Ordtaka 1
1
1Ordtøke av Salomo, son til David, konge i Israel.
Ordtøka gjev visdom
2Ordtøka gjev visdom ¬og lærdom,
så ein skjønar vitug tale
3og tek imot tukt ¬som gjev framgang,
og lærer rettferd, rett ¬og ærlegdom.
4Dei gjev den urøynde klokskap
og ungdomen kunnskap ¬og omtanke.
5Den vise som høyrer dei, ¬aukar sin lærdom,
den vituge lærer ¬å styra sin tanke,
6så han skjønar ordtak ¬og bilettale,
ord av vismenn og ¬gåtene deira.
7Age for Herren ¬er opphav til kunnskap;
dårar vanvørder ¬visdom og tukt. #Job 28,28; Sal 111,10; Ordt 2,5; 9,10; 15,33
Gløym ikkje det du har lært!
8Høyr etter når far din ¬formanar deg, son,
og gløym ikkje det ¬som mor di har lært deg! #6,20; 23,22
9For det er ein fager krans ¬om ditt hovud,
ei kjede som pryder din hals.
10Fylg ikkje syndarar, son min,
når dei lokkar deg, #1,10 son min Såleis talar visdomslæraren til eleven sin.
11når dei seier: ¬«Kom og ver med oss!
Vi vil liggja på lur og drepa,
setja feller for skuldlause ¬utan grunn. #Mi 7,2
12Vi vil gløypa dei levande, ¬liksom dødsriket,
la dei gå heilt til grunne
lik dei som går i grav.
13Alle slag dyre eigneluter ¬skal vi finna,
fylla våre hus med røva gods.
14Du skal få kasta lodd med oss ¬om dette,
alle skal vi ¬ha same pengepungen.»
15Son min, slå ikkje lag ¬med dei,
hald foten din borte ¬frå deira stig!
16Dei spring så lett ¬etter det som er vondt,
og er snøgge til å renna ut blod. #6,18; Jes 59,7
17Det nyttar ikkje Πspenna ut nettet
så alle fuglane ser det.
18Men slike menneske ¬lurer på sitt eige liv,
dei set feller for seg sjølve.
19Så går det alle ¬som jagar etter vinning,
det tek livet av dei.
Visdomen kallar til bot
20Visdomsmøya ropar høgt ¬på gata,
lèt røysta si lyda på alle torg. #8,1; 9,3
21Midt i ståket ropar ho ut,
tek til ords ¬i dei opne byportane:
22Kor lenge skal de godtrune
elska godtruenskapen?
Kor lenge skal spottarane
ha glede av å spotta
og dårane hata kunnskap? #Sal 94,8
23Vend dykk hit ¬når eg refser,
så lèt eg mi ånd strøyma ¬ut over dykk
og gjev dykk kjennskap ¬til mine ord.
24De ville ikkje høyra ¬når eg ropa,
og ingen ansa ¬at eg rette ut handa; #Jes 65,12; 66,4; Jer 7,13
25de brydde dykk ikkje ¬om mine råd
og ville ikkje vita av ¬mine refsingsord.
26Difor skal eg le ¬når ulukka råkar dykk,
og spotta ¬når de vert slegne av redsle,
27når redsla fer fram ¬som eit uver,
når ulukka kjem som ¬ein storm,
og de vert ute ¬for trengsle og naud.
28Då ropar dei på meg, ¬men eg svarar ikkje;
dei leitar etter meg, ¬men finn meg ikkje. #Jes 59,2; Jer 11,11; Am 8,11f; Joh 7,34
29Fordi dei hata kunnskap
og ikkje valde å ottast ¬Herren,
30fordi dei ikkje ¬ville høyra på mitt råd
og vanvørde ¬alle mine refsingsord,
31difor skal dei få smaka ¬frukta av si åtferd
og mettast med det ¬dei sjølve har planlagt. #Jes 3,10f
32Fråfallet kostar ¬dei godtrune livet,
tryggleiken ¬tyner dårane.
33Men den som høyrer på meg, ¬skal bu trygt
og leva i fred ¬utan redsle for noko vondt.
Currently Selected:
Ordtaka 1: N78NN
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 1978, 1985 by The Norwegian Bible Society (Det Norske Bibelselskap). All rights reserved worldwide. Used by permission through agreement with UBS (United Bible Societies).
© 1978, 1985 Det Norske Bibelselskap. Alle rettar globalt. Brukt med løyve gjennom avtale med UBS (United Bible Societies).