Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan متی‌ٰ 6

Pataje

ولی اوّل اَزدُمبالَهِ پادشاهِنِ خدا و عدالت آنا بی، مِ موکَوا هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا اُ شما دَدَ اَبِه.

پَ نگرون صبا مَبی، اَسِی که صبا نگرونِنِ خوش اُشَه. مشکلات اِراز اَسِی اِراز بَسِه!

«پَ اُ شما اَگام، نگرون زندگیتو مَبی که چه بِخری یا چه واخری، و نِه نگرون بَدنتو که چه اُبار کِنی. مَ زندگی از خوراک و بَدن از جُمَه مهمتَه نی؟

ولی وَختی که دعا اَکنِش اُ تِک جات اُچا، دَر وابان و حَدِ بای آسِمونیت که از چَش پِنهونِه دعا بِکو. و بای آسِمونیت که چِی‌یَی پِنهونا اَبِنِه، اُ تو اَجر اَدَ.

«پَ شما اینا دعا بِکنی: «اَی بای اَما که تِی آسِموئِش، اسم تو مکدّس بِه. پادشاهیت بیاد. خواستَهِ تو، هَموناکِه تِی آسِمو اَنجوم اَبِه، لِی زِمی هم اَنجوم بِبِه.

نُنِ هر رازَمو، اِراز اُ اَما هادِ.

و کَرضیامو بِبَخش، هَموناکِه اَما هم، کسِی که اُ اَما کَرض شُهَه مُبَخشِدِ.

و مُن تِی امتحان مَیار، بلکه از دست شریر آزاد مُبِکو. اَسِی که پادشاهی و کُدرت و شکوه و جلال، تا اَبَد مال توئِه. آمین.

اَسِی که اَگَه شما خطائِی مردُما بِبَخشی، بای آسِمونیتو هم اُ شما اَبَخشِه.

اُ پرندَئِی آسِمو چَش بِکنی: آنایا نِه اَکَرِت و نِه جورُم اَکنِت و نِه تِی انباریا جمع اَدَکنِت، با اِ حالا بای آسِمونیتو اُ آنایا خوراک اَدَ. مَ شما بُری کِراماندیتَه از آنایا نِهی؟

«لِی زِمی اَسِی خوتو گنج جمع آمَکنی، جَی که بید و مانگ اَزاد و دُزیا دِئِت و اَدُزِت. بلکه اَسِی خوتو تِی آسِمو گنج جمع آکنی، آنکاکِه نِه بید و مانگ اَزاد و نِه دُزیا دِئِت و دُزی اَکنِت. اَسِی که هر جَی که گَنجُت بِه، دلُت هم آنکائِه.

«هِسکَه اُشناشابِه نوکر دوتا ارباب بِه، اَسِی که یا نَخچ یکی اُشنی و خاطر یِکِیدو شَئِه، یا اُ یکی وفادار اَبِه و اُ یِکِیدو خوار اَدَکو. شما تُناشابِه هم نوکر خدا بی و هم نوکر پول.

پَ اَگَه خدا اُ عَلاف صَحرو اینا اَپوشِنِه، اُ عَلافی که اِراز هَه و صبا اُ تِی تُنور اَبِئِت، مَ بُری بِشتَه اُ شما ناپوشِنِه، اَی کام ایمونیا؟

بلکه هر وَخت اُ فخیری کمک اَکنِش، مَهِر دست چپُت از کَری که دست راستُت اَکو باخبر بِبِه، تا کمکی که اَکنِش پِنهونی بِه؛ و بای آسِمونیت که چِی‌یَی پِنهونا اَبِنِه، اُ تو اَجر اَدَ.

«حَواستو بِه که کَرِی خیرتو جلووِ چَشِ مردم اَنجوم نِتی وَ اِ نیّتا که تُبِبِنِت، اَسِی که اینایی حَدِ باتو که تِی آسِموئِه، اَجری تُنی.

«وَختی که روزَه اَگِری، چُنِ ریاکاریا لوتُرُش مَبی، اَسِی که آنایا شَکلشو اَلِش اَکنِت تا اُ مردم نِشو هاتِت که روزَه هِت. حکیکتاً اُ شما اَگام که، آنایا اَجرشو شُگِرِتِه. ولی تو وَختی روزَه اَگِرِش، اُ سِرَت روغن بِزاد و لوت بِشُر تَ روزَه گِرِتَئِه تو نِه مردم، بلکه بای آسِمونیت که از چَش پِنهونِه بِبِنِه، و بای آسِمونیت که چِی‌یَی پِنهونا اَبِنِه، اُ تو اَجر اَدَ.