โยเอล 1
1
ตั๊กแตนทำแผ่นดินให้ร้างเปล่า
1พระวจนะของพระเจ้าที่มาถึงโยเอล บุตรของเปธุเอลว่าดังนี้
2ท่านผู้เฒ่าทั้งหลาย ขอจงฟังเรื่องนี้
ชาวแผ่นดินทั้งสิ้น ขอจงเงี่ยหูฟัง
สิ่งเหล่านี้เคยเกิดมาในสมัยของท่าน
หรือเกิดมาในสมัยบรรพบุรุษของท่านบ้างหรือ
3จงบอกให้ลูกของท่านทราบ
และให้ลูกบอกหลาน
และให้หลานบอกเหลนอีกชั่วอายุหนึ่ง
4สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยเดินกินเหลือ
ตั๊กแตนวัยบินก็กินเสีย
สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยบินกินเหลือ
ตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสีย
สิ่งใดที่ตั๊กแตนวัยกระโดดกินเหลือ
ตั๊กแตนวัยคลานก็กินเสีย
5พวกขี้เมาเอ๋ย ลุกขึ้นร้องไห้เถิด
นักดื่มเหล้าองุ่นทุกคนเอ๋ย จงคร่ำครวญเถิด
เพราะว่าเหล้าองุ่น
ถูกกีดกันไม่ให้มาถึงปากของเจ้าทั้งหลายแล้ว
6เพราะว่าประชาชาติหนึ่งได้ขึ้นมาสู้กับแผ่นดิน ของข้าพเจ้า
เขามีทั้งกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วน
ฟันของมันเหมือนฟันสิงห์#วว. 9:8
เขี้ยวของมันเหมือนเขี้ยวสิงห์ตัวเมีย
7มันได้ทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้าเสีย
และได้ปอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้า
มันลอกเปลือกออกและโยนทิ้งเสีย
กิ่งก้านก็ดูขาวโพลน
8จงโอดครวญอย่างหญิงพรหมจารีซึ่งคาดเอวด้วยผ้ากระสอบ
ที่ไว้ทุกข์ให้เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว
9ธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ถูกตัดขาดเสีย
จากพระนิเวศของพระเจ้า
ปุโรหิตก็โศกเศร้า
คือผู้ปรนนิบัติของพระเจ้า
10นาก็ร้าง
พื้นดินก็เศร้าโศก
เพราะข้าวถูกทำลายเสีย
เหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มี
น้ำมันก็ขาดมือไป
11ชาวนาทั้งหลายเอ๋ยจงงงงวยไปเถิด
ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ยจงคร่ำครวญ
เนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบารลี
เพราะผลของนาก็ถูกทำลายไปหมด
12เถาองุ่นก็เหี่ยว
ต้นมะเดื่อก็แห้งไป
ต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นท้อ
ต้นไม้ในนาทั้งสิ้นก็เหี่ยวไป
ความยินดีก็ประลาตไป
จากบรรดาบุตรของมนุษย์
13ท่านปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดเอวด้วยผ้ากระสอบและโอดครวญ
ท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชาจงคร่ำครวญ
ท่านผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้า
จงเข้าไป สวมผ้ากระสอบนอนค้างคืนสักคืนหนึ่ง
เพราะว่าธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชา
ได้ขาดไปเสียจากพระนิเวศแห่งพระเจ้าของท่าน
14จงเตรียมตัวทำพิธีอดอาหาร
จงเรียกประชุมตามพิธี
จงรวบรวมบรรดาผู้ใหญ่
และชาวแผ่นดินทั้งสิ้น
ไปยังพระนิเวศของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน
และร้องทูลต่อพระเจ้า
15อนิจจาหนอวันนั้น
เพราะวันแห่งพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว
วันนั้นจะมา เป็นการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์#อสย. 13:6
16อาหารถูกกีดกันออกไป
ต่อหน้าต่อตาของพวกเราแล้ว
ความร่าเริงและความยินดี
ก็ขาดไปจากพระนิเวศแห่งพระเจ้าของเราแล้ว มิใช่หรือ
17เมล็ดพืชก็แห้งตายอยู่ในดิน
ฉางก็ร้างเปล่า
ยุ้งก็หักพังลง
เพราะว่าข้าวก็ม้านแล้ว
18สัตว์เดียรัจฉานร้องครวญครางแล้วหนอ
ฝูงวัวก็สนเท่ห์
เพราะว่าไม่มีลานหญ้าให้มัน
แม้ว่าฝูงแพะแกะก็อ่อนระอาไป
19ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์
เพราะว่าไฟได้เผาผลาญ
ทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร
และเปลวไฟได้ไหม้
ต้นไม้ในทุ่งนาเสียหมดแล้ว
20ถึงแม้ว่าสัตว์ป่าก็ร้องทูลพระองค์ด้วย
เพราะว่าน้ำในห้วยแห้งไป
และไฟก็เผาผลาญ
ทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร
Currently Selected:
โยเอล 1: TH1971
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in