Oblíbené biblické verše z انجیلِ مَتی 6

Sdílet

اما شِما اول دِ دُمِ پاتشائی خدا وَ عدالتِ او بوئیت، اوسِه گِردِ یِنُو هَم وِ شِما عطا موئَه.

پس دِلدِهولِ صُو نوئیت؛ سی یَکه صُو دِلدِهولی خُوشِه دارَه. گرفتاری اِیمرو سی اِیمرو بَس اَ!

«پس وِ شِما مُوئِم، دِلدِهول زِنِه‌ئی خُوتُو نوئیت كِه چی بُحُوریت وَ یا چی وِراشِنیت، وَ نَه دِلدِهولِ بدنِ خُوتُو كِه چی بَکیت دِ وَر. مَه زِنِه‌ئی دِ خوراک وَ بدن دِ لباس مهمتِر نی؟

اما تو، هِه کِه دعا می‌کی وِ اتاقِ خُوت رُو، دَرِ نِه بَوَن وَ تِه بُوَه آسمُونی خُوت کِه دِ خفا اَ، دعا کُو. اوسِه بُوَه تو کِه دِ خفا مِئی‌نَه، وِ تو پاداش مِی‌ئَه.

پس شِما وِ چِنی دعا بَکیت: «اِ بُوَه اِیما کِه های دِ آسمُو، نُومِ تو مقدس با. پاتشائی تو بیایَه. اِرادَه تو، هِه چِنُو كِه دِ آسمُو اَنجُوم موئَه، دِ زِمی هَم وِ اَنجُوم بَرَسَه.

نُونِ روزُونَه اِیما نِه اِیمرو وِ اِیما عطا کُو.

وَ قَرط‌یا اِیما نِه بَوَخش، چِنُوکِه اِیما هَم قَرط‌داریا خُومُو نِه می‌وَخشِنیم.

وَ اِیما نِه اِمتحُو نَک، بلکِم دِ دَسِ شریر راهائی بِه. سی یَکِه پاتشائی وَ قدرت وَ جِلال، تا ابد هینِ تونَه. آمین.»

«سی یَکِه اَر شِما خَبط‌یا مردِمِ نِه بَوَخشِنیت، بُوَه آسمُونی شِما هَم خَبط‌یا شِما نِه می‌وَخشِنَه.

بالِنَه‌یا آسمُو نِه سِیل بَکیت کِه نَه می‌كارَن وَ نَه دِرُو می‌کَن وَ نَه دِ اَماریا جمع می‌کَن وا ایی همَه بُوَه آسمُونی شِما وِ وِنُو روزی مِی‌ئَه. مَه شِما دِ وِنُو خیلی قیمَتی‌تِر نیسیت؟

«وِ ری زِمی گنج اَنُوختَه نَکُو، جائی‌ کِه بید وَ ژَنگ، وَه نِه مُوحُورَه وَ یا دُوزیا دالُو می‌زِنَن وَه نِه مُوئُوزَن. بلكِم گنجِ خُوتِه دِ آسمُو اَنُوختَه کُو، جائی‌ کِه بید وَ ژَنگ، وَه نِه نِمُوحُورَه وَ دُوزیا دالُو نِمی‌زِنَن وَ وَه نِه نِمُوئُوزَن. سی یَکه هَر جا گنجِ تونَه، دِلِ تو هَم ها اُوچِه.

«هیشکَه نَتُونَه دو اربابِ نِه خدمت بَکَه، سی یَکِه یا دِ یَکی بَیئِش میا وَ وِ او یَکی هَنی محبت دارَه، وَ یا وِ یَکی اِرادَت پیا می‌کَه وَ او یَکی هَنی نِه کُچِک می‌کَه. نَتُونیت هَم خدا نِه خدمت بَکیت وَ هَم پیلِ نِه.

پس اَر خدا عِلَفِ صَحرا نِه کِه اِیمرو هی وَ صُو دِ تَنیر وَنَه موئَه، چِنی می‌پوشِنَه، مَه شِما نِه، اِ کَم ایمُونیا، وِ مراتِب بیتِر نِمی‌پوشِنَه؟

اما تو هِه کِه صِدَقَه مِئی، چِنُو کُو کِه دَسِ چَپِت دِ اوچیئی کِه دَسِ راسِت می‌کَه، واخَوَر نوئَه. تا صِدَقَه تو دِ خَفا با؛ اوسِه بُوَه آسمُونیئی کِه گِردِ سِریا نِه دُونَه، وِ تو پاداش مِی‌ئَه.

«حَواسِتُو با كِه کاریا خو خُوتُو نِه دِ وَرِ چَشِ مردِم وِ جا نیاریت، وِ ایی نیت کِه شِما نِه بِئینَن، وَرنَه تِه بُوَه آسمُونی خُوتُو کِه ها دِ آسمُو، پاداشی ناریت.

«هِه کِه روزَه مِئی‌ریت، چی ریاكاریا پِتِ‌ریتُو دِ یَک نوئَه، سی یَکه وِنُو نوکِ‌ریشُو نِه دِ یَک مِی‌کَشَن تا تِه مردِم، روزَه‌دار نِشُو بِئَه‌ن. وِ راسی، وِ شِما مُوئِم، كِه وِنُو پاداشِ خُوشُو نِه گِرِتِنَه. اما تو هِه کِه روزَه مِئی‌ری، وِ سَرِ خُوت رِغُو بَزِه وَ ری خُوتِه بَشور تا مردِم واخَوَر نوئَن های وِ روزَه، بلكِم تَنیا بُوَه آسمُونی تو کِه دِ همَه چی خَوَر دارَه دُونِسوئَه، وَ بُوَه آسمُونی تو کِه چیائی کِه دِ خفا اَ مِئینَه، وِ تو پاداش مِی‌ئَه.