Jónas 1
1
Kall Jónasar og flýggjan hans
1Orð Harrans kom til Jónasar Ámittaisonar soljóðandi: 2«Far á føtur og gakk til Nineve, hina miklu borg, og rópa út yvir hana, at illskapur teirra er komin upp fyri ásjón mína.» 3Men Jónas fór í teirri ætlan at flýggja til Tarsis burtur frá ásjón Guðs og fór oman til Jaffa. Og tá ið hann har hitti skip, ið skuldi til Tarsis, galt hann ferðargjald og fór umborð til tess at fara við teimum til Tarsis burtur frá ásjón Harrans. 4Men Harrin sendi harðveður yvir havið, og øgilig ódn kom í sjógvin, og skipið mundi sorast. 5Tá vóru skipsmenninir ræddir og fóru at rópa hvør til guds síns og tóku at varpa allan skipsreiðskapin í havið til tess at lætta um skipið. Men Jónas var farin niður í niðasta rúm skipsins og lá har í fasta svøvni. 6Skiparin kemur til hansara og sigur við hann: «Hví liggur tú her í fasta svøvni? Far upp og heit á Guð tín, kundi borið á, at Guð minnist til okkara, so vit ganga ikki burtur.» 7Tá søgdu skipsmenninir hvør við annan: «Komið, latum okkum kasta lut til tess at vita, av hvørs voldum henda ógævan er komin yvir okkum.» Og teir kastaðu lut, og luturin fell á Jónas. 8Og teir søgdu við hann: «Sig okkum, av hvørs voldum henda ógævan er hend okkum; hvat er atvinna tín, og hvaðan kemur tú? Hvat er fosturland títt, og hvørji tjóð ert tú av?» 9Hann svaraði teimum: «Eg eri Hebrei, og eg óttist Harran, Guð himinsins, hann, ið hevur skapað havið og turrlendið.» 10Tá kom mikil ræðsla á menninar, og teir søgdu við hann: «Hví gjørdi tú hetta?» – Tí at menninir vistu, at hann var flýddur burtur frá ásjón Guðs; tí at hann hevði sagt teimum tað. 11Og teir søgdu við hann: «Hvat skulu vit gera við teg, so at sjógvurin slætnar?» – Tí at veðrið versnaði í hvørjum. 12Og hann svaraði teimum: «Takið meg og tveitið meg fyri borð, so man sjógvurin fara at slætna, tí at eg veit, at av mínum voldum er hetta mikla harðveðrið komið á tykkum.» 13Skipsmenninir fóru nú at rógva aftur móti landi, men orkaðu ikki, tí at harðveðrið vaks í hvørjum. 14Tá kallaðu teir á Harran og søgdu: «Á, Harri! lat okkum ikki ganga burtur fyri tað, at hesin maðurin skal doyggja, og lat ikki sakleyst blóð koma yvir okkum; tí at tú, Harri, hevur gjørt tað, ið tær líkaði.» 15Teir tóku tá Jónas og tveittu hann fyri borð, og beinanvegin slætnaði sjógvurin. 16Mikil ótti fyri Harranum kom tá á skipsmenninar, og teir ofraðu honum sláturoffur og strongdu heiti.
Currently Selected:
Jónas 1: FB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©1961 Bibelselskabet, The Danish Bible Society