Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o انجیل مرقس 2

Rhanna

وقتی عیسی اِم لاوش بشنوسه، اَواننه باتشه: «مریض آدمان طبیب گه، نه سالمه آدمه. از آمییه نییم تا صالح آدمان دعوت بکرم، بلکم آمییم تا گناهکار آدمان دعوت بکرم که توبه بکرنده.»

عیسی وقتی چوان ایمانش بینده، اَ فَلَجَه مردکنه باتشه: «زا، اِشته گناهان بَخشِسه ببنده.»

عیسی اَواننه باتشه «مقدسه شنبه، انسان را رَچ آبیه، نه انسان، مقدسه شنبه را.

امّا وقتی که جماعته پِر بییَنه واسِنه نتانسشانه اَوه عیسی نزدیک بیبینده، عیسی کفاینه سره سقفشانه اَکتا. سقفه آکردنه پَش، اَ فلجه مردکشان هَ تشکی نه که چَوه سَرک خُته به، بخرسانسه جیر.

امّا چِمه واسنه که بِزانا انسانه زا گلک قدرت و اقتدار داره که گناهان ببخشِه» - اَ فلجه مردکنش باته: - «تنَه واجم، بِیض، اِشته یاگا اَپرچین و بِش کییه.»

اِم فلجنه، کامین واتن راحت تره، اِم که ”اِشته گناهِه بَخشِسه ببنده“ یا اِم که ”بِیض و اِشته یاگا اَپرچین و بمج“؟

اَ مردک بِهِشت و اَلَبحل اِشتن یاگاش اَپرچی و چوان همان چشمان پرانک اَگارنه بَرشه. ایزه که همه تعجبشان کرده به و خداشان شکر کردرده و واتردشانه: «هرگز ایزنه چی ای ویندمان نِبِه.»