نامَه اوّل قُرِنتِنیا 11

1از ما اُلگو بِگِری، هَموناکِه ما از مسیح اُلگو اَگِرام.

دعا و نبوّت زنیا تِی کلیسا

2وَخاطر اِکِه اُ ما تِی مَچی اُ یاد اَداری و رسم و رسومیَه‌وا هَموناکِه مُ شما سپُردِ، نِگَه اَکنی، تعریف تُنُز اَکنام.

3ولی مَئِه اِئا بِدانی که سِرِ هر مرد، مسیحِه و سِرِ زَن، شوشِه و سِرِ مسیح خدائِه. 4هر مردی که خاد سِرِ پوشِدَ دعا یا نبوّت اَکو، شُ سِرِ خوش بی حرمتی کِردِ. 5ولی هر زِنی که وَ سِرِ پَتی دعا یا نبوّت اَکو، شُ سِرِ خوش بی حرمتی کِردِ؛ اِ کَرُش چُنِ اِئِه که سِرِ خوش اُشتِراشِدِ. 6اَسِی که اَگَه یَک زنی سِرِ خوش نِپوشِنِه، پَ باید بُشکیاش بِچِنِه؛ ولی اَگَه اَسِی زن عیبه که بُشکیاش بِچِنِه یا بِتِراشِه، باید سِرِ خوش بِپوشِنِه. 7مرد نباید سِرِ خوش بِپوشِنِه، وَخاطر اِکِه آنا شَکل و شمایل و جلال خدائِه، ولی زن جلال مَردِه. 8اَسِی که مرد از زن نَک نِبو، بلکه زن از مرد نَک بو. 9مرد اَسِی زن خَلک نِبو، بلکه زن اَسِی مرد خَلک بو. 10وَخاطر هَمِ و وَخاطر فرشتَه‌یّا، یَک زن باید سِرَش بِپوشِنِه تَ نِشو هادَ که زِرِ اِکتدارِه. 11با اِ حالا، تِی خداوند، نِه زن از مرد جدائِه، نِه مرد از زن. 12اَسِی که هَموناکِه زن از مرد نَک بو، هَمینا هم آلَه مرد از زن اُ دنیا اَدا، مَچی از طرف خدائِه. 13خوتو کضاوت بِکنی: وَلمِه که زن وَ سِرِ پَتی اُ درگاه خدا دعا بِکو؟ 14مَ طبیعت، خوش تُن یاد نادَ که اَگَه مردی مویِ بلند اُشبِه، اَسِی آنا عیبه، 15ولی اَگَه زنی بُشک بلند اُشبِه، اَسِی آنا عزّتِه؟ اَسِی که بُشک زن وَخاطر اِ اُ آنا دَدَ بُدِ تَ سِرِ خوش بِپوشِنِه. 16اَگَه هم کسی اُشبِئِه تِی اِ کَضیَه‌وا جَر و بحث بِکو، اِئا بِدو که نِه اَما و نِه کلیسائِی خدا اینا رسمی مُنی.

شومِ خداوند

17ولی وَ اِ چِی‌یَی که آلَه مَئِه تُبِگام، تعریف تُنُز ناکنام، اَسِی که وَختی دوریَه جمع اَدَبی، وَ جَی فایدَه باعث ضرر هی. 18اَسِی که اوّلاً وَختی وَ عنوان کلیسا دوریَه جمع اَدَبی، اَشناوام که بینتو جدایی هَه و اِئا تا یَک حَدّی باور اَکنام. 19اَسِی که بینتو باید تفرقه بِه تَ اینایی مِ آدامِی که بینتو خالصِت معلوم بِبِت. 20موکَه‌ای که شما دوریَه جمع اَدَبی، مِ چِی که اَخری شوم خداوند نی. 21اَسِی که موکَهِ خوراک خَردَ، هرکَه شومُش اَدَسی و وَ جلو اَخَه، و اینایی یکی گُشنَه اَدَمانِه و یِکِیدو مَست اَبِه. 22مَ خونَه تُنی که شُ تِک بِخری و واخری؟ یا اِکِه اُ کلیسای خدا خوار اَکنی و اُ آنایایی که هیچ چی شُنی خَجالَت زادَ اَکنی؟ چه تُبِگام؟ اَسِی اِ کَرا تعریف تُنُز بِکنام؟ نَه، ناکنام.

23اَسِی که ما مِ چِی که مُ شما دَئا خوم از خداوند اُمگِرِت، اِکِه خداوند عیسی مِ شاوی که اُ آنا خیانت بو، نُنا شاسِه 24و بعد از شکر کِردَ، تِکَه اُشکِه و اُشگُت: «اِئِه بَدن ما، که اَسِی شمائِه. اِ کَرا وَ یاد ما اُ جا بیاری.» 25هَمینا هم، بعد از شوم، پیالَه‌وا شاسِه و اُشگُت: «اِ پیالَه‌وا، عهد تازه تِی خون مائِه. هر دَفَه که اِئا اَدَخری، اِ کَرا وَ یاد ما اُ جا بیاری.» 26اَسِی که هر وَخت اِ نُنا بِخری و از اِ پیالَه‌وا واخری، مرگ خداوند عیسی‌ئا اعلام اَکنی تا زَمونی که بیاد.

27پَ هرکَه طوری که نِ وَلمِه از اِ نُنا بِخَه و یا از پیالَه خداوند واخَه، تِی بَدن و خون خداوند عیسی تخصیرکار اُ حساب اَدا. 28پَ هرکَه اُ خوش امتحان بِکو، و مِ موکَوا از مِ نُنا بِخَه و از مِ پیالَه‌وا واخَه. 29اَسِی که هرکَه بدون اِکِه بَدن خداوندا تشخیص هادَ، بِخَه و واخَه، اینایی وَ خَردَ و آخَردَ اُ خوش زِرِ محکومیت اَبَه. 30وَخاطر هَمِئِه که بُری از شما ضعیف و مریضِت و یَک مُشتیتو هم مُردِستِت. 31ولی اَگَه اَما واکعاً اُ خومو حُکم مواَکِه، اُ اَما حُکم نابو. 32ولی مِ موکَوا که خداوند اُ اَما حُکم اَکو، تربیت اَبِم تَ خاد دنیا محکوم نِبِم.

33پَ اَی کاکَیّام، وَختی اَسِی خَردَهِ شوم خداوند دوریَه جمع اَدَبی، منتظر یَکُدو وامانی. 34اَگَه کسی گُشنَئِه، تِک خونَش یَک چی بِخَه تَ دوریَه جمع آبُدَتو باعث محکومیتتو نِبِه. دربارَهِ بَکیَه چِی‌یا هم وَختی تُنحَد اُندام، اَگام باید چه بِکنی.

Currently Selected:

نامَه اوّل قُرِنتِنیا 11: LAB

Highlight

Copy