نامَه اوّل قُرِنتِنیا 10
10
دربارَهِ بُتیا و کُربونِنِ بُتیا
1اَسِی که اَی کاکَیّا، اُمنائِه از اِ موضوعا غافل بِبی که بابَیّامو هَمَه زِرِ مِ اَبرا هادِت و هَمَشو از وسط مِ دریا وا رَد بُدِت، 2و هَمَشو تِی مِ اَبرا و تِی مِ دریائا غُسل تعمید شُگِرِت و وَ اِ کَرا شُن نِشو دَ که از موسی پیغامبر پیروی اَکنِت، 3و هَمَشو از یَک خوراک روحانی شُخَه 4و هَمَشو از یَک آخَردَنِنِ روحانی شُناخَه؛ اَسِی که آنایا از مِ صخرَه روحانِنی شُناخَه که شُنُزدُمبالَه دامَ، مِ صخرَهوا مسیح هاد. 5با اِ هَمَه، خدا از بِشتَئِه آنایا راضی نِهاد، اَسِی که جَسدشو تِی بیابو لِی زِمی وِل بو.
6اَلَه، اِ اتفاکیَهوا اُفتَه تَ اَسِی اَما نَمونَهئِی بِه، تَ اَما چُنِ آنایا مُشتاک شرارت نِبِم. 7بُتپرست مَبی، چُنِ مُشتی از آنایاکِه هادِت؛ هَموناکِه تِی تورات نوشتَه بُدِ: «کوم شَستِت، اَسِی خَردَ و آخَردَ، و آپابُدِت اَسِی خوشگذرونی.» 8اَما نباید بیعفتی بِکنِم، هَموناکِه مُشتیشو بیعفتی شُکِه، و تِی یَک راز بیست و سه هزار نفر هلاک بُدِت. 9اَما نباید اُ مسیح امتحان بِکنِم، هَموناکِه مُشتیشو شُکِه و ماریا هلاکشو شُکِه. 10و نِه گِلَه و شکایت بِکنی، هَموناکِه مُشتیشو شُکِه و هلاک کنندَه هلاکشو اُشکِه.
11اِ چِییَهوا اتفاک اُفتَه تَ اَسِی آنایا یَک نَمونَه بِه، ولی نوشتَه بُدِ تَ اَسِی اَما درس عبرت بِه، اَسِی اَمایی که تِی دُورَه زَمونَهای زندگی کِردائِم که آخر زَمونیا رَسِدِ. 12پَ آناکِه گَمون اَکو مُحکام وَایستَدِ، حَواسُش بِه نِکو بِفتِه! 13غیر از وسوسهئِی که اُ سِر هر آدامی اَدا، وسوسهای دِگَه تُن سِرَ نِندِ. خدا اَمینِه؛ و ناهِرِ بِشتَه از تحملتو وسوسه بِبی، ولی وَختی وسوسه اَدا، یَک رَهی اَسِی گُروختَه اَنِسِه تَ تُبِشابِه طاکَت بیاری.
14پَ اَی عزیزِی ما، از بُتپرستی بِگُروخی. 15هَموناکِه خاد آدامِی فَهمیدَه حرف اَزنام تُنُمرَه حرف اَزنام؛ خوتو دربارَهِ مِ چِی که اَگام کضاوت بِکنی. 16مِ پیالَه برکتی که وَخاطرُش شکر اَکنِم، مَ شریک بُدَ تِی خون مسیح نی؟ مِ نُنی که تِکَه اَکنِم، مَ شریک بُدَ تِی بَدن مسیح نی؟ 17وَخاطر اِکِه نو یکیه، اَما هم که بُری هِم، یَک بَدن هِم، اَسِی که هَمَمو تِی یَک نو شریکم. 18کوم اسرائیلا بِبِنی: مَ آنایاکِه از کُربونِنیا اَخرِت تِی کُربونگاه شریک نابِت؟ 19پَ منظورُم از اِ حرفا چِئِه؟ اِئِه که خوراک تَکدیم بُدَ اُ بُتیا چِییِه؟، یا اِکِه بُت چِییِه؟ 20نَه، منظورُم اِئِه که کُربونِنِی بُتپرستیا تَکدیم دیویا اَبِه، نِه تَکدیم خدا، و ما اُمنائِه شما خاد دیویا شریک بِبی. 21تُناشابِه هم از پیالَه خداوند واخری هم از پیالَه دیویا؛ تُناشابِه هم تِی سفرَهِ خداوند شریک بی، هم تِی سفرَهِ دیویا. 22مَ مُئِه تَشِ غیرت خداوندا شُعلَهوَر بِکنِم؟ مَ اَما از آنا کَویتَه هِم؟
23«مَچی روائِه» - ولی هَمَه چی مفید نی. «مَچی روائِه» - ولی هَمَه چی بَنا ناکو. 24هِسکَه اَزدُمبالَهِ نَفع خوش نِبِه، بلکه اَزدُمبالَهِ نَفع هُمسادَهِ خوش بِه. 25هر گِشتی که تِی کَصّابی اَفرِشِت، بِخری، کَری تُن وجدان نِبِه. 26اَسِی که «زِمی و هرچی که تِی شُ تِکِ مال خداوندِه.» 27اَگَه کسی که ایموندار نی، اُ شما اَسِی خوراک دعوت اَکو و شما هم دلتو شَئِه اُچی، هرچی تُن جلو اَنِسِت، بِخری، کَری تُن وجدان نِبِه. 28ولی اَگَه کسی تُبِگِه: «اِ گِشتا، کُربونِنیه که اُ بُتیا تَکدیم بُدِ.» مِ موکَوا وَخاطر کسی که باخبر اُشکِردی و وَخاطر وجدان، از آنا مَخری. 29منظورُم وجدان شما نی بلکه وجدان مِ آدامائِه. اَسِی که اَسِی چه باید وَخاطر وجدان یِکِیدو اَسِی آزادِنِ ما حُکم بِبِه؟ 30اَگَه ما خوراکُم وَ شکر کِردَ اَخرام، اَسِی چه وَخاطر مِ چِی که خدائا وَخاطرُش شکر اَکنام، باید محکوم بِبام؟
31پَ، چه تِی خَردَتو، چه تِی آخَردَتو و چه تِی هر کَری که اَکنی، هَمَهئا اَسِی جلال خدا بِکنی. 32اُ هِسکَه دِلخور مَکنی، چه یهودِنیا، چه یونانِنیا و چه کلیسای خدا، 33هَموناکِه ما سعی اَکنام تَ تِی هر کَری که اَکنام اُ هَمَه خشنود بِکنام. ما اَزدُمبالَهِ نَفع خوم نِهام، بلکه اَزدُمبالَهِ نَفع خیلیا هام تَ آنایا نجات پیدا بِکنِت.
Currently Selected:
نامَه اوّل قُرِنتِنیا 10: LAB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
نامَه اوّل قُرِنتِنیا 10
10
دربارَهِ بُتیا و کُربونِنِ بُتیا
1اَسِی که اَی کاکَیّا، اُمنائِه از اِ موضوعا غافل بِبی که بابَیّامو هَمَه زِرِ مِ اَبرا هادِت و هَمَشو از وسط مِ دریا وا رَد بُدِت، 2و هَمَشو تِی مِ اَبرا و تِی مِ دریائا غُسل تعمید شُگِرِت و وَ اِ کَرا شُن نِشو دَ که از موسی پیغامبر پیروی اَکنِت، 3و هَمَشو از یَک خوراک روحانی شُخَه 4و هَمَشو از یَک آخَردَنِنِ روحانی شُناخَه؛ اَسِی که آنایا از مِ صخرَه روحانِنی شُناخَه که شُنُزدُمبالَه دامَ، مِ صخرَهوا مسیح هاد. 5با اِ هَمَه، خدا از بِشتَئِه آنایا راضی نِهاد، اَسِی که جَسدشو تِی بیابو لِی زِمی وِل بو.
6اَلَه، اِ اتفاکیَهوا اُفتَه تَ اَسِی اَما نَمونَهئِی بِه، تَ اَما چُنِ آنایا مُشتاک شرارت نِبِم. 7بُتپرست مَبی، چُنِ مُشتی از آنایاکِه هادِت؛ هَموناکِه تِی تورات نوشتَه بُدِ: «کوم شَستِت، اَسِی خَردَ و آخَردَ، و آپابُدِت اَسِی خوشگذرونی.» 8اَما نباید بیعفتی بِکنِم، هَموناکِه مُشتیشو بیعفتی شُکِه، و تِی یَک راز بیست و سه هزار نفر هلاک بُدِت. 9اَما نباید اُ مسیح امتحان بِکنِم، هَموناکِه مُشتیشو شُکِه و ماریا هلاکشو شُکِه. 10و نِه گِلَه و شکایت بِکنی، هَموناکِه مُشتیشو شُکِه و هلاک کنندَه هلاکشو اُشکِه.
11اِ چِییَهوا اتفاک اُفتَه تَ اَسِی آنایا یَک نَمونَه بِه، ولی نوشتَه بُدِ تَ اَسِی اَما درس عبرت بِه، اَسِی اَمایی که تِی دُورَه زَمونَهای زندگی کِردائِم که آخر زَمونیا رَسِدِ. 12پَ آناکِه گَمون اَکو مُحکام وَایستَدِ، حَواسُش بِه نِکو بِفتِه! 13غیر از وسوسهئِی که اُ سِر هر آدامی اَدا، وسوسهای دِگَه تُن سِرَ نِندِ. خدا اَمینِه؛ و ناهِرِ بِشتَه از تحملتو وسوسه بِبی، ولی وَختی وسوسه اَدا، یَک رَهی اَسِی گُروختَه اَنِسِه تَ تُبِشابِه طاکَت بیاری.
14پَ اَی عزیزِی ما، از بُتپرستی بِگُروخی. 15هَموناکِه خاد آدامِی فَهمیدَه حرف اَزنام تُنُمرَه حرف اَزنام؛ خوتو دربارَهِ مِ چِی که اَگام کضاوت بِکنی. 16مِ پیالَه برکتی که وَخاطرُش شکر اَکنِم، مَ شریک بُدَ تِی خون مسیح نی؟ مِ نُنی که تِکَه اَکنِم، مَ شریک بُدَ تِی بَدن مسیح نی؟ 17وَخاطر اِکِه نو یکیه، اَما هم که بُری هِم، یَک بَدن هِم، اَسِی که هَمَمو تِی یَک نو شریکم. 18کوم اسرائیلا بِبِنی: مَ آنایاکِه از کُربونِنیا اَخرِت تِی کُربونگاه شریک نابِت؟ 19پَ منظورُم از اِ حرفا چِئِه؟ اِئِه که خوراک تَکدیم بُدَ اُ بُتیا چِییِه؟، یا اِکِه بُت چِییِه؟ 20نَه، منظورُم اِئِه که کُربونِنِی بُتپرستیا تَکدیم دیویا اَبِه، نِه تَکدیم خدا، و ما اُمنائِه شما خاد دیویا شریک بِبی. 21تُناشابِه هم از پیالَه خداوند واخری هم از پیالَه دیویا؛ تُناشابِه هم تِی سفرَهِ خداوند شریک بی، هم تِی سفرَهِ دیویا. 22مَ مُئِه تَشِ غیرت خداوندا شُعلَهوَر بِکنِم؟ مَ اَما از آنا کَویتَه هِم؟
23«مَچی روائِه» - ولی هَمَه چی مفید نی. «مَچی روائِه» - ولی هَمَه چی بَنا ناکو. 24هِسکَه اَزدُمبالَهِ نَفع خوش نِبِه، بلکه اَزدُمبالَهِ نَفع هُمسادَهِ خوش بِه. 25هر گِشتی که تِی کَصّابی اَفرِشِت، بِخری، کَری تُن وجدان نِبِه. 26اَسِی که «زِمی و هرچی که تِی شُ تِکِ مال خداوندِه.» 27اَگَه کسی که ایموندار نی، اُ شما اَسِی خوراک دعوت اَکو و شما هم دلتو شَئِه اُچی، هرچی تُن جلو اَنِسِت، بِخری، کَری تُن وجدان نِبِه. 28ولی اَگَه کسی تُبِگِه: «اِ گِشتا، کُربونِنیه که اُ بُتیا تَکدیم بُدِ.» مِ موکَوا وَخاطر کسی که باخبر اُشکِردی و وَخاطر وجدان، از آنا مَخری. 29منظورُم وجدان شما نی بلکه وجدان مِ آدامائِه. اَسِی که اَسِی چه باید وَخاطر وجدان یِکِیدو اَسِی آزادِنِ ما حُکم بِبِه؟ 30اَگَه ما خوراکُم وَ شکر کِردَ اَخرام، اَسِی چه وَخاطر مِ چِی که خدائا وَخاطرُش شکر اَکنام، باید محکوم بِبام؟
31پَ، چه تِی خَردَتو، چه تِی آخَردَتو و چه تِی هر کَری که اَکنی، هَمَهئا اَسِی جلال خدا بِکنی. 32اُ هِسکَه دِلخور مَکنی، چه یهودِنیا، چه یونانِنیا و چه کلیسای خدا، 33هَموناکِه ما سعی اَکنام تَ تِی هر کَری که اَکنام اُ هَمَه خشنود بِکنام. ما اَزدُمبالَهِ نَفع خوم نِهام، بلکه اَزدُمبالَهِ نَفع خیلیا هام تَ آنایا نجات پیدا بِکنِت.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company