Yuhanna 2:13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25

Yahudilerin Özgürlük Bayramı yaklaşmıştı. İsa da Yeruşalimʼe gitti.

Tapınak avlusunda sığır, koyun ve güvercin satanları, orada oturmuş para bozanları gördü.

İsa iplerden bir kamçı yapıp hepsini, hem koyunları hem de sığırları tapınaktan kovdu. Yabancı para değiştirenlerin masalarını devirdi ve paralarını yere döktü.

Güvercin satanlara da şöyle dedi: “Bunları buradan kaldırın! Babamʼın evini pazar yerine çevirmeyin!”

Bu olay İsaʼnın öğrencilerine Kutsal Yazılarʼda yazılan şu sözleri hatırlattı: “Senin evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirecek.”

Yahudi liderler de Oʼna cevap olarak şöyle dediler: “Bunları yapmaya yetkili olduğunu gösteren nasıl bir mucize yapacaksın?”

İsa onlara şu cevabı verdi: “Bu tapınağı yıkın. Üç günde onu yeniden kuracağım.”

Yahudi liderler de şöyle dediler: “Bu tapınak kırk altı yılda yapıldı, sen onu üç günde mi yeniden kuracaksın?”

Aslında İsaʼnın sözünü ettiği tapınak, kendi bedeniydi.

İsa ölümden dirilince, öğrencileri bunu söylediğini hatırladılar. Kutsal Yazıʼya ve İsaʼnın söylemiş olduğu söze inandılar.

İsa Özgürlük Bayramı için Yeruşalimʼde kaldı. Birçok kişi Oʼnun yaptığı mucizeleri görerek Oʼnun adına inandı.

Fakat İsa onlara güvenmiyordu. Çünkü herkesin niyetini biliyordu.

İnsan tabiatı hakkında hiç kimsenin şahitliğine ihtiyacı yoktu. Çünkü insanın içinden geçenleri biliyordu.