 27विवाहको उत्‍सव सात दिन चल्‍नेछ, त्‍यतिञ्‍जेल पर्ख र त्‍यसपछि अरू सात वर्ष काम गर्न तयार छौ भने म तिमीलाई राहेल दिनेछु।”
28याकूब राजी भए। विवाहको सातदिने उत्‍सव सकेपछि लाबानले आफ्‍नी छोरी राहेललाई याकूबकी स्‍वास्‍नी हुनलाई दिए। 29(लाबानले आफ्‍नी कमारी केटी बिल्‍हालाई राहेलकी दासी हुनलाई दिए।) 30याकूब राहेलसित पनि सुते, उनले राहेललाई लेआलाई भन्दा बढी प्रेम गर्थे। अरू सात वर्ष उनले लाबानको सेवा गरे।
याकूबका छोरा-छोरीहरू
31परमप्रभुले देख्‍नुभयो कि लेआले राहेलको भन्दा कम प्रेम पाउँथी। यसकारण उहाँले उनको कोख खोलिदिनुभयो। तर राहेल बाँझी नै रहिन्‌। 32लेआले गर्भवती भएर एउटा छोरो जन्‍माइन्‌। उनले भनिन्‌, “परमप्रभुले मेरो दु:ख हेर्नुभयो, अब मेरा लोग्‍नेले मलाई प्रेम गर्नेछन्।” उनले बालकको नाम रूबेन राखिन्‌। 33उनले फेरि गर्भवती भएर अर्को छोरा जन्‍माइन्‌। उसले “परमप्रभुले मलाई यो छोरा पनि दिनुभयो किनभने म प्रेम पाउँदिनँ भनी उहाँले सुन्‍नुभयो” भनिन् र त्‍यसको नाम शिमियोन राखिन्‌। 34उनी फेरि गर्भवती भएर अर्को छोरा जन्‍माइन्‌। “अब मेरो लोग्‍ने मसँग बाँधिनेछन् किनभने मैले उनका निम्‍ति तीनवटा छोरा पाइसकें,” भनेर उनले त्‍यसको नाम लेवी राखिन्‌। 35फेरि पनि गर्भवती भएर उनले अर्को छोरा जन्‍माइन्‌। उनले “यसपालि म परमप्रभुको प्रशंसा गर्नेछु,” भनेर त्‍यसको नाम यहूदा राखिन्‌। त्‍यसपछि उनले छोरा-छोरी जन्‍माउन छोडिन्‌।

Mee ka ọ bụrụ isi

Kesaa

Mapịa

None

Ịchọrọ ka echekwaara gị ihe ndị gasị ị mere ka ha pụta ìhè ná ngwaọrụ gị niile? Debanye aha gị ma ọ bụ mee mbanye