اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 12
12
روحانی عطایا
1اِسا اِی بِرارون نِخوامبه روحانی عطایائه خَوِری، بی خَوِر بوئین. 2دوندِنی اون مووقه ای که بِتپَرس بینی، گمرا بَینی و لالِ بِتهائه سَمت بَکِشی بونِسِنی. به هر حال هر جور که بییه شما ره شه سَمت کَشینه 3پَس شِما ره گامبه هر کی که خِدائه روحِ طریق گَب بَزِنه، هیچ وَخت نارنه لعنِت بر عیسی، و هیچکی اِلّا روح القُدُسِ طریق نَتونده باره «عیسی، خِداوندِ»
4جورواجورِ عطایا دَره، ولی روح هَمونِ؛ 5جورواجورِ خِدمِت ها دَره، ولی خِداوند هَمونِ؛ 6جورواجورِ کارها دَره، ولی هَمون خِدائه که همه ره همه چیِ دِله قِوَّت دِنه.
7خِدائه روحِ ظاهر بَیّن، هر کسِ وِسه، همهِ منفعتِ وِسه هِدا بونه. 8چوون که یه نَفِرِ خِدائه روحِ طریق حِکمتِ کِلام هِدا بونه، یِتا دییه ره هَمون روحِ طریق، مَعرفتِ کِلام هِدا بونه، 9و یه نَفِر، هَمون روحِ طَریق، ایمون و یه نَفِرِ دییه اَی هَمون روحِ طریق، شِفا هِدائِن عطایا هِدا بونه. 10یه نَفِرِ مُعجزاتِ اِنجام هِدائِنِ قِدرَت هِدا بونه و یه نَفِرِ دییه ره نَبِوَّت، و یه نَفرِ روح هائه تشخیص هِدائِنِ قِدرَت هِدا بونه. یه نَفِرِ، جورواجورِ زِوون ها، گَب بَزوئِنِ وِسه هِدا بونه و یه نَفِرِ دییه ره جورواجورِ زِوون ها، ترجمه هاکاردِنِ وِسه هِدا بونه. 11ولی تِمومِ اینا هَمون یِتا روحِ طریق که خِدائه روحِ، قِوَّت گِرنه و اون طی که شه خوانه اونِ رَسِد کانده و هر کی ره دِنه.
یه تَن، یَته خَله اَعضائه هِمراه
12چوون هَمون طی که تَن یِتا هَسه، و یَته خَله اَعضا دارنه؛ و تِمومِ تَنِ اَعضا، با اینکه خَلِنه، یه تَن هَسِنه. مَسیحِ هم این طیِ. 13چوون اِما هَمه، چه یَهود و چه یونانی، چه نوکِر و چه آزاد، یِتا روحِ دِله غِسلِ تَعمید بَییتیمی تا یه تَن بوئیم؛ و اِما هَمه یِتا روحِ جِم بَنوشانی بَیمی. 14چوون تَن نا یِتا عضوِ هِمراه، بلکه یَته خَله اَعضائه جِم دِرِس بَییه. 15اگه لینگ باره، «چوون دَس نیمه، تَنِ وِسه نیمه،» این دلیل نَوونه که یِتا عضو تَنِ جِم نَبوئه. 16و اگه گوش باره، «چوون چِش نیمه، تَنِ وِسه نیمه،» این دلیل نَوونه که یِتا عضو تَنِ جِم نَبوئه. 17اگه تِمومِ تَن چِش بییه، چی طی بونِسه بِشنُسِن؟ و اگه تِمومِ تَن گوش بییه، چی طی بونسه بو هاکاردِن؟ 18ولی این طی خِدا اَعضا ره اون طی که شه خواسه، یِتا یِتا تَنِ دِله بییِشته. 19اگه تِمومِ اَعضا یه جور بینه، تَن کِجه دَییه؟ 20ولی یَته خَله اَعضانه، در حالی که تَن یِتا هَسه. 21چِش نَتونده دَسِ باره، «تِ مِحتاج نیمه!» و کَلّه هم نَتونده لینگا ره باره، «شِمه مِحتاج نیمه!» 22برعکس، اون تَنِ اَعضا که ضَعیفتر نِشون دِنِنه، واجبتَرِنه. 23و اون تَنِ اعضا که گِمون کامبی کَمتِر حِرمت دارنِنه، اونا ره ویشتر حِرمت اییِلمی، و اون اعضایی که قَشِنگ نینه ره ویشتر رسِمبی؛ 24اِسا اون که اَمه قَشِنگِ اَعضا این طی احترامی ره احتیاج نِدارنِنه. ولی خِدا تَنِ اَنده منظم بِساته که اون اَعضا که کمتر حِرمت دارنِنه ویشتر حِرمت دارِن، 25تا تَنِ دِله سیوایی دَنی بوئه، بلکه تَنِ اَعضا یه اِندا هَمدییهِ فِکرِ دَووِن. 26و اگه یِتا عضو عِذاب بَکِشه، تِمومِ اَعضا وه هِمراه عِذاب بَکِشِن؛ و اگه یِتا عضو حِرمت داره، همه با هم خِشال بَووِن.
27این طی، شِما مَسیحِ تَن هَسینی و یِتا یِتا وه اَعضانی. 28خِدا کلیسائه دِله، اَوِّل رَسولون، دِوّم پِیغَمبِرون، سوّم مَلِّمون؛ بعد معجِزاتِ قِدرَت، بعد شِفا هِدائِنِ عطایا و کُمِک و مدیریت و جورواجورِ زِوون ها، گَب بَزوئِنِ وِسه تعیین هاکارده. 29مگه همه رَسولِنه؟ مگه همه پِیغَمبَرِنه؟ مگه همه مَلّمِنه؟ مگه همه مُعجزهِ قِدرَتِ دارنِنه؟ 30مگه همه شِفا هِدائِنِ عطایا ره دارنِنه؟ مگه همه جورواجور زِوون هائه هِمراه گَب زَندِنه؟ مگه همه تَرجِمه کاندِنه؟
31ولی شِما اِشتیاقِ هِمراه گَتتِرِ عطایائه دِمبال دَووین. و مِن بهترین راهِ شِما ره سِراغ دِمبه.
Currently Selected:
اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 12: EMB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company
