නෙහෙමි 5:9-19

එනිසා මම දිගට ම කතා කරමින්, “ඔබ කරන දේ හොඳ නැත. අපගේ විජාතික සතුරන්ගේ අපහාස වළකනු පිණිස අප අපගේ දෙවියන්වහන්සේට භය පක්ෂපාතී ව හැසිරිය යුතු නො වේ ද? මා ද මගේ සහෝදරයින් හා මගේ සේවකයින් ඔවුන්ට මුදල් හා ධාන්‍ය ණයට දෙනවා. එහෙත් මේ පොලී ගැනීම අත්හැර දමමු. ඔවුන්ගේ කෙත් වතු, මිදි වතු, ඔලීව වතු හා ඔවුන්ගේ නිවෙස් ද ඒ වගේ ම මුදලින්, ධාන්‍යවලින්, අලුත් මිදි යුෂවලින් හා තෙල්වලින් ඔබ ඔවුන්ගෙන් අය කරන ලද පොලිය වන සියයයේ පංගුව ද අද ම ඔවුන්ට ආපසු දෙන්නැ” යි පැවසීමි. “අපි ඒක ආපහු දෙන්නම්” යි පැවසූ ඔවුහු, “කිසිවක් අප ඔවුන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ නැහැ. ඔබ අපට කී ලෙස අපි කරන්නෙමු” යි පැවසූහ. එවිට මම පූජකයින් කැඳවා, ඔවුන් පොරොන්දු වූ දේ ඉටු කරන හැටියට දිවුරුමක් කරන්නට සැලැස්වීමි. මම මගේ ඔඩොක්කුව ගසා දමා, “මේ පොරොන්දුව ඉටු නො කරන හැම මිනිසකු ම ඔහුගේ නිවසින් ද ඔහුගේ දේපොළවලින් ද දෙවියන්වහන්සේ මේ අයුරින් පිටතට ගසා දමන සේක්වා! මෙසේ ඒ මිනිසා සොලවනු ලැබ, හිස් වේවා!” යි කීමි. එවිට මුළු සභාව, “ආමෙන්!” කියා ස්වාමින්වහන්සේට ප්‍රශංසා කළහ. එසේ ජනයා පොරොන්දු වූ පරිදි ක්‍රියා කළහ. තවද අර්තාෂස්තා රජුගේ විසිවන අවුරුද්දේ පටන්, යූදා දේශයේ ඔවුන්ගේ ආණ්ඩුකරු ලෙස මා පත් කරනු ලැබූ කාලයේ පටන්, ඔහුගේ තිස්දෙවන අවුරුද්ද දක්වා දොළොස් වසරක් මා හෝ මගේ සහෝදරයින් හෝ ආණ්ඩුකරුට නියමිත ආහාර ගත්තේ නැත. එහෙත් මට කලින් සිටි ආණ්ඩුකාරවරු කෑමවලටත්, මිදි යුෂවලටත් අමතරව රිදී ෂෙකෙල් හතළිහක් අය කිරීමෙන් මහ බරක් ජනතාව පිට පැටවූහ. ඔවුන්ගේ සහායකයින් ද එසේ ම ජනතාව කෙරෙහි ආධිපත්‍යය දැරූහ. එහෙත් දෙවියන්වහන්සේට වූ භය නිසා මා එසේ කළේ නැත. ඒ වෙනුවට මේ පවුර ගොඩ නැගීමට මම කැප වීමි. මගේ සියලු මිනිසුන් ද එහි වැඩට එකතු වූහ; අප කිසි ඉඩමක් අත්පත් කර ගත්තේ නැත. තවද යුදෙව්වරුන් හා නිලධාරීන් ද අප අවට ජාතීන් වෙතින් අප වෙත ආ අය ද ඇතුළු එකසිය පනස්දෙනකු කෑම ගත්තේ මගේ මේසයෙනි. හැම දිනක ම වස්සකු ද තර බැටළුවන් හය දෙනකු ද කුකුළන් කීප දෙනකු ද මා සඳහා පිළියෙල කෙරිණි. හැම දින දහයකට ම වරක් හැම වර්ගයේ ම මිදි යුෂ තොගයක් සැපයිණි. එහෙත් මේ ජනයාට දරන්නට නො හැකි බැවින් ආණ්ඩුකරුට නියමිත කෑම කිසි කලෙකත් මා ඉල්ලුවේ නැත. මේ ජනයා උදෙසා මා කළ සියල්ල නිසා ප්‍රසාදයෙන් යුතු ව මා සිහි කළ මැනව, අහෝ මගේ දෙවියන්වහන්ස.